Δεν σώθηκε κανένα παιδί και καμμία γυναίκα, γιατί βυθίστηκαν μαζί με το σάπιο ψαροκάικο. κλειδωμένες στα αμπάρια του.
1.Τρισάγιο στο λιμάνι της Καλαμάτας τελέστηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας, κ.κ. Χρυσόστομο το μεσημέρι της Κυριακής, στη μνήμη των θυμάτων του πολύνεκρου ναυαγίου της Πύλου, που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους. Δεν έχει καμία σημασία ότι μπορεί να ήταν -και ήταν- μουσουλμάνοι ή οπαδοί άλλων θρησκευμάτων, ξένων ή και αντίθετων προς τον Χριστιανισμό και τη Ορθοδοξία. Ηταν ψυχές αδικοχαμένες, μαρτυρικές.
Στη συνέχεια, ιερείς και πολίτες έριξαν λουλούδια στη θάλασσα για τους νεκρούς του ναυαγίου. Στο τρισάγιο παρέστη και η Νίκη Κεραμέως.
Την ίδια ώρα, συνεχίζονται για πέμπτη μέρα οι έρευνες σε διεθνή ύδατα, στη θαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά της Πύλου, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Δεν υπάρχουν πια αγνοούμενοι, που αναζητούνται με κάποιες ελπίδες υπάρχουν νεκροί και θύματα.
2.Συγκλονίζουν οι καταθέσεις: «Όσοι δεν πρόλαβαν να βγουν βυθίστηκαν μαζί με το σκάφος»
Η «Κ» φέρνει στο φως δύο καταθέσεις ανθρώπων που επέβαιναν στο πλοίο του θανάτου και περιγράφουν αναλυτικά τις συνθήκες που επικρατούσαν.
Συγκλονιστικές είναι οι καταθέσεις των μεταναστών που διασώθηκαν από το πλοίο που βυθίστηκε ανοικτά της Πύλου, παρασύροντας στον θάνατο δεκάδες ανθρώπους που αναζητούσαν ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Το kathimerini.gr φέρνει στο φως δύο καταθέσεις ανθρώπων που επέβαιναν στο πλοίο του θανάτου και περιγράφουν αναλυτικά τις συνθήκες που επικρατούσαν σε αυτό πριν από τη βύθισή του.
Ο Hassan, 23 ετών, ζούσε με την οικογένειά του στα περίχωρα της Δαμασκού στη Συρία, ενώ για τρία χρόνια εργαζόταν στον Λίβανο. Τότε, θέλοντας να βοηθήσει οικονομικά τους δικούς του ανθρώπους, αποφάσισε να αναζητήσει τρόπο να πάει στην Ευρώπη – και συγκεκριμένα στη Γερμανία.
Επειτα από δική του έρευνα, βρήκε, όπως κατέθεσε, έναν άνδρα που είχε τη δυνατότητα να κανονίζει παράνομα ταξίδια στην Ευρώπη μέσω Λιβύης. Επικοινώνησε μαζί του τηλεφωνικά και δεν τον συνάντησε ποτέ διά ζώσης.
Στο σημείο αυτό ο 23χρονος περιέγραψε όσα συνέβησαν μέχρι να επιβιβαστεί στο μοιραίο πλοίο:
«Ο πατέρας μου έδωσε 4.500 δολάρια σε μεσάζοντα και, όταν θα έφτανα στην Ιταλία, θα έπαιρναν τα λεφτά. Τον Φεβρουάριο έφυγα νόμιμα από τη Συρία αεροπορικώς και πήγα στη Λιβύη –και συγκεκριμένα στη Βεγγάζη– και από εκεί στην Τρίπολη. Εκεί δούλεψα 40 ημέρες, αλλά δεν με πλήρωσαν καλά κι ένα άτομο από το κύκλωμα με πήγε σε ένα κρησφύγετο. Ολο το διάστημα πριν μπω στο πλοίο με μετέφεραν σε διάφορα σπίτια-κρησφύγετα. Στις 9 Ιουνίου 2023 ήρθε ένα φορτηγό και μας πήρε όλους όσοι βρισκόμασταν στο σπίτι, περίπου 300 άτομα, και μας μετέφερε σε ένα λιμάνι όπου ήταν το πλοίο με το οποίο ταξιδέψαμε. Περίπου στις 2.30 σε ένα μικρό σκάφος μπήκαμε 40 άτομα και ύστερα από πέντε λεπτά είχαμε φτάσει στο μεγάλο πλοίο».
«Μας έδιναν ελάχιστο φαγητό και νερό βρώμικο»
Στη συνέχεια αφηγήθηκε όσα συνέβησαν μετά την επιβίβαση των μεταναστών στο πλοίο.
«Ημουν στο τρίτο δρομολόγιο που έκανε το μικρό σκάφος. Στις 5.00 περίπου ξεκινήσαμε. Το πλοίο ήταν ένα ψαράδικο σκουριασμένο, μπλε χρώματος, μήκος περίπου 20-25 μ. Αρχικά με είχαν βάλει να καθίσω στο εσωτερικό του πλοίου, αλλά, επειδή δεν μπορούσα να ανασάνω, πλήρωσα 10 ευρώ και ένα άτομο του κυκλώματος, το οποίο μετά δεν ξαναείδα, με μετέφερε στο κατάστρωμα. Ταξιδεύαμε για τέσσερις ημέρες, μας έδιναν ελάχιστο φαγητό και νερό βρώμικο. Υπολογίζω ότι με το πλοίο ταξιδεύαμε περίπου 700 άτομα.
Ο καπετάνιος έχει δορυφορικό τηλέφωνο. Οταν αυτός ξεκουραζόταν, το τιμόνι έπαιρνε ένας άλλος που θεωρώ ότι ήταν το δεξί του χέρι. Περίπου 15 άτομα ήταν το κύκλωμα και μας έλεγχαν, μας έδιναν φαγητό και νερό και έπαιρναν τις αποφάσεις. Αυτοί μπορούσαν να μετακινούνται ελεύθερα μέσα στο πλοίο, ενώ εμείς οι υπόλοιποι δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε.
Από τη δεύτερη μέρα και μετά άρχισε να χαλάει η μηχανή, την οποία έφτιαχνε ένας από τις 15 που προανέφερα. Στις 13 Ιουνίου 2023 το πρωί άρχισε πολύς κόσμος να παραπονιέται γιατί είχαν σταματήσει να μας δίνουν φαγητό και νερό και πολλοί από τους επιβάτες πιστεύαμε ότι ο καπετάνιος είχε χαθεί και δεν ήξερε πού να πάει για να φτάσει Ιταλία και έτσι ο καπετάνιος αναγκάστηκε να καλέσει βοήθεια», σημείωσε χαρακτηριστικά.
«Ξαφνικά το πλοίο τούμπαρε και βρεθήκαμε στο νερό»
«Κάποια στιγμή το βράδυ, ήρθε ένα πλοίο του Λιμενικού για βοήθεια και ξαφνικά το πλοίο τούμπαρε και βρεθήκαμε στο νερό. Τότε αυτοί μας έσωσαν με φουσκωτή βάρκα. Ηρθαν άλλα 2-3 πλοία αργότερα μέσα στη νύχτα και βοήθησαν. Τα ξημερώματα μεταφερθήκαμε σε ένα από αυτά και μας έφερε στο λιμάνι που βρισκόμαστε τώρα. Επίσης μας έδωσαν και νερό», περιέγραψε ο 23χρονος, ενώ πρόσθεσε πως, βλέποντας τις φωτογραφίες των διασωθέντων, αναγνώρισε επτά από αυτούς ως μέλη του κυκλώματος διακίνησης.
Τέλος, τόνισε πως κανείς από τους επιβαίνοντες δεν φορούσε σωσίβιο.
«Εδωσα προκαταβολή 8.000 δολάρια»
Τις ίδιες εικόνες περιέγραψε και ο 24χρονος Rana από το Πακιστάν, ο οποίος είδε μέσα σε μια στιγμή τη ζωή του να καταστρέφεται, όταν συνειδητοποίησε πως δεν πρόκειται να ξαναδεί ποτέ ούτε τη σύζυγο ούτε τα παιδιά του.
«Αποφασίσαμε να πάμε στην Ιταλία για μια καλύτερη ζωή και επειδή εκεί μένει ο αδελφός μου. Εδωσα προκαταβολή 8.000 δολάρια σε κάποιον Πακιστανό με όνομα Ρ. και, όταν θα φτάναμε στην Ιταλία, θα έδινε τα υπόλοιπα ο αδελφός μου τα οποία δεν γνωρίζω πόσο θα ήταν, γιατί το πόσο το έχει κανονίσει ο αδελφός μου. Ο Ρ. μού έδωσε πίσω 2.000 δολάρια από αυτό το ποσό για να τα δώσω σε κάποιον με το όνομα Α. στη Λιβύη που –απ' ό,τι κατάλαβα– ήταν αδελφός του και –απ' ό,τι μου είπε μετά αυτός– το σκάφος που θα μας μετέφερε ήταν δικό του.
Πριν από έναν μήνα περίπου φύγαμε αεροπορικώς από το Πακιστάν για το Ντουμπάι και από εκεί για Αίγυπτο και από εκεί πάλι αεροπορικώς για Λιβύη. Με αυτοκίνητα μας μετέφεραν σε ένα σπίτι όπου μείναμε εκεί με άλλα 150 άτομα, το οποίο ήταν σε απόσταση μισής ώρας με το αυτοκίνητο. Εκεί μείναμε πέντε μέρες και μετά ο Α. μάς πήγε σε ένα διαμέρισμα όπου μέσα βρίσκονταν περίπου 200 άτομα. Εκεί μείναμε περίπου 20 μέρες και μετά μας πήγε ο Α. σε ένα γυάλινο σπίτι όπου βρίσκονταν περίπου 300 άτομα. Εκεί μείναμε ένα βράδυ και την επόμενη μέρα μάς πήγαν με περίπου 12 αυτοκίνητα σε ένα διαμέρισμα στην πόλη Τομπρούκ της Λιβύης. Μείναμε εκεί κάποιες ημέρες και τα ξημέρωμα τις 9ης Ιουνίου 2023 με φορτηγά μάς πήγαν σε μια παραλία της Λιβύης», αφηγήθηκε.
Στη συνέχεια, ο 24χρονος περιέγραψε τις σκηνές τραγωδίας που εκτυλίχθηκαν έως την επίβασή του στο σκάφος.
«Στη θάλασσα υπήρχε ένα μεγάλο αλιευτικό σκάφος περίπου 30 μέτρων, το οποίο ήταν παλιό και ήταν χρώματος μπλε. Με μικρότερα σκάφη μάς μετέφεραν στο αλιευτικό που βρισκόταν πιο μακριά. Στο σκάφος όταν ανεβήκαμε ήταν δύο άτομα που είχαν ενεργό ρόλο στη μεταφορά μας και έκαναν κουμάντο. Αυτοί μας είπαν πού να κάτσουμε όταν ανεβήκαμε στο σκάφος.
Συγκεκριμένα, εμένα με έβαλαν να κάτσω στο επάνω κατάστρωμα και τη σύζυγο με τα παιδιά μου τους έβαλαν σε καμπίνα. Ξεκίνησαν το ταξίδι μας ξημερώματα Παρασκευής και στο σκάφος επιβαίναμε περίπου 700 άτομα. Ταξιδεύαμε τρεις μέρες και μετά χάλασε η μηχανή του σκάφους. Υπήρχε κάποιο άτομο που επισκεύαζε τη μηχανή του σκάφους, όμως αυτή συνέχεια χάλαγε. Βραδινές ώρες 13 Ιουνίου 2023 οι διακινητές είχανε σβήσει τις μηχανές του σκάφους για να μην ακούν θόρυβο δίπλα τους τα πλοία που περνούσαν».
«Οσοι δεν πρόλαβαν να βγουν βυθίστηκαν στο νερό μαζί με το σκάφος»
Ακολούθως, ο 24χρονος περιέγραψε τις σκηνές τραγωδίας που εκτυλίχθηκαν όταν το πλοίο άρχισε να βουλιάζει.
«Κάποιοι από τους Αιγύπτιους ζήτησαν νερό από κάποιο πλοίο που περνούσε. Το πλήρωμα κάποιου πλοίου πέταξε νερό, όμως το πήραν όλο οι Αιγύπτιοι και σ' εμάς δεν έδωσαν.
Τσακωθήκαμε μεταξύ μας και μετά μας έδωσαν κι εμάς νερό. Μετά έβαλαν μπρος στη μηχανή και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Μισή ώρα μετά σταμάτησε πάλι η μηχανή του σκάφους. Εγώ καθόμουν στα γόνατα και διάβαζα ευχές γιατί φοβόμουν και ξαφνικά ένιωσα το σκάφος να γέρνει από τη μια μεριά. Το σκάφος άρχισε να μπάζει νερό. Τότε όλοι μετακινηθήκαμε από την άλλη μεριά και, επειδή το βάρος πήγε στην άλλη πλευρά, το σκάφος άρχισε να βουλιάζει. Κάποιοι πήδηξαν στη θάλασσα και κάποιοι άλλοι κρατιόντουσαν από διάφορα σημεία του σκάφους.
Εγώ πήδηξα στη θάλασσα, όμως επειδή δεν ήξερα κολύμπι καθόμουν ανάσκελα και περίμενα να με σώσουν. Λίγα λεπτά μετά, πέρασε ένα μεγάλο σκάφος και μας μάζεψε όσους ήμασταν στη θάλασσα και μας μετέφερε εδώ. Οσοι δεν πρόλαβαν να βγουν βυθίστηκαν στο νερό μαζί με το σκάφος και μεταξύ αυτών χάθηκαν και η σύζυγός και τα παιδιά μου, οι οποίοι βρίσκονταν στην καμπίνα του σκάφους».