Αν λοιπόν η χώρα πέρασε σε μια καινούργια πίστα, είναι ακριβώς επειδή έδειξε να αφήνει πίσω της τις φθηνές αντιδικίες και τις ξεπερασμένες φανφάρες για να επικεντρωθεί στο ζητούμενο και στο αποτέλεσμα».
1.ΤΟ ΑΡΘΡΟ-ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ ΣΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΒΗΜΑ
«Η νέα εποχή που αρχίζει δεν θα κριθεί από το ύφος της αντιπολίτευσης αλλά από το περιεχόμενο της διακυβέρνησης
Η διπλή άνετη επικράτηση και η δεύτερη πρωθυπουργία του Μητσοτάκη, η διπλή βαριά ήττα και η αποχώρηση του Τσίπρα, κλείνουν ουσιαστικά το κεφάλαιο που άνοιξε τον Μάιο του 2012. Είναι προφανώς ένα τέλος εποχής. Αλλά κάθε εποχή που τελειώνει συνοδεύεται αναπόφευκτα και από μια εποχή που αρχίζει.
Ο Μητσοτάκης το κατάλαβε εγκαίρως και το υπηρέτησε. Το έδειξε στη διάρκεια της πρώτης πρωθυπουργίας του αλλά και κατά τις δύο πρόσφατες προεκλογικές εκστρατείες.
Η νέα, πολυπληθής κυβέρνηση που ορκίστηκε θα δοκιμαστεί στην πράξη και στο πεδίο των γεγονότων.
Ο Τσίπρας προσπάθησε να το αποφύγει. Συνέχισε να μιλάει για παλιά πράγματα με παλιά λόγια και παλιό ύφος.
Η ασίγαστη επιθετικότητα και η διαρκής καταγγελία ως μέθοδος πολιτικής αντιπαράθεσης τον καταδίκασαν αφού πρώτα τον είχαν αναδείξει. Πολλοί οπαδοί του βεβαίως επαίνεσαν τη γενναιότητα της παραίτησης. Αλλά κανείς δεν είχε τολμήσει να την προτείνει ή να τη ζητήσει μετά από τέσσερις εκλογικές ήττες και πριν την αποφασίσει ο ίδιος.
Και ίσως είναι τώρα η ευκαιρία να ξεφύγει η παράταξή του (ή ό,τι της έχει απομείνει...) από τον φανατισμό, την ερασιτεχνική προχειρότητα και τον παλαιοημερολογιτισμό.
Εξακολουθεί άλλωστε να παραμένει δεύτερο κόμμα στη νέα Βουλή και υποθέτω πως θα χρειαστεί να οικοδομήσει κάποιο μέλλον, είτε απέλθει οριστικά ο Τσίπρας είτε κάποια στιγμή επιστρέψει.
Παρά ταύτα, η νέα εποχή που αρχίζει δεν θα κριθεί από το ύφος της αντιπολίτευσης αλλά από το περιεχόμενο της διακυβέρνησης. Από την ικανότητα δηλαδή να βελτιώσει τη ζωή της χώρας και του λαού της.
Αν λοιπόν η χώρα πέρασε σε μια καινούργια πίστα, είναι ακριβώς επειδή έδειξε να αφήνει πίσω της τις φθηνές αντιδικίες και τις ξεπερασμένες φανφάρες για να επικεντρωθεί στο ζητούμενο και στο αποτέλεσμα.
Δεν είναι τυχαία η ευκολία με την οποία προσπέρασε στην κάλπη τις δωρεάν ιδεολογικές διακηρύξεις ή τις οργισμένες κοινωνικές διαμαρτυρίες. Αυτές ακριβώς δηλαδή που άνοιξαν το επαχθές κεφάλαιο του 2012.
Η ελληνική κοινωνία ταλαιπωρήθηκε και το πλήρωσε.
Υποψιάζομαι πως όσοι την ακολουθήσουν στον δρόμο της κανονικότητας και της ωριμότητας θα τη διευθύνουν για πολλά χρόνια.
Και όσοι αδιόρθωτοι παραμείνουν προσκολλημένοι σε μια εποχή που τελείωσε θα αραδιάζουν απλώς τις παραιτήσεις τους.
2. ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΧΑΣΜΈΝΗΣ-ΠΟΛΥΚΕΦΑΛΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ.
Οσον αφορά τα θεσμικά δικαιώματα που διαθέτουν κυρίως τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα αποτελέσματα της κάλπης που προκάλεσαν κυρίως τη συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στερούν πρώτα από όλα το πρόσφατα κατοχυρωθέν –έπειτα από εγκριθείσα πρόταση της Ν.Δ. κατά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος– δικαίωμα της εκάστοτε αντιπολίτευσης να επιτυγχάνει τη συγκρότηση, έστω περιορισμένου αριθμού ανά κοινοβουλευτική περίοδο, εξεταστικών επιτροπών, στο πλαίσιο της ευρύτερης διαδικασίας κοινοβουλευτικού ελέγχου προς την εκάστοτε κυβέρνηση.
Υπενθυμίζεται συγκεκριμένα ότι βάσει του αναθεωρηθέντος καταστατικού χάρτη της χώρας και του νέου Κανονισμού της Βουλής, «μετά από πρόταση δέκα τουλάχιστον βουλευτών, η Βουλή μπορεί να συνιστά δύο, ανά κοινοβουλευτική περίοδο, εξεταστικές επιτροπές, με απόφαση που λαμβάνεται από τα δύο πέμπτα (2/5) τουλάχιστον του συνόλου των βουλευτών, ανεξαρτήτως πλειοψηφίας». Στην προηγούμενη Βουλή, ως γνωστόν, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ για «τη διερεύνηση της επιχείρησης πολιτικής χειραγώγησης της κοινής γνώμης και της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος» όσο και το ΠΑΣΟΚ για τις υποκλοπές είχαν πετύχει τη συγκρότηση δύο τέτοιων επιτροπών, αφού αριθμητικά το άθροισμα των δύο κοινοβουλευτικών ομάδων υπερκάλυπτε το όριο των 2/5, δηλαδή τους 120 βουλευτές.
Στη νέα Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ με 48, το ΠΑΣΟΚ με 32 και το ΚΚΕ με 20 συγκεντρώνουν μόνο 100 βουλευτές. «Χρειάζονται», δηλαδή, τη συνδρομή τουλάχιστον των κομμάτων του Κυρ. Βελόπουλου (διαθέτει 12 βουλευτές) και της Ζωής Κωνσταντοπούλου (8) για να συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός. Πολιτικά, ωστόσο, θεωρείται πολύ δύσκολο έως αδύνατο να επιδιώξουν μια τέτοια συμπόρευση η Κουμουνδούρου, η Χαρ. Τρικούπη και ο Περισσός.
Διαθέτουν βέβαια τον ελάχιστο αριθμό (60) που απαιτείται για την υποβολή πρότασης μόνο και μόνο για να προκαλέσουν ειδική συνεδρίαση και συζήτηση. Χρειάζεται επίσης συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ ή ΠΑΣΟΚ με ΚΚΕ προκειμένου ακόμη και να κατατεθούν (αναγκαίες τουλάχιστον 50 υπογραφές) προτάσεις είτε μομφής προς το προεδρείο της Βουλής είτε δυσπιστίας προς την κυβέρνηση ή μέλος της.
3.Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ
Συγκρατημένα αισιόδοξη έως αρκετά απαισιόδοξη πως μπορεί να κυλήσουν σε «ήρεμα νερά» οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ταυτόχρονα όμως και σε πλήρη ετοιμότητα για δραστικές παρεμβάσεις στην περίπτωση που προκύψουν δύσκολες ή και ακραίες καταστάσεις, εμφανίζεται η πλειοψηφία της εθνικής αντιπροσωπείας, στο «παρά 5» της έναρξης των εργασιών της νέας Βουλής.
Ως γνωστόν, πολλοί προέβλεψαν ότι δεν θα αργήσουν να εκδηλωθούν τέτοιες καταστάσεις, βασιζόμενοι στη σύνθεση της εθνικής αντιπροσωπείας, όπως αυτή διαμορφώθηκε από την κάλπη της 25ης Ιουνίου, ειδικά με την παρουσία των τριών νεοεισελθέντων σχημάτων. Αφορμή στάθηκαν, αφενός τοποθετήσεις περί υιοθέτησης τακτικών οι οποίες θα ισοδυναμούν με κατάχρηση δικαιωμάτων και προνομίων που προβλέπονται από τον κανονισμό της Βουλής και αφετέρου το παντελώς άγνωστο της προσωπικότητας των βουλευτών, ειδικά των Σπαρτιατών και της Νίκης, σε συνδυασμό με τις απόψεις που τα σχήματα αυτά εκφράζουν.
Ενδεικτικά αναφέρονται περιπτώσεις όπως: πρώτον, η προαναγγελία εκ μέρους της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου, για τον τρόπο αξιοποίησης του δικαιώματος ομιλίας στις συνεδριάσεις και ψήφου σε συλλογικά όργανα, εκμεταλλευόμενη την ιδιότητα της πρώην προέδρου της Βουλής, ή η εκ μέρους της επιδίωξη παρουσίας πολιτών ως θεατών σε συνεδριάσεις επιτροπών.
Ενδεικτική των γενικότερων διαθέσεων της Πλεύσης Ελευθερίας, πάντως, είναι και η πρόσφατη ανακοίνωση του κόμματος, σύμφωνα με την οποία με ειδικό κατεπείγον υπόμνημα προς την Ανώτατη Εφορευτική Επιτροπή για τις εθνικές εκλογές, η Πλεύση Ελευθερίας, έπειτα από ενδελεχή μελέτη και ανάλυση της εκλογικής νομοθεσίας, των κειμένων διατάξεων και των εκλογικών δεδομένων, ζητεί να της κατανεμηθεί, πλέον των ήδη (ανεπισήμως) ανακοινωθεισών 8 εδρών και μία έδρα Επικρατείας, η οποία μένει αδιάθετη λόγω της μη κατάθεσης ψηφοδελτίου Επικρατείας από το κόμμα Σπαρτιάτες.
Δεύτερον, το ενδεχόμενο εκδήλωσης ακτιβιστικών συμπεριφορών στο ακροδεξιό μέρος των εδράνων, ανάλογων εκείνων που είδαμε στα μνημονιακά χρόνια από τους χρυσαυγίτες. Σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν αυτές οι προβλέψεις, θα τεθούν σε σοβαρή δοκιμασία τα όρια αντοχών του γνωστού για την «ελαστικότητά» του κανονισμού της Βουλής και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο αλλαγών των διατάξεών του, στην κατεύθυνση της αυστηροποίησής τους και της διαφύλαξης του κύρους του θεσμού του Κοινοβουλίου.