Η θρασύτατη «σκηνοθέτης-συγγραφέας», δήθεν ανατρεπτική με λογική περιθωρίου πάντα, είχε παρουσιάσει τον ήρωα της Επανάστασης σαν βαρύμαγκα ιδιοκτήτη σουβλατζίδικου με τζιν και τσαρούχια, που δέρνει τη γυναίκα του ώσπου εκείνη τον απατά με Κούρδο λαθρομετανάστη
-Σφήκες του Αριστοφάνη από κάποια ατάλαντηΚιτσοπούλου. Μακραν η χειρότερη παρασταση του Φεστιβάλ. Ένας σχεδόν παραληρηματικός μονόλογος ο οποίος είχε ως μοναδικό σκοπό να εκθειάσει το Εγω της σκηνοθέτριας με στίχους που μόνο η τραπ μουσική θα ζήλευε.
Κρίμα για το αρχαίο θέατρο και το θράσος της. Κρίμα για την επιπολαιότητα της κ.Ευαγγελάτου να της δοθεί η Επίδαυρος να διορθώσει-εκσυγχρονίσει τον Αριστοφάνη.
-Η παράσταση ακαλαίσθητη, ασυνάρτητη και καλλιτεχνικά δεν πέρασε τις ίσως καλές προθέσεις σάτιρας που είχε. Τα γιουχαΐσματα, οι φωνές κ αποχωρήσεις του κόσμου ότι πιο ....Αριστοφανικό και ψυχαγωγικό είχε να δώσει. Γεράσαμε πολύ με την κατάντια τους
-Γνωστή μου πήγε να δει τις άθλιες Σφήκες στην Επίδαυρο και μου είπε:
«Σε μισή ώρα άδειασε το θέατρο. Έφευγαν φωνάζοντας «ντροπή και αίσχος. Ο μόνος λόγος που δεν έφυγα στα πρώτα 30 λεπτά ήταν για να δω ποσό χειρότερο μπορεί να γίνει. Τελικά όσο πέρναγε η ώρα γινόταν ακόμη χειρότερο.»
-Απάτη - φόλα - κοροϊδία, η παράσταση #Σφήκες της #Κιτσοπούλου. Καμιά σχέση με Αριστοφάνη και θέατρο γενικότερα. Καμία θέση σε Επίδαυρο. Οι ηθοποιοί εμφανώς επηρεασμένοι από το κοινό που αποχωρούσε κατά δεκάδες δεν πίστευαν αυτό που παρουσίαζαν.
-Γενικά μήπως το παρακάνατε με τις ελεύθερες διασκευές κυρία Ευαγγελάτου.. Δεν πηγαίνεις να παρακολουθήσεις και...σ όποιον αρέσουμε. Πάμε να θαυμάσουμε Αισχύλο, Αριστοφάνη, Ευριπίδη να αισθανθούμε τα αρχαία ελληνικά θεατρικά, τον πολιτισμό μας και κάποιους ταλαντούχους, μεγάλης αξίας σκηνοθέτες-διασκευαστές.Οπως ο Κουν, ο Μινωτής, ο Σολωμός. Την Κυριακή με το νέο άθλημα πλαστογραφία, τη ΜΗΔΕΙΑ ,θα γίνει πάλι χαμός.
2.Λένα Κιτσοπούλου - «Σφήκες»: O γορίλας, η μπασκέτα και οι πλαστικές καρέκλες
«Ήθελα να φωτίσω με καυστικό χιούμορ και σκωπτική διάθεση, τις κοιμισμένες άμυνες, τον ρατσισμό, τον φανατισμό και την άκαμπτη πολιτική ορθότητα της εποχής», λέει η σκηνοθέτιδα
Στον χώρο του θεάτρου, οι τολμηρές μεταφορές κλασικών έργων έχουν αναδείξει πολλές φορές, τα μοναδικά καλλιτεχνικά οράματα των σκηνοθετών. Ωστόσο, η σύγχρονη σκηνοθετική εκδοχή των «Σφηκών» του Αριστοφάνη από τη Λένα Κιτσοπούλου, «δίχασε» το κοινό, προκαλώντας αντιδράσεις.
Η Λένα Κιτσοπούλου είχε αναφέρει ότι επιχείρησε να προσαρμόσει το βασικό μήνυμα της αριστοφανικής κωμωδίας «Σφήκες» στο σήμερα, προκειμένου «να φωτίσει με καυστικό χιούμορ και σκωπτική διάθεση, τις κοιμισμένες άμυνες, τον ρατσισμό, τον φανατισμό και την άκαμπτη πολιτική ορθότητα της εποχής».
Η σκηνοθέτιδα θέλησε να μεταφέρει τη δική της καλλιτεχνική ματιά, ενσωματώνοντας απροσδόκητα στοιχεία στην κωμωδία του Αριστοφάνη, όπως - μεταξύ άλλων - μία μπασκέτα στη σκηνή, πλαστικές καρέκλες, έναν ματωμένο πρωταγωνιστή, αλλά κι έναν... γορίλα.
Η Λένα Κιτσοπούλου
Η μπασκέτα που είχε τοποθετηθεί στο αρχαίο θέατρο, ως μέρος του σκηνικού της παράστασης, μαζί με τις πλαστικές καρέκλες και τον γορίλα, προκάλεσαν την περισσότερη αντίδραση. Η παράσταση περιελάμβανε κι έναν κουβά με αίμα που «έλουσε» τον πρωταγωνιστή, ενώ δεν ήταν τα μόνα στοιχεία που προκάλεσαν απορία στους θεατές. Η σκληρότητα της σάτιρας, οι λεκτικές ακροβασίες, το άσμα της Μαρινέλλας και ο μονόλογος της Λένας Κιτσοπούλου επί σκηνής κρατώντας ένα πιστόλι, σχολιάστηκαν εξίσου ποικιλοτρόπως.
2.Λένα Κιτσοπούλου: Όταν είχε παρουσιάσει τον Αθανάσιο Διάκο «σουβλατζή», «κερατά» και «συζυγοκτόνο»
Η Λένα Κιτσοπούλου είχε παρουσιάσει τον ήρωα της Επανάστασης σαν βαρύμαγκα ιδιοκτήτη σουβλατζίδικου με τζιν και τσαρούχια, που δέρνει τη γυναίκα του ώσπου εκείνη τον απατά με Κούρδο λαθρομετανάστη
Η σύγχρονη εκδοχή των «Σφηκών» του Αριστοφάνη από τη Λένα Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο, μετρά πολλές αντιδράσεις. Η σκηνοθέτιδα θέλησε να μεταφέρει τη δική της καλλιτεχνική ματιά, ενσωματώνοντας απροσδόκητα στοιχεία στην κωμωδία του Αριστοφάνη, όπως μεταξύ άλλων, μία μπασκέτα στη σκηνή, πλαστικές καρέκλες, έναν ματωμένο πρωταγωνιστή, αλλά κι έναν... γορίλα. Η παράσταση προκάλεσε αίσθηση, αφήνοντας αρκετούς θεατές σοκαρισμένους, ενώ δεν ήταν λίγοι κι αυτοί που αποχώρησαν από το θέατρο.
Ωστόσο οι «Σφήκες», δεν είναι η μόνη παράσταση της σκηνοθέτιδας που δίχασε τους θεατές. Το έργο «Αθανάσιος Διάκος - Η επιστροφή» ήταν η πρώτη συγγραφική θεατρική απόπειρα της Λένας Κιτσοπούλου, στο πλαίσιο του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών το 2012.
Η Λένα Κιτσοπούλου τότε, εμπνεύστηκε και παρουσίασε τον ήρωα της Επανάστασης ως βαρύμαγκα ιδιοκτήτη σουβλατζίδικου με τζιν και τσαρούχια, που βρίζει και δέρνει τη γυναίκα του επειδή τη ζηλεύει, ώσπου εκείνη τελικά τον απατά με Κούρδο λαθρομετανάστη. Στο τέλος δε της παράστασης, ο «κερατάς» Αθανάσιος Διάκος στο τέλος σκοτώνει την έγκυο γυναίκα του σε ένα έγκλημα πάθους.
Η υπόθεση του έργου «Αθανάσιος Διάκος - Η επιστροφή»
«Ενιωθα ξένος στην Τουρκιά και πήδηξα αιώνες, ξένος κι εδώ αισθάνομαι, αλλάζω απλώς ξενώνες», αναφέρει στην αρχή του έργου ο ήρωας που δεν διστάζει να κατεβάσει το παντελόνι του και να εξηγήσει στο κοινό πώς τον... σούβλισαν οι Τούρκοι. Στο απίθανο σενάριο, λίγο πριν από τον ανασκολοπισμό, και με την παρέμβαση ενός από μηχανής θεού, ο Αθανάσιος Διάκος διασώζεται και με τη γυναίκα του Κρουστάλλω διακτινίζονται στο μέλλον και στη σύγχρονη εποχή.
Το έργο διαδραματίζεται στην κουζίνα του διαμερίσματος του ζεύγους στο κέντρο της Αθήνας, που ταυτόχρονα είναι και ιδιοκτήτες ψησταριάς στου Ψυρρή, στην οποία εργάζονται και Κούρδοι λαθρομετανάστες ως delivery boys. Ο ήρωας ζηλεύει παράφορα τη γυναίκα του, με αποτέλεσμα να είναι συνεχείς οι μεταξύ τους καβγάδες, που συνήθως καταλήγουν στον άγριο ξυλοδαρμό της. Αυτή για να τον εκδικηθεί συνάπτει ερωτική σχέση με έναν Κούρδο που εργάζεται στην ψησταριά τους, ο οποίος τελικά την αφήνει έγκυο. Οταν το μαθαίνει ο ήρωας δέρνει τη σύζυγό του, ενώ τη στιγμή που την πιάνουν οι πόνοι της γέννας χρέη μαιευτήρα αναλαμβάνει ο ίδιος, με αποτέλεσμα στο τέλος να κατακρεουργήσει την Κρουστάλλω και το μωρό.
Στη διάρκεια της παράστασης, η ελληνική σημαία περιφέρεται σαν τραπεζομάντιλο. Η συγγραφέας και σκηνοθέτιδα του έργου κυρία Κιτσοπούλου συμμετείχε και στην παράσταση, ενώ τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμήνευσαν ο Νίκος Καραθάνος (Διάκος), η Εμιλυ Κολιανδρή (Κρουστάλλω) και ο Γιάννης Κότσιφας (Κούρδος). Ο εξευτελισμός του Αθανάσιου Διάκου μέσα από το έργο της κυρίας Κιτσοπούλου προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια, με το θέμα να φτάνει μέχρι τη Βουλή. «Η κυρία Κιτσοπούλου ίσως να νομίζει ότι με αυτό το έργο της βγάζει γλώσσα στον ανδρικό μύθο και στην Ιστορία γραμμένη από άνδρες. Καλά κάνει και το νομίζει, δεν πιστεύω όμως ότι είναι έτσι», σχολίασε πρόσφατα ο κριτικός κ. Λέανδρος Πολενάκης στην εφημερίδα «Αυγή».
Με ερώτησή του στον αναπληρωτή υπουργό Πολιτισμού κ. Κώστα Τζαβάρα, ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Αδωνις Γεωργιάδης ζήτησε να πληροφορηθεί τους λόγους που μια τέτοια παραγωγή, η οποία «παρουσιάζει με απαξιωτικό τρόπο τον ήρωα της Επανάστασης ως άνθρωπο και οικογενειάρχη», χρηματοδοτήθηκε από το Φεστιβάλ Αθηνών. Αντιδράσεις υπήρξαν και από τους Ανεξάρτητους Ελληνες, που όχι μόνο καυτηρίασαν την επιχορήγηση της εν λόγω παράστασης, αλλά έθεσαν ευθέως προς το υπουργείο Πολιτισμού αίτημα αντικατάστασης του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών κ. Γιώργου Λούκου.
Από την πλευρά της η Έλενα Κιτσοπούλου είχε υποστηρίξει σε συνέντευξή της, πως το έργο ήταν μια προσπάθεια να δείξει ότι μπορούν να υπάρξουν ήρωες και στην καθημερινότητα. «Εδώ έχουμε έναν άνθρωπο που παλεύει για την επιβίωσή του και λιγότερο ένα εθνικό σύμβολο. Δηλαδή πιο πολύ με ενδιαφέρει να θέσω υπαρξιακά ζητήματα και λιγότερο η κατάντια της σύγχρονης Ελλάδας. Ο δικός μου Αθανάσιος Διάκος είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, όπως όλοι μας, που είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. Δεν κάνω παρωδία ούτε του ηρωισμού του, ούτε της Ελλάδας», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά τη χρονιά που ανέβηκε η παράσταση.