Οι διάφορες διαρροές ομιλούν για νέο φιάσκο, νέα προκλητική στρέβλωση μιας σπουδαίας μάλιστα αρχαίας τραγωδίας. Ένα ακόμα ολίσθημα υποβάθμισης του όλου θεσμού των Επιδαυρίων και του Ηρωδείου από την απρόβλεπτη-άνιση διευθύντρια και σκηνοθέτιδα των εκπλήξεων Κατ. Ευαγγελάτου.Μια δική του, εντελώς προσωπική καλλιτεχνική προσέγγιση στη «Μήδεια» του Ευριπίδη θα παρουσιάσει, σε παγκόσμια πρεμιέρα, την Παρασκευή και το Σάββατο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, ο ρηξικέλευθος (απρόβλεπτος συχνά και καθόλου θαυμαζόμενος γενικώς )Γερμανός σκηνοθέτης Φρανκ Κάστορφ. Σάρκα και οστά στη δική του, πολυπρόσωπη «Μήδεια» θα δώσουν πέντε καταξιωμένες Ελληνίδες ηθοποιοί, οι Μαρία Ναυπλιώτου, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Σοφία Κόκκαλη και Αγγελική Παπούλια.
Να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής, για να μην έχουμε τα ίδια παρατράγουδα με αυτά της προηγούμενης εβδομάδας στους «Σφήκες» της Λένας Κιτσοπούλου, πως δεν πρόκειται για μια κλασική μεταφορά της αρχαία τραγωδίας αλλά για μια εκδοχή διαφορετική που θα εμπεριέχει τα μηνύματα που επιθυμεί να περάσει ο ιστορικός διευθυντής της βερολινέζικης Φολκσμπίνε τα οποία επικεντρώνονται στον ρόλο, τη θέση και την ψυχοσύνθεση της γυναίκας σε διαφορετικές εποχές.
«Πριν από 2.500 χρόνια ο Ευριπίδης παρουσιάζει μπροστά σε 15.000 θεατές ένα τόσο φεμινιστικό θέμα. Είναι σπουδαίο που μας κάνει να σκεφτούμε, να στοχαστούμε τι σημαίνει γυναίκα. Μια γυναίκα μόνη και διωγμένη. Μια γυναίκα μέσα σε αυτό το αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα τόσων χρόνων» είχε δηλώσει με νόημα ο ίδιος στην συνέντευξη τύπου που είχε παραχωρήσει τον Μάιο, με αφορμή την πρώτη του σκηνοθεσία στην Επίδαυρο.
Είχε εξηγήσει επίσης πως η παράστασή του χρησιμοποιεί την «Μήδεια» του Ευριπίδη ως βασική δομή, ως αρχή, και πως «μέσα από συνειρμούς οδηγείται σε κείμενα του Χάινερ Μύλλερ και σε ποιήματα του Ρεμπώ.». Είναι λοιπόν σαφές πως υπάρχουν πολλές και μεγάλες αποκλίσεις από το αρχικό κείμενο το οποίο ο σκηνοθέτης θα χρησιμοποιήσει ως ένα πολύτιμο έδαφος που θα το καλλιεργήσει, ένα οικοδόμημα που θα το γκρεμίσει για να το ξαναχτίσει από την αρχή πάνω στα ίδια θεμέλια.
Γιατί επέλεξε να παρουσιάσει επί σκηνή πέντε διαφορετικές και όχι μία μόνον Μήδεια; «Σε κάθε γυναίκα υπάρχει η δυνατότητα μιας Μήδειας, οπότε και οι πέντε ερμηνεύτριες θα παίξουν τη Μήδεια, αλλά κάθε φορά με κάτι το διαφορετικό γιατί κάθε άνθρωπος ερμηνεύει ή καταλαβαίνει αλλιώς αυτόν τον ρόλο».
Ο Γερμανός σκηνοθέτης με τους Έλληνες πρωταγωνιστές της παράστασής τουΓια εκείνον πάντως η Μήδεια δεν είναι ούτε θεά της εκδίκησης ούτε μια γυναίκα που αν τα βάλεις μαζί της θα σε καταστρέψει: «Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι καλός, δεν είναι ωραίος. Γι' αυτό το μόνο που μας μένει είναι μια λαχτάρα να είναι ωραίος. Αυτή η λαχτάρα είναι αυτό ακριβώς που ονομάζουμε επαναστατικότητα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στη Μήδεια, η οποία αντιδρά στον κόσμο που την περιτριγυρίζει. Τον καταστρέφει λοιπόν, φεύγοντας στο τέλος με το άρμα του Ήλιου στους ουρανούς» εξηγεί.
Στην παράσταση παίζουν επίσης οι ηθοποιοί Νίκος Ψαρράς, Αινείας Τσαμάτης και Νικόλας Χανακούλας.
-Κλεμμένος τίτλος, για άγρα θεατών, με σκοπό την αναγκαστική έκθεση των διαταραχών των συντελεστών της παράστασης. Ενα μεγάλο , ΕΥΓΕ , στις ελληνίδες ηθο-ποιούς, που κατακριμνίζονται στη συνείδησή μας, απο τα ύψη των τηλεοπτικών σκουπιδιών που τις ανέδειξαν. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των Μινωτή, Παξινού, Κατσέλη, Κατράκη και τόσων άλλων. Ολα για το φαίνεσθαι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
-Αγαπητέ κε Φρανκ
αν θέλεις νσ διασκευάσεις τόσο πολύ το έργο και να το κάνεις αγνώριστο, κάτσε στο γραφείο σου, φτιάξε κάτι με αυτά που έχεις στο μυαλό σου , βάλε και μια λεζάντα για τίτλο και παρουσίασέ το. Εμένα με μαγεύει το γεγονός ότι πριν 2500 χρόνια υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι που προβληματίστηκαν με αυτά τα θέματα και κάποιοι άλλοι πήγαν να τα δουν. Εσύ με αυτά που κάνεις αφαιρείς την μαγεία της απόστασης, κόβεις την κλωστή που περνά μέσα από τους αιώνες και συνδέει εμένα με το θεατή εκείνης της εποχής.