Το 1995 εντάχθηκε σε ανθολογία στα αγγλικά που είχε μεταφράσει ο Νίκολας Κόστις και είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Οδυσσέας.
1.-Τζέιμι Λι Κέρτις: Αποχαιρετά τη Σινέντ Ο' Κόνορ με Ντίνο Χριστιανόπουλο
«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε; Όμως, ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος» έγραψε
.Ένα δίστιχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου χρησιμοποίησε η Τζέιμι Λι Κέρτις για να αποχαιρετήσει τη Σινέντ Ο'Κόνορ.
Πρόκειται για το γνωστό στίχο ενός από τα ποιήματά του, ο οποίος αναφέρει: «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε; Όμως, ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος».
Σε ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Χολιγουντιανή ηθοποιός αποχαιρετά την τραγουδίστρια που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 56 ετών με αυτόν τον στίχο.
Συγκεκριμένα, αφού δημοσίευσε την εικόνα με τον στίχο του ποιητή στα αγγλικά, έγραψε στη λεζάντα της: «Τίποτα δεν συγκρίνεται μαζί σου», επικαλούμενη τη μεγάλη επιτυχία της Ο'Κόνορ «Nothing Compares To You».
2.«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος» - Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος ενέπνευσε τη Μέγκαν Μαρκλ
Το δίστιχο του 1978 έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, αυτή τη φορά από τα χείλη της Δούκισσας του Σάσεξ
Η Μέγκαν Μαρκλ ολοκλήρωσε το podcast στο Spotify με τίτλο Archetypes, λέγοντας «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος» και αποχαιρετώντας τους ακροατές της με έναν στίχο από ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Η Δούκισσα του Σάσεξ στο επεισόδιο «Manifesting a Cultural Shift», το οποίο σηματοδότησε και την ολοκλήρωση των podcast της, ήταν το πρώτο που συμπεριέλαβε άνδρες και όπως αποκάλυψε η Δούκισσα, ήταν ιδέα του πρίγκιπα Χάρι να παρουσιαστεί η ανδρική οπτική.
Προσκαλώντας στο podcast τους Τρέβορ Νόα, Τζαντ Άπαταου και Άντι Κοέν, συζήτησαν για το πώς νιώθουν οι άντρες για τα στερεότυπα, τις ταμπέλες που κρατούν τις γυναίκες πίσω - και την προσπάθεια να τα ξεπεράσουν.
Λίγο πριν πέσει η αυλαία η Μαρκλ ανέφερε τα εξής λόγια: «Πολύ καιρό πριν, άκουσα μια φράση την οποία θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας καθώς μιλάμε για "ταμπέλες", σχήματα λόγου και "κουτιά" στα οποία ίσως προσπαθήσουν να σας τοποθετήσουν όπως και ρόλους ή στερεότυπα που σας αποδίδονται και δεν ταιριάζουν απόλυτα στο άτομο που είστε, αυτή είναι η φράση με την οποία ήθελα να σας αφήσω: "Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος". Συνέχισε να εξελίσσεσαι φίλε μου και θα σε δω στην απέναντι πλευρά. Όπως πάντα, είμαι η Μέγκαν».
Το δίστιχο ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Το δίστιχο ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου «και τι δεν κάνατε για να με θάψετε / όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος» έχει γραφεί το 1978, προέρχεται από τον κύκλο ποιημάτων «Το κορμί και το σαράκι». Το 1995 εντάχθηκε σε ανθολογία στα αγγλικά που είχε μεταφράσει ο Νίκολας Κόστις και είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Οδυσσέας.
Είναι τουλάχιστον μία δεκαετία που οι στίχοι έχουν αποδοθεί κατά καιρούς σε πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, ενώ η πιο γνωστή παρεξήγηση είναι ότι πρόκειται για μεξικάνικη παροιμία. Αυτό που τονίζεται είναι ότι οι Ζαπατίστας άκουσαν ή διάβασαν τους στίχους του Χριστιανόπουλου και τους παράλλαξαν για να τους χρησιμοποιήσουν, ως σύνθημα στις διεκδικήσεις τους. Μάλιστα ακόμα και οι Κούρδοι μιλούν για τα δικαιώματα του κουρδικού λαού με το viral δίστιχο, χωρίς ωστόσο να το αποδίδουν κάπου.
Στην Ελλάδα, οι στίχοι έχουν χρησιμοποιηθεί ως σύνθημα από ανθρώπους που ανήκουν σε εκ διαμέτρου αντίθετους ιδεολογικούς χώρους.
Το περίφημο δίστιχο έχει χαραχθεί στον τάφο του ποιητή που πέθανε το καλοκαίρι του 2020.
Ποιος ήταν ο Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, όπως ήταν το όνομά του, ήταν γιος προσφύγων από την Ανατολική Θράκη. Σπούδασε στο τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ και ύστερα εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκη.
Το 1958 ίδρυσε το περιοδικό Διαγώνιος που κυκλοφόρησε ως το 1983 και τον εκδοτικό οίκο της Διαγωνίου.
Το 1950 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Εποχή των ισχών αγελάδων», όπου διακρίνονται επιρροές από τον Καβάφη και τον Έλιοτ. Στην ποίηση του κυρίαρχα θέματα είναι το ερωτικό πάθος, οι εφήμερες ομοφυλοφιλικές σχέσεις, η μοναξιά.
Το 2011 τίμηθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του, το οποίο όμως αρνήθηκε να παραλάβει. «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο "ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων", που μας άφησαν οι αρχαίοι».