Πρώτα ανοικτά χαρτιά δημόσια μάλιστα. Στον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την επόμενη μέρα των εσωκομματικών εκλογών, αναφέρθηκε η υποψήφια για τον προεδρικό θώκο του κόμματος, Έφη Αχτσιόγλου.
Σε συνέντευξή της στη Realnews, η κ. Αχτσιόγλου τάχθηκε υπέρ ενός γόνιμου διαλόγου μέσα στο κόμμα, τονίζοντας ωστόσο με νόημα πως «δεν πρέπει να γίνουμε λέσχη συζητήσεων». Στο πλαίσιο αυτό μίλησε για τη δεσμευτική αξία των αποφάσεων που θα λαμβάνονται και για την αυστηρή τήρηση των κανόνων που «θα προφυλάξει τη συλλογική μας υπόθεση».
Παράλληλα, μοιράστηκε την αγωνία της για τη συγκρότηση ενιαίας πολιτικής ταυτότητας και για να πειστεί η κοινωνία να εμπιστευτεί ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση, φάνηκε έτοιμη να αναλάβει την ευθύνη να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη ημέρα, τονίζοντας πως «το αισθάνομαι καθήκον μου».
Ακολουθούν ενδεικτικά αποσπάσματα όσων είπε η κ. Αχτσιόγλου:
► «Αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι να ασκήσουμε αξιόπιστη και δημιουργική αντιπολίτευση, να εκπέμπουμε σαφές στίγμα, να επιδεικνύουμε τη δέουσα σοβαρότητα, να πείσουμε ότι μπορεί, απολύτως ρεαλιστικά, να υπάρξει μια διαφορετική πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Να δουλέψουμε για την κοινωνία των υψηλών προσδοκιών, έναντι της κοινωνίας των χαμηλών προσδοκιών στην οποία έχει επενδύσει ο κ. Μητσοτάκης. Και στις πρόσφατες επαφές μου με τα μέλη και τους φίλους του κόμματος επιβεβαίωσα πως και οι ίδιοι έχουν την ίδια αγωνία με μένα. Δεν τους απασχολεί ένας εσωτερικός πόλεμος για έννοιες που περιφέρονται στον δημόσιο διάλογο ως «αδειανά πουκάμισα». Τους απασχολεί αν επιτέλους ως ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα συγκροτήσουμε μια ενιαία πολιτική ταυτότητα και θα πείσουμε την κοινωνία να μας εμπιστευτεί ξανά για τη διακυβέρνηση της χώρας. Και αν μπορώ να δεσμευτώ σε κάτι, εφόσον εκλεγώ, είναι ότι θα είμαι προσηλωμένη σε αυτό το σχέδιο.»
► «Τα ρεύματα ιδεών είναι χρήσιμο να υπάρχουν, αρκεί η πολυφωνία να είναι γόνιμη και μην εκπέμπει εικόνα ασυνεννοησίας ή αναξιοπιστίας. Αντιπαθώ την εικόνα του μονολιθικού κόμματος, αλλά δεν πρέπει να γίνουμε λέσχη συζητήσεων. Ούτε φυσικά είναι αποδεκτό οι τάσεις να λειτουργούν ως μηχανισμοί νομής κάθε λογής εξουσίας εντός του κόμματος. Άρα, ναι στα συγκροτημένα ρεύματα ιδεών, ναι στον εσωκομματικό διάλογο, αλλά άπαξ και λαμβάνεται μια απόφαση, αυτή θα μας δεσμεύει και θα ισχύει για όλους. Η αυστηρή τήρηση των κανόνων θα προφυλάξει τη συλλογική μας υπόθεση.»
► «Εισηγούμαι ένα κόμμα των δομών, στο οποίο θα έπεται η επιλογή των προσώπων. Στη βάση αυτού, θα επιδιώξω τη διαμόρφωση μιας νέας οργάνωσης που θα προάγει τη συλλογική ευφυΐα και θα αξιοποιεί την επιστημονική γνώση, όπου κανένας δεν θα αισθάνεται περιττός και συγχρόνως οι κανόνες θα ισχύουν για όλους, όσο ψηλά και αν βρίσκονται στην ιεραρχία.»