«Εύχομαι ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει τον δρόμο του μετά τις ήττες που υπέστη και να συζητήσει συλλογικά για να προχωρήσει και να ξανακαταλάβει τη θέση που του αξίζει» ανέφερε ο Δημήτρης Βίτσας σε συνέντευξή του. Παράλληλα, σχολιάζοντας τη χθεσινή δημοσκόπηση της GPO είπε ότι υπάρχει η αντίληψη του κόσμου ότι ο «σημερινός πρόεδρος είναι κεντροδεξιός».
Αναφερόμενος στην εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, ο κ. Βίτσας ανέφερε πως: «Αυτόν εκλέξαμε, δεν υπάρχει κριτική σε αυτό. Πέρυσι στο συνέδριο ήμουν εισηγητής της άλλης πρότασης, πήρε 25% του συνεδρίου, 75% πήρε η πρόταση Τσίπρα. Ας βγάλουμε συμπεράσματα. Δεν έχει να κάνει με τον κ. Κασσελάκη, αλλά με την όλη διαδικασία. Για να είναι κάποιος μέλος της επιτροπής πειθαρχικού πρέπει να είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ πέντε χρόνια. Για να βγει πρόεδρος, μπορεί να είναι μέλος και ένα μήνα και μπορεί να ψηφίσεις τον πρόεδρο με δύο ευρώ. Αν αυτά τα θεωρείτε σωστά, εγώ θα πω 'σας τα έλεγα', αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό».
Σημείωσε πως η επιλογή Κασσελάκη δεν αντιστοιχεί στις δικές του προσδοκίες και τη δική του λογική για το ποιος και πώς μπορεί να είναι πρόεδρος ενός αριστερού κόμματος, ωστόσο συμπλήρωσε: «Αποδέχομαι το αποτέλεσμα των εκλογών αρκεί να υπάρχει πλαίσιο που να επιτρέπει να λειτουργήσω με τη δική μου άποψη. Η υποταγή δεν είναι επιλογή».
«Νομίζει πως κάνει επίδειξη ισχύος»
Σε ερώτηση αν ο κ. Κασσελάκης θέλει υποταγή, απάντησε ότι η πρόταση να πάνε στο πειθαρχικό τρεις άνθρωποι που είπαν μια διαφορετική άποψη, έστω και με την ένταση που την είπαν, «είναι επίδειξη ισχύος ή νομίζει ο ίδιος ότι είναι επίδειξη ισχύος».
Στο σχόλιο ότι υπάρχει κριτική πως υπάρχει ιδιοκτησιακή αντίληψη στον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Βίτσας απάντησε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δικός μας, εμείς είμαστε του ΣΥΡΙΖΑ. Από κει και πέρα κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του».
Εγώ λέω, συνέχισε, ότι μέχρι τώρα δεν έχει γίνει η αναγκαία συζήτηση.
Σε ερώτηση αν μπορεί ο κ. Κασσελάκης να νικήσει στις εκλογές τον Κυριάκο Μητσοτάκη είπε ότι δεν μπορεί να το ξέρει και πως ο κόσμος εκπλήσσει με την ψήφο του, όπως στο Δήμο Αθηναίων και την εκλογή του Χάρη Δούκα.
Για το εάν έχει ο Αλέξης Τσίπρας ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ απάντησε ότι «αυτό είναι ευθύνη όλων». Πρόσθεσε ότι το αν θα τοποθετηθεί είναι δικό του θέμα, ωστόσο είπε ότι όσο περνάνε οι μέρες αυτό χάνει την αξία του.
Σε ερώτηση να υπάρχει στα σκαριά νέο κόμμα απάντησε: «Να το κάνω ξεκάθαρο γιατί από μένα ξεκίνησε. Το θέμα είναι τι περιθώρια έχεις μέσα στο υπάρχον κόμμα
2.Εμείς, ρε παιδιά, τι φταίμε;
ΑΥΓΗ.. «Η Αριστερά, οι αξίες, η κοινωνία, η συλλογικότητα, η συντροφικότητα έχουν μουλιάσει σε κύματα γελοιότητας
Το ατομικό δικαίωμα στη γελοιοποίηση είναι αναφαίρετο. Σε όποιο καθεστώς κι αν ζουν οι άνθρωποι, ανώνυμοι ή δημόσια πρόσωπα, γυναίκες ή άνδρες, μπορούν να γελοιοποιούνται ελεύθερα. Λέγοντας, γράφοντας ή πράττοντας με όρους μίζερης ιδιοτέλειας, επιπολαιότητας, εμπάθειας, στραβομάρας, ανίκητης έλξης στη γελοιότητα ό,τι τους κατέβει. Ψέκα, εξωγήινοι, εβραϊκή συνωμοσία, Μαρία με τα κίτρινα ποιον αγαπάς καλύτερα ή ακόμα πιο απλά και επίκαιρα. Ότι αν μια κρότου-λάμψης δεν πετυχαίνει τον ανθρώπινο στόχο της, υπεύθυνος είναι εκείνος που την εξαπέλυσε και δεν ήξερε σημάδι. Οι ομάδες, οι Αρχές, η αστυνομία, το καθεστώς που επικρατεί στο «άθλημα» δεν έχουν καμιά ευθύνη.
Το δικαίωμα αυτό ασκείται τελευταία, με θρησκευτική ευλάβεια μπορείς να πεις, εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Η Αριστερά, οι αξίες, η κοινωνία, η συλλογικότητα, η συντροφικότητα έχουν μουλιάσει σε κύματα γελοιότητας. Τόσο βίαια και τόσο μαζικά, που προσθέτουν κάτι νέο στις Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες: η γελοιοποίηση είναι κολλητική. Είναι ένα είδος ασυγκράτητου ιού, που, όταν εισέλθει σε έναν πολιτικό ή κοινωνικό σχηματισμό, μεταδίδεται τάχιστα, ρίχνει στο καναβάτσο με πυρετό της γλώσσας και γιουσουρούμ της σκέψης ακόμα και ανθρώπους κατά τεκμήριο σοβαρούς. Μια επιδημία που κανένας γιατρός και καμιά έκκληση αυτοσυγκράτησης δεν φαίνονται ικανοί να αντιμετωπίσουν.
Δεν είναι είδηση βέβαια ότι η διάδοση του ιού γίνεται μέσω της δημοσιότητας. Στο σπίτι του μπορεί κανείς να είναι όσο γελοίος θέλει, αλλά σίγουρα δυσκολεύουν την άσκηση του δικαιώματός του η γυναίκα ή τα παιδιά του: Μπαμπά -ή μαμά-, λες βλακείες! Κι έτσι ο ιός κάπως περιορίζεται. Αλλά στην τηλεόραση, στα σόσιαλ, στα ραδιόφωνα κάνει πάρτι.
Ένας γελοιοποιείται, εκατό κολλάνε. Τραμπ, Πέπε Γκρίλο, Στάλιν, κάτω ο αρχηγός, ζήτω ο αρχηγός, έξω ο αρχηγός, μέσα ο αρχηγός, συνέδριο χθες, έξω τώρα οι Αμερικανοί, μέσα τώρα οι πολισμάνοι. Κατά κύματα επέλαση του ιού. Κι αν δεν κλείσεις αυτιά και μάτια, πριν αλέκτορα φωνήσαι θα βρεθείς στο τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
Κανένα στόμα δυστυχώς δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα πώς θεραπεύεται αυτό το κακό. Κι έτσι, σε ψηφοφόρους και πιστούς δεν μένει μπροστά στην ακράτεια γελοιοποίησης παρά το προφανώς απρόσφορο παράπονο: Εμείς, ρε παιδιά, τι φταίμε;».