1.Σε αντίθεση με τους «παραδοσιακούς ακροδεξιούς» εκ μεταγραφής , της παράταξης Γεωργιάδη-Βορίδη-Πλεύρη ,που επικρίνονται ότι έχουν ενσωματωθεί σε ένα εξουσιαστικό-κατεστημένο ρόλο και λόγο, πιστοί στη νέα γραμμή Μαξίμου», ο ΥΠΕΘΑ, όπως και ως ΥΠΕΞ διαφέρει αισθητά. Φροντίζει, με σταθερότητα αλλά και ευελιξία, λένε συνεργάτες του, να εκφράζει-υπενθυμίζει ορισμένες σταθερές θέσεις της φιλελεύθερης παράταξης όχι στενά κυβερνητικές πάντα, αρχές και παραδόσεις της λαϊκής-πατριωτικής Δεξιάς.
2.«Η Ελληνική Δημοκρατία αντιμετωπίζει τη Συνθήκη ως εχέγγυο της εδαφικής ακεραιότητας, αλλά και της πολιτικής ασφάλειας της ευρύτερης περιοχής μας και βεβαίως και της Ελληνικής Δημοκρατίας και αυτό δεν επιδέχεται οιασδήποτε παρερμηνείας», σχολίασε περαιτέρω.
Οποιαδήποτε συζήτηση μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας και οποιαδήποτε σοβαρή ελπίδα για ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις μας, 100 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, θα πρέπει να λάβει υπόψη ότι ο διάλογος αυτός πρέπει να θεωρεί απολύτως δεδομένες τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάνης, όπως επίσης και του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσα, στο πλαίσιο των αρχών του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Ζητήματα εθνικής κυριαρχίας δεν μπορούν να είναι αντικείμενο διαλόγου οιασδήποτε χώρας».
Αυτό κατέστησε σαφές ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας στον χαιρετισμό του, κηρύσσοντας την έναρξη των εργασιών της ημερίδας της Σχολής Εθνικής Άμυνας, με θέμα «Η Συνθήκη της Λωζάνης: 100 έτη μετά την υπογραφή της», η οποία πραγματοποιείται στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΛΑΕΔ).
«Αυτό άλλωστε είναι και το θεμέλιο της ξεκάθαρης στάσης που πήρε η χώρα μας μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία», πρόσθεσε και ξεκαθάρισε ότι «διάλογος δεν νοείται άνευ ορίων, δεν νοείται εκτός οιουδήποτε πλαισίου. Οι συζητήσεις μεταξύ κρατών δεν συνιστούν φιλοσοφικές αναζητήσεις ή αναζητήσεις εν κενώ δικαίου».
Όσον αφορά τη Συνθήκη της Λωζάνης, ο κ. Δένδιας παρατήρησε ότι «ουδείς στην διεθνή κοινότητα πρέπει να αφεθεί να οραματίζεται αμφισβητήσεις ή αν θέλετε, με κομψότερη διατύπωση λόγου, "επικαιροποιήσεις" της Συνθήκης της Λωζάνης. Διότι στην πραγματικότητα ουδείς επιτρέπεται να ονειρεύεται και να φαντάζεται αλλαγή συνόρων είτε στην ευρύτερη περιοχή μας, είτε οπουδήποτε αλλού. Και πρέπει σαφέστατα να καταδικάσουμε κάθε στάση αναθεωρητισμού», επανέλαβε.
«Η Ελληνική Δημοκρατία αντιμετωπίζει τη Συνθήκη ως εχέγγυο της εδαφικής ακεραιότητας, αλλά και της πολιτικής ασφάλειας της ευρύτερης περιοχής μας και βεβαίως και της Ελληνικής Δημοκρατίας και αυτό δεν επιδέχεται οιασδήποτε παρερμηνείας», σχολίασε περαιτέρω.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας υπενθύμισε ότι «η Συνθήκη της Λωζάνης είναι μια διεθνής συμφωνία. Εκτός από την Ελλάδα και την Τουρκία, την έχουν υπογράψει και άλλες χώρες, η Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Ρουμανία και το τότε Βασίλειο των Σερβών, Κροατών και Σλοβένων.Με την προηγούμενη ιδιότητά μου, ως υπουργός Εξωτερικών της πατρίδας μας, είχα κατά το δυνατόν προσπαθήσει να αναδείξω αυτό το στοιχείο της Συνθήκης της Λωζάνης, επισκεπτόμενος όλες τις χώρες που έχουν υπογράψει τη Συνθήκη.
Ως στατιστικό μέγεθος όλες αυτές τις χώρες συνολικά τις είχα επισκεφθεί 46 φορές, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας. Οι θέσεις της Ιαπωνίας όσον αφορά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, παρεμπιπτόντως είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την Ελλάδα, ταυτίζονται σχεδόν με τις ελληνικές θέσεις, όπως και άλλων χωρών της ευρύτερης περιοχής (Φιλιππίνες, Ινδονησία, Αυστραλία), επισήμανε.
Είναι λοιπόν εξαιρετική ευκαιρία να υπάρξει μια βαθιά συζήτηση για την Συνθήκη της Λωζάνης, ειδικά στο πλαίσιο της Σχολής Εθνικής Αμύνης. Μιας Συνθήκης, παρεμπιπτόντως, που ορισμένα άρθρα της δεν έχουν τηρηθεί και μπορώ να σας αναφέρω το άρθρο 14 πχ, που αφορά τα δικαιώματα των Ελλήνων της Ίμβρου και της Τενέδου και το καθεστώς διακυβέρνησης των νησιών αυτών.
Η συζήτηση αυτή νομίζω, όχι μόνο προάγει τη γνώση, αλλά προάγει και την ευρύτερη αντίληψη της βασικότητας της Συνθήκης αυτής για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή μας», κατέληξε.