Από την μια η πλουτοκρατική επιλογή του σπιτιού στο Μέτς και από την άλλη οι δεξιές ιδεολογικές-πολιτικές διακηρύξεις του. Στην ανάγκη να εξηγήσει για ποιους λόγους παρουσίασε τους «νοικοκύρηδες» του χθες, ως πολιτικό πρότυπο για τον ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα, που ίδιος εκφράζει, βρέθηκε ο Στέφανος Κασσελάκης. Για την αναφορά του αυτή δέχθηκε μέσω διαδικτύου δυσμενή σχόλια τόσο από τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, όσο και από εκείνους που στηρίζουν την κυβέρνηση. Έτσι προχώρησε το πρωί της Τετάρτης στην... επεξήγηση των αναφορών που έκανε χθες από τη Θεσσαλονίκη για την «παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα με τους νόμους και τους κανόνες».
Με 238 λέξεις ο κ. Κασσελάκης στην ανάρτησή του στο X λέει ότι «δεν θα αφήσω τους «νοικοκύρηδες» στη Δεξιά, την ώρα που οι αληθινοί μπαχαλάκηδες είναι αυτοί που μας κυβερνούν και αποσυνθέτουν την κοινωνία». Ωστόσο η... εξήγηση που δίνει είναι ατελής, προϋποθέτει άλματα λογικής, περισσότερο μπερδεύει, παρά ξεκαθαρίζει τις απόψεις του και στο τέλος επιμένει ότι οι «νοικοκύρηδες» είναι ο εκλογικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, που προκαλεί, εύλογα, τη θυμηδία στα στελέχη της Αριστεράς. Εκφράζει μάλιστα το... παράπονο του πως ό,τι λέει περνάει απο κόσκινο, πράγμα εντελώς αυτονόητο για πολιτικό αρχηγό, που ο ίδιος προφανώς δυσκολεύεται να αποδεχθεί. Πάνω στην σύγχυση του επικαλείται τη δολοφονία Φύσσα και του Ζακ Κωστόπουλου και τον ξυλοδαρμό της 13χρονης για να ισχυριστεί ότι αυτά δεν θα γίνονταν στην δεκαετία του ΄80 και του΄90.
«Τα στερεότυπα που έχτισε η προπαγάνδα τόσων ετών θα σπάσουν» λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και καταλήγει ότι «είναι ζητούμενο για μένα εκείνη η αφετηρία, για να χτίσουμε το αύριο: Ένα κράτος δικαιοσύνης, ισότητας, θεσμών που να λειτουργούν, και κοινωνικής προστασίας για όλους».
Η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη
«Προφανώς τα δικά μου λόγια περνούν από κόσκινο, την ώρα που για τους πολιτικούς μου αντιπάλους υπάρχει απόλυτη μιντιακή στήριξη ή ανοχή. Ευπρόσδεκτο.
Έχω μιλήσει από την πρώτη στιγμή για τη νέα Ελλάδα και το Ελληνικό Όνειρο που οραματίζομαι.
Όμως όχι. Δε θα αφήσω τους «νοικοκύρηδες» στη Δεξιά, την ώρα που οι αληθινοί μπαχαλάκηδες είναι αυτοί που μας κυβερνούν και αποσυνθέτουν την κοινωνία.
Την ώρα που Αριστερά είναι πρώτα απ' όλα οι άνθρωποι του μόχθου και της ανθρωπιάς. Η Αριστερά του ήθους και της ευθύνης.
Τα στερεότυπα που έχτισε η προπαγάνδα τόσων ετών θα σπάσουν.
Κρατάω κάτι καλό από τα παλιά για να φύγουμε προς τα μπρος, κι αυτό είναι μία ενσυναίσθηση, μία αλληλεγγύη που κάποια στιγμή -στα χρόνια του '80 και του '90- είχε κατακτήσει ως ένα βαθμό η κοινωνία μας.
Τότε που τον Παύλο δεν θα «τον σκότωναν για το ποδόσφαιρο».
Τότε που δήθεν νοικοκυραίοι δεν θα δολοφονούσαν τον Ζακ.
Τότε που συμμαθητές μίας 13χρονης μαθήτριας δε θα βιντεοσκοπούσαν τον ξυλοδαρμό της.
Ναι, κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα φτάσαμε σε έναν βαθμό αλληλεγγύης που ήταν μία καλή βάση για το μέλλον. Ύστερα ήρθε η κρίση, η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η άνοδος κάθε μορφής Ακροδεξιάς, το μίσος προς τους μετανάστες, η διακυβέρνηση μίας παρέας που παρακολουθεί, υποκλέπτει και κάνει μπίζνες.
Είναι ζητούμενο για μένα εκείνη η αφετηρία, για να χτίσουμε το αύριο: Ένα κράτος δικαιοσύνης, ισότητας, θεσμών που να λειτουργούν, και κοινωνικής προστασίας για όλους».