Η μεσοσταθμική των τριών χρόνων απόδοσή του σε συνδυασμό με την εξέτασή του σε υλικό από την «τράπεζα θεμάτων» που λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλίδα μαζί και με κάποιους εξισορροπητικούς τής αξιολόγησης αλγορίθμους (όπως η εξέταση με έναν καθοριστικό «πέμπτο βαθμό» – πέραν των 4 βαθμών – στη Γ' Λυκείου από Τράπεζα Θεμάτων και ειδική επιτροπή με ειδική αδιάβλητη διόρθωση των γραπτών που θα εξισορροπεί υπερβαθμολογήσεις ή υποβαθμολογήσεις με απολύτως αντικειμενικό τρόπο).».
1. Μπαμπινιώτης: Υπέρ των ιδιωτικών ΑΕΙ - «Τα δημόσια δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν»
Υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ τοποθετήθηκε ο ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας, Γιώργος Μπαμπινιώτης
Υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων τοποθετήθηκε ο ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας, Γιώργος Μπαμπινιώτης, κάνοντας την εκτίμηση ότι τα δημόσια ΑΕΙ δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν και εξήγησε αναλυτικά το γιατί,.
«Το δημόσιο Πανεπιστήμιο βέβαια παντού και στην Ευρώπη είναι το κύριο Πανεπιστήμιο. Εκεί που θα πάει ο πολύς ο κόσμος, είναι το έγκυρο πανεπιστήμιο. Και στην Ελλάδα ισχύει απολύτως αυτό. Από εκεί και πέρα, ο τρόπος που έχει καθοριστεί η ίδρυση ενός μη κερδοσκοπικού, μη κρατικού Πανεπιστημίου με όλους αυτούς τους όρους, τις προϋποθέσεις που ευτυχώς έχουν τεθεί, νομίζω ότι θα λειτουργήσει σωστά και δημιουργικά», είπε, μιλώντας στην ΕΡΤ.
«Τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν» τόνισε και συμπλήρωσε «θα δούμε εάν θα έρθουν τέτοια πανεπιστήμια, διότι πρέπει να ιδρύσουν αμέσως τρεις σχολές. Πρέπει να έχουν εργαστήρια, να έχουν βιβλιοθήκες, να έχουν μία, αξιολόγηση για πέντε χρόνια. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ δύσκολα και στοιχίζουν πάρα πολύ».
Δύσκολη η αξιολόγηση
Ο ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας εξέφρασε τον προβληματισμό μου για το πώς θα γίνεται η αξιολόγησή των ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ από τον ΕΦΕΕ κι επισήμανε ότι θα πρέπει να μπουν κριτήρια. «Εάν λειτουργήσει ο έλεγχος σωστά τότε μην περιμένετε κανέναν κατακλυσμό πανεπιστημίων που θα έρθουν. Αν θα έρθει ένα δύο για να σταθούν στα πόδια τους, θα έχουν να ανταγωνιστούν το δημόσιο πανεπιστήμιο που στην Ελλάδα είναι πολύ δυνατό και μπορώ να σας το πω μετά λόγου γνώσεως, έχοντας διοικήσει το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο ως πρύτανης για έξι χρόνια», είπε χαρακτηριστικά.
Διερωτήθηκε, ακόμα, «ποια θα είναι τα δίδακτρα που θα βάλουν; Θα διευκολύνουν; »και συμπλήρωσε: «Ήταν σωστό αυτό που έκανε ο υπουργός είπε να περνάνε σε αυτά μέσα από τη βαθμολόγηση, Διότι αλλιώς το μόνο κριτήριο γι αυτά θα ήταν να μπαίνουν με δίδακτρα. Τα καλά πανεπιστήμια και τα μη κερδοσκοπικά, δεν θα έπαιρναν κόσμο μόνο με τα δίδακτρα»
Όσον αφορά τις καταλήψεις έκανε λόγο για γάγγραινα. «Μιλάμε για δυνατά πανεπιστήμια με ένα πολύ καλό προσωπικό, με μια καλή εμφάνιση και έρχεται μια κατάληψη από κάποιους, οι οποίοι κατά κανόνα, 95% δεν είναι φοιτητές και μπαίνουν μέσα και βγάζουν μια εικόνα του πανεπιστημίου πλήρους απαξίωσης, ενώ έχεις ένα πανεπιστήμιο το οποίο λειτουργεί».
«Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να αποφύγουμε αυτές τις καταλήψεις, να αποφύγουμε την αφισορύπανση, να αποφύγουμε κάθε τι που βλάπτει την εικόνα του δημόσιου πανεπιστημίου. Το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει απαξιωθεί ή υποβαθμιστεί από τέτοια φαινόμενα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την παιδεία, την εκπαίδευση που δίνει το Πανεπιστήμιο», κατέληξε ο Γιώργος Μπαμπινιώτης.
2.Το λύκειο να ξαναγίνει σχολείο---Αρθρο στο ΒΗΜΑ
Γεώργιος Μπαμπινιώτης
Είναι πράγματι πλέον «θέμα παιδείας» αλλά με διαφορετικό νόημα.
«Είναι θέμα παιδείας...», «μόνο η παιδεία μπορεί να το λύσει...». Ακούμε συνεχώς και παραπέμπουμε στην Παιδεία για τη λύση παντός προβλήματος. Ποια παιδεία, λοιπόν; Ας συνειδητοποιήσουμε ότι το Λύκειο, η κορύφωση τής σχολικής εκπαίδευσης, έχει αχρηστευθεί ως παιδευτικός παράγων και λειτουργεί οιονεί σαν «άτυπο φροντιστήριο» και μάλιστα αναξιόπιστο στην αίσθηση μαθητών και γονέων. Με ποιους δασκάλους μπορούμε να μιλάμε για παιδεία στο Λύκειο, με τους καθηγητές που παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους έχει «τσαλακωθεί» το κύρος τους ως δασκάλων όταν δεν διδάσκουν αντικείμενα σχετικά με τις Εισαγωγικές ή όταν δεν λειτουργούν καθαρώς φροντιστηριακά σε σχέση με τις Πανελλαδικές (σε μια άνιση μάλιστα σύγκριση με τους επαγγελματίες φροντιστές που έχουν συστηματοποιήσει συνταγολογικά το αντικείμενό τους);
Είναι πράγματι πλέον «θέμα παιδείας» αλλά με διαφορετικό νόημα. Παιδείας ως επανόδου τής σχολικής εκπαίδευσης στον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε: να υπηρετεί τη χρήσιμη γνώση, την καλλιέργεια τής σκέψης, τη μόρφωση υπεύθυνων πολιτών, την κοινωνική ευαισθησία των μαθητών, όχι την κάλυψη αποκλειστικά μαθημάτων των Εισαγωγικών Εξετάσεων.
Η μόνη αξιόπιστη εικόνα των ικανοτήτων ενός υποψήφιου φοιτητή μπορεί να προκύψει αντικειμενικά από την επίδοσή του επί τρία (3) ολόκληρα χρόνια, όχι από μια τρίωρη εξέταση. Η μεσοσταθμική των τριών χρόνων απόδοσή του σε συνδυασμό με την εξέτασή του σε υλικό από την «τράπεζα θεμάτων» που λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλίδα μαζί και με κάποιους εξισορροπητικούς τής αξιολόγησης αλγορίθμους (όπως η εξέταση με έναν καθοριστικό «πέμπτο βαθμό» – πέραν των 4 βαθμών – στη Γ' Λυκείου από Τράπεζα Θεμάτων και ειδική επιτροπή με ειδική αδιάβλητη διόρθωση των γραπτών που θα εξισορροπεί υπερβαθμολογήσεις ή υποβαθμολογήσεις με απολύτως αντικειμενικό τρόπο).
Ετσι θα εξαλειφθεί στην πράξη η πιθανότητα να «πιεσθούν» ή να «χαρισθούν» κάποιοι εκπαιδευτικοί να δώσουν μεγαλύτερους βαθμούς. Με αυτόν τον τρόπο όλη η διαδικασία αρχίζει και τελειώνει μέσα στο σχολείο χωρίς να χρειάζεται καν η προσφυγή σε πρόσθετη εξωτερική πανελλαδική εξέταση ακόμη και σε σχολές υψηλής ζήτησης.
Αυτό το σύστημα εισαγωγής μπορεί να αντικαταστήσει αξιοκρατικά τον σημερινό γολγοθά των Εισαγωγικών Εξετάσεων με τον αδιάβλητο μεν χαρακτήρα του ως διαδικασίας, το οποίο όμως μειονεκτεί: στην άδικη αφετηρία του (δεν ξεκινούν όλοι με τις ίδιες προϋποθέσεις)• την απάνθρωπη διαδικασία (σε ένα τρίωρο κρίνεται το μέλλον τού μαθητή κι αν αποτύχει περιμένει έναν ολόκληρο χρόνο να ξαναδώσει εξετάσεις)• τον αναξιόπιστο χαρακτήρα (επιβραβεύεται η απομνημόνευση και όχι η κριτική συνθετική ικανότητα)• τον πανάκριβο χαρακτήρα του (ιδιαίτερα μαθήματα και φροντιστήρια για 2 ή 3 χρόνια).
Το «Ακαδημαϊκό Απολυτήριο» μπορεί να αναστήσει το Λύκειο, ώστε να ξαναβρεί τον μορφωτικό του χαρακτήρα. Να ξαναγίνει δηλαδή το Λύκειο ΣΧΟΛΕΙΟ από άτυπο φροντιστήριο, με ό,τι αυτό σημαίνει για μια παιδεία ουσίας, μόρφωσης και καλλιέργειας.
Μπορεί με πρωτοβουλία τής Κυβέρνησης να υπάρξει μια δια-κομματική και υπερ-κομματική συνεργασία για ένα τόσο μεγάλο θέμα που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία;
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.