19.2.2023 NONPAPERNEWS.. GR.Αναρχικοί, ποινικοί και περιθώριο επιστρέφουν στα Εξάρχεια. Τα σημάδια βίας του τελευταίου καιρού, που προκαλούν πάλι ΕΛΑΣ-Χρυσοχοϊδη.
Αστυνομικοί στην περιφραγμένη για τα έργα του μετρό πλατεία Εξαρχείων. Πριν από λίγες ημέρες, άγνωστοι είχαν επιτεθεί και σε ανθοπωλείο της περιοχής.
.Επίθεση από αγνώστους δέχθηκε πριν από λίγες μέρες το αρχιτεκτονικό γραφείο Tense Architecture που είχε κερδίσει τον διαγωνισμό για τη διαμόρφωση της πλατείας Εξαρχείων
Μετά τους ανθοπώλες, οι αρχιτέκτονες. Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, στον δικτυακό τόπο που πρόσκειται στον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό χώρο, δημοσιεύτηκε κείμενο «ανάληψης ευθύνης» για επίθεση τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου στη «γωνιακή τζαμαρία» (sic) του αρχιτεκτονικού γραφείου Tense Architecture στο Πολύγωνο.
Πρόκειται για την ομάδα αρχιτεκτόνων που είχαν κερδίσει τον διαγωνισμό για τη διαμόρφωση της πλατείας Εξαρχείων, ο οποίος, σύμφωνα με τους συντάκτες του κειμένου (υπογράφεται από «Αναρχικές/οι»), «δεν αποτελεί παρά το ιλλουστρασιόν άλλοθι για τους λογής λογής μπάτσους που έχουν αγκυροβολήσει τα τελευταία χρόνια στις γωνίες της, διασφαλίζοντας την ομαλή μετάβαση στη "νέα εποχή"».
Θυμίζεται ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες, άγνωστοι είχαν επιτεθεί με μανία στο ανθοπωλείο Polyamorous στα Εξάρχεια, φορέα σύμφωνα με τη συλλογιστική τους του «εξευγενισμού» της περιοχής. Η επίθεση στο αρχιτεκτονικό γραφείο δεν είχε γίνει έως τώρα γνωστή, ενώ ο Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, αρχιτέκτονας, επίκουρος καθηγητής ΕΜΠ και ιδρυτικό μέλος των Tense Architecture Network, αρνήθηκε χθες ευγενικά να προχωρήσει σε δηλώσεις. Οι συνάδελφοί του, όμως, δεν μπορούσαν να μείνουν σιωπηλοί.
«Βρισκόμαστε δίπλα και στηρίζουμε τον συνάδελφό μας. Η επίθεση και οι απειλές στο πρόσωπό του είναι επίθεση εναντίον όλων των μελών της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ», γράφει το ψήφισμα που εκδόθηκε χθες βράδυ, κατόπιν έκτακτης συνεδρίασης της Κοσμητείας της σχολής.
«Στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ, γενιές φοιτητών και καθηγητών υπερασπιστήκαμε το δικαίωμα στην πόλη, το δικαίωμα των κατοίκων να συμμετέχουν στον σχεδιασμό, αλλά και το απαραβίαστο δημοκρατικό δικαίωμα της διατύπωσης ελεύθερης γνώμης και επιστημονικής άποψης. Γι' αυτό, στεκόμαστε ξεκάθαρα απέναντι σε τυφλές, σκοταδιστικές, βίαιες ενέργειες και απειλές που στοχοποιούν την ελευθερία του λόγου και της δημιουργίας. Υπερασπιζόμαστε το απαραβίαστο δημοκρατικό δικαίωμα της ελεύθερης διατύπωσης γνώμης και επιστημονικής άποψης, απέναντι σε οποιουδήποτε τύπου τρομοκρατικές ενέργειες.
Καταδικάζουμε κατηγορηματικά κάθε ενέργεια εκφοβισμού με επιθέσεις και απειλές ενάντια στον συνάδελφό μας, αλλά και σε κάθε συνάδελφο αρχιτέκτονα μηχανικό που διακρίνεται ή/και συμμετέχει σε θεσμικές διαδικασίες κατά την άσκηση του επαγγελματικού και επιστημονικού του έργου».
Το αρχιτεκτονικό γραφείο που είχε κερ- δίσει τον διαγωνισμό για τη διαμόρφωση της πλατείας μετά την κατασκευή του μετρό δέχθηκε επίθεση – Ψήφισμα ΕΜΠ: «Βρισκόμαστε δίπλα και στηρίζουμε τον συνάδελφό μας».
«Αδιανόητο»
Ο Πάνος Δραγώνας, αρχιτέκτονας και καθηγητής Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Πατρών, με τη συνάδελφό του Αγάπη Πρωίμου επίσης συμμετείχαν στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών για την ανάπλαση του κοινόχρηστου χώρου και της ευρύτερης περιοχής του νέου σταθμού μετρό στα Εξάρχεια, με την πρότασή τους να λαμβάνει τη δεύτερη θέση. Αν είχαν κερδίσει θα είχαν γίνει εκείνοι ο στόχος;
«Είναι εντελώς απαράδεκτο και αδιανόητο να γίνονται οποιουδήποτε είδους επιθέσεις, πόσο μάλλον καταστροφές καταστημάτων ή αρχιτεκτονικών γραφείων, για οποιονδήποτε ιδεολογικό λόγο», τονίζει ο κ. Δραγώνας. «Οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί είναι ένα μέσο διαβούλευσης σε σχέση με τη διαμόρφωση του δημόσιου χώρου. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα μέσο ενεργοποίησης μιας ανοικτής συζήτησης για τον δημόσιο χώρο και την πόλη. Οποιαδήποτε μορφή βίας απέναντι στους εμπλεκόμενους σε αυτό τον θεσμό, είναι χτύπημα απέναντι στην ίδια τη διαδικασία του διαλόγου. Το να φτάσουμε στο σημείο να σκεφτόμαστε δύο φορές προκειμένου να συμμετάσχουμε σε έναν ανοικτό διάλογο, όπως είναι ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ιδεών, είναι προφανώς τρομακτικό».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού, ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ, Παναγιώτης Τουρνικιώτης, σημειώνει στην «Κ» ότι το πρόβλημα δεν είναι του κλάδου, αλλά ευρύτερο. «Ο σχεδιασμός του μετρό είναι ένα κοινωφελές έργο χωρίς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Υπάρχουν ομάδες που διαφωνούν και στέκονται απέναντι στον διαγωνισμό, την πρώτη οργανωμένη προσπάθεια να αναδειχθεί η φυσιογνωμία της πλατείας, και ασκώντας βία επιχειρούν να αλλάξουν τις επιλογές μιας δημοκρατικής πολιτείας. Αυτή η βία είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά. Δεν αφορά μόνο τα Εξάρχεια ούτε τον κλάδο μας. Δεν στοχοποιείται ο αρχιτέκτονας, αλλά η πολιτεία».
Για ευρύτερο, βαθιά πολιτικό ζήτημα κάνει λόγο, μιλώντας στην «Κ», ο αρχιτέκτονας Σταύρος Μαρτίνος. «Οι εξηγήσεις στη σχετική ανάληψη ευθύνης δεν έχουν καμία σημασία καθώς όλα μπερδεύονται γλυκά, μέσα στη σύγχυση όμως κάπου αναφέρονται και οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί. Με την τρομοκρατία προφανώς δεν μπορεί να γίνει καμία συζήτηση. Για τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, ωστόσο, μπορεί, μια και αυτό είναι πράγματι πολιτικό ζήτημα. Οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί είναι συμμετοχικές διαδικασίες σχεδιασμού του δημόσιου χώρου, οι οποίες λειτουργούν σε δημοκρατίες άλλου είδους από τη δική μας.
Οι προκηρύξεις τους προκύπτουν μετά από διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών και στη συνέχεια αρχιτέκτονες καλούνται να δώσουν το καλύτερο δυνατό σχήμα στα συμπεράσματα, να επιλέξουν εκείνοι τα υλικά και τους τρόπους κατασκευής κ.λπ. Κάπως έτσι, μέσα από τον δημόσιο έλεγχο και τον περιορισμό της διαφθοράς στις προμήθειες, εξασφαλίζονται η ποιότητα της υλοποίησης και η επιτυχία των σχεδίων – τα οποία, αλλιώς, παραμένουν ασκήσεις γεωμετρίας, συνήθως επί χάρτου.
Στην Ελλάδα γενικότερα και στα Εξάρχεια ειδικότερα, η αρχή του προβλήματος εντοπίζεται στο εξής κενό: ποιος είναι συνομιλητής του κράτους. Οταν δεν υπάρχει δομημένη διαβούλευση, εμφανίζονται διάφοροι τιμητές, είτε κρατικοί είτε παρακρατικοί, για να κάνουν αυτό που εκείνοι νομίζουν σωστό, ο καθένας με τη λογική ή με τον παραλογισμό του. Στη δεδομένη περίπτωση, το βασικό πρόβλημα δεν είναι τόσο ο σχεδιασμός της μορφής του δημόσιου χώρου όσο η ιδιοποίησή του (ιδιωτικοποίησή του) από όποιον νομίζει ότι του ανήκει. Αυτό δεν αφορά μόνο τα Εξάρχεια ούτε μόνο την επικαιρότητα».