Η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους των πλατάνων «επιμένει» στο καταστροφικό της έργο, καθώς εξαπλώνεται σε δάση και δασικές εκτάσεις που μέχρι στιγμής παρέμεναν απρόσβλητες.
Η ασθένεια που προκαλεί ο μύκητας Ceratocystis platani, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2004 στη νότια Πελοπόννησο, έχει εξαπλωθεί στο πλατανόδασος του ποταμού Αίσωνα στη Νεοκαισάρεια Πιερίας, ενώ απειλεί επίσης τα πλατάνια στην ευρύτερη περιοχή της Βερδικούσας Λάρισας, καθώς και το παραλίμνιο πλατανόδασος στο Ρύμνιο Κοζάνης.
Οι τελευταίες αναφορές δείχνουν πως η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους «έχει φθάσει στη γραμμή Αρτα – Κοζάνη – Ημαθία – Πιερία, αφήνοντας μικρές αλώβητες μόνο νησίδες, όπως είναι το Πήλιο», επισημαίνει ο πρόεδρος του τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ Αλέξανδρος Δημητρακόπουλος.
Σύμφωνα με τον καθηγητή του ΑΠΘ, η ασθένεια μέχρι στιγμής δεν έχει εμφανιστεί στις άλλες 12 περιφερειακές ενότητες της Μακεδονίας, τη Θράκη, τα νησιά και την Κρήτη.
Η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους τα προηγούμενα χρόνια προσέβαλλε «ιστορικά» και «εμβληματικά» πλατάνια, πολλά απ' αυτά χαρακτηριζόμενα ως διατηρητέα μνημεία της φύσης, όπως είναι η «Πλατανιώτισσα των Καλαβρύτων» (και τα τρία πλατάνια της), αυτό της Αγίας Λαύρας που συνδέεται με την Επανάσταση του '21 στην ίδια περιοχή, ο Πλάτανος του Παυσανία στο Αίγιο κ.ά.
Κινδυνεύουν τα ελληνικά πλατάνια
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η γρήγορη επέμβαση και η εφαρμογή των προβλεπόμενων μέτρων από δασικές και αυτοδιοικητικές υπηρεσίες αποδείχθηκαν σωτήριες για τη διάσωση των πλατανιών μιας περιοχής, όπως συνέβη στη Ναύπακτο, όπου η αρχική προσβολή σε πλάτανο αντιμετωπίστηκε με υλοτόμηση – απομάκρυνση του ξερού δέντρου και νέκρωση των γειτονικών του για να μην επεκταθεί ο μύκητας. Αποτελεσματικές φαίνεται ότι ήταν και οι επεμβάσεις στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας και την Αρχαία Ολυμπία.
Μετά την πρώτη δεκαετία εξάπλωσης του μύκητα στην Ελλάδα διαπιστώθηκε πλέον ότι η ξύλευση, η προσεκτική απομάκρυνση του προσβεβλημένου πλατάνου και των υπολειμμάτων κοπής, η προληπτική επίσης απομάκρυνση γειτονικών δέντρων, κλαδιών, του χώματος καθώς και η σχολαστική τήρηση όλων των προβλεπόμενων προληπτικών μέτρων που συνέστησαν εξειδικευμένες επιστημονικές ομάδες είχαν ως αποτέλεσμα την αναστολή της μεταδοτικότητας και τη διάσωση των πλατανιών σε ορισμένες απειλούμενες περιοχές.
Τέμπη, λίμνη Ιωαννίνων, Μαυρονέρι Πιερίας, πλατανόδασος Ρυμνίου Κοζάνης
Την τελευταία τριετία, ωστόσο, η εμφάνιση του θανατηφόρου για τα πλατάνια μύκητα και σε βορειότερες περιοχές, όπως στα στενά των Τεμπών και στο πλατανόδασος των Ιωαννίνων (2021), όπου υλοτομήθηκαν και απομακρύνθηκαν 40 από τα 300 μεγάλα πλατάνια στη νότια πλευρά της παραλίμνιας διαδρομής δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι «δεν έχει επιτευχθεί η προσωρινή έστω αναχαίτιση της ασθένειας του μεταχρωματικού έλκους προς βορράν».
Τους τελευταίους μήνες, στον κατάλογο των περιοχών που έχουν χτυπηθεί από την επιδημία έχουν προστεθεί η περιοχή της Νεοκαισάρειας Πιερίας (ποταμός Αίσωνα- Μαυρονέρι), μια περιοχή της Ημαθίας, η Βερδικούσα Λάρισας και το πλατανόδασος του Ρυμνίου Κοζάνης, στη νοτιοδυτική όχθη της λίμνης Πολυφύτου.
Στη Νεοκαισάρεια Πιερίας, το μεταχρωματικό έλκος έγινε περισσότερο ορατό το περασμένο καλοκαίρι στους χώρους αναψυχής που χρησιμοποιούνται και για εκδρομές σχολείων δίπλα στην επαρχιακή οδό Κατερίνης-Ελασσόνας, όταν η προηγούμενη διοίκηση του Δήμου Κατερίνης αποφάσισε την κοπή και απομάκρυνση των προσβεβλημένων θεόρατων πλατάνων του ποταμού. Τις εργασίες υλοτόμησης και αξιοποίησης της βιομάζας, ανέλαβε μάλιστα εταιρεία εμπορίας ξύλου σε μια προσπάθεια μεγάλης, έγκαιρης και άμεσης παρέμβασης έτσι ώστε να αποκοπεί η μετάδοση κατά μήκος του ποταμού.
«Ολες οι προσπάθειες απέβησαν όμως μάταιες» εκτίμησε πρόσφατα, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος του Ομίλου Φίλων της Φύσης και του Ανθρώπου «Μαστόδοντας – Νεοκαισάρεια» Σάββας Τσεντίδης «καθώς διαπιστώνουμε ότι το πρόβλημα όχι μόνο δεν περιορίζεται αλλά επεκτείνεται κατά μήκος του ποταμού αλλά και σε κοντινούς παραποτάμους και ρέματα».
Τροπικά δάση: «Μια ολόκληρη Ελβετία» χάθηκε (και) πέρυσι
Μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακρύτερα από την άλλη πλευρά των βουνών, στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, το Δασαρχείο Ελασσόνας έλαβε τα δικά του μέτρα αντιμετώπισης του μεταχρωματικού έλκους μετά την ανακοίνωση – έγκριση της Επιθεώρησης Εφαρμογής Δασικής Πολιτικής Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας του ΥΠΕΝ. Το Δασαρχείο ξεκίνησε ήδη την υλοτομία νεκρών (ξηρών) ατόμων πλατάνου, στην περιοχή της ευθύνης του, τα οποία έχουν προβληθεί από το μύκητα Ceratocystis platani καθώς και υγιών (υπόπτων προσβολής) ατόμων που φύονται περιμετρικά και σε ακτίνα 15 μέτρων από τα προσβεβλημένα άτομα πλατάνου. Η υλοτομία υπό την επίβλεψη του δασαρχείου διεξάγεται στις περιοχές ευθύνης των δασονομείων Βερδικούσιας (σε Συκιά, Πραιτώριο, Αμούριο, Βερδικούσια) και Καλλιθέας (Μηλέα, Σπαρμός).
Οι συγκεκριμένες παρεμβάσεις γίνονται κατ' εφαρμογήν των μέτρων που προβλέπει περυσινή ΚΥΑ που υπέγραψαν τα υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης – Τροφίμων και Περιβάλλοντος – Ενέργειας, η οποία ορίζει και αυστηρά πρόστιμα. Στα ενδεδειγμένα μέτρα που αφορούν στην κοπή, την καταστροφή με καύση ή υγειονομική ταφή των προσβεβλημένων δέντρων, πλέον αναφέρεται και η δυνατότητα μεταφοράς και περαιτέρω διαχείρισης της προσβεβλημένης ξυλείας με θερμική επεξεργασία σε κατάλληλες μονάδες (π.χ. παραγωγή βιομάζας).
«Κλειδί» η απολύμανση των εργαλείων υλοτόμησης – κλάδευσης
Εκτός των άλλων υποχρεώνει τους ΟΤΑ που χρησιμοποιούν χωματουργικά μηχανήματα, πριόνια κι άλλα εργαλεία υλοτόμησης και κλαδέματος να αποστειρώνουν ύστερα από εργασίες κλάδευσης όλο τον εξοπλισμό κοπής-κλαδευσης, «διότι βρέθηκε ότι ο κύριος τρόπος διάδοσης του μύκητα από περιοχή σε περιοχή είναι ορισμένα χωματουργικά εργαλεία ή πριόνια και κλαδευτήρια, τα οποία χρησιμοποιούνται από τεχνικά συνεργεία και όχι μόνο που κλαδεύουν πλατάνια για να περνούν τα ηλεκτροφόρα καλώδια ή σε χωματουργικές εργασίες τάφρων πέριξ των δρόμων. Αυτό δυστυχώς δεν εφαρμόζεται αν και είναι σχετικά εύκολο» σημειώνει ο κ. Δημητρακόπουλος.
Ο μύκητας που ήρθε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
Ερευνες έχουν διαπιστώσει ότι το μεταχρωματικό έλκος –αποκλειστικά– του πλατάνου είναι μια εισαγόμενη ασθένεια που έφτασε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τη Β. Αμερική μέσω κιβωτίων πυρομαχικών κατασκευασμένων από ξύλο πλατάνου πιθανόν λίγο μετά την απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων το 1944 στην Ιταλία. Σύμφωνα με στοιχεία που διέθεσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Δημητρακόπουλος, η πρώτη προσβολή του μύκητα Ceratocystis fimbriata f. sp.platani καταγράφηκε σε περιοχή κοντά στη Νάπολη. Στην Ελλάδα εντοπίστηκε πρώτη φορά (2003-2004) από τον διευθυντή ερευνών του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων Παν. Τσόπελα στη νότια Πελοπόννησο. Εικάζεται ότι μεταδόθηκε από πολλαπλασιαστικό υλικό που εισήχθη από Ιταλία, η οποία, μαζί με την Ολλανδία θεωρούνται κυρίαρχες στο εμπόριο καλλωπιστικών ειδών στην Ε.Ε. «Από τότε ο μύκητας αυτός άρχισε να εξαπλώνεται σε πλατάνια προς βορράν...».