Μια ανολοκλήρωτη σπουδαία γυναίκα, ευτυχής λ.χ. ως μεγάλη καλλιτέχνης αλλά δυστυχής ως Μαρία, με διαρκείς επιτυχίες και ελλείψεις, κακότυχη, απομονωμένη, που βρήκε το θάνατο μέσα στην παραίτηση και τη μοναξιά. Το βιβλίο μου, χαιρετίστηκε και από τον διεθνή τύπο, ακριβώς επειδή με ντοκουμέντα διαψεύδει όλες αυτές τις δακρύβρεχτες , πλαστές. Η Κάλλας δοκιμάστηκε συχνά στη ζωή της αλλά ως ενιαία ισχυρή προσωπικότητα»
1. - «Δεν είμαι η Μαρία... είμαι η Κάλλας», Εκδόσεις BELL. Μέσα σε 26 κεφάλαια και 449 σελίδες, ο συγγραφέας Μιχάλης Δημητρίου μπήκε πίσω από τη θεϊκή εικόνα για να ερευνήσει το φαινόμενο Μαρία Κάλλας. Πόσο δύσκολο ήταν; Ποιά ανάγκη σας το γέννησε;
-Ήταν θα έλεγα η αίσθηση μιας βάναυσης αδικίας στη μνήμη της. Ενός χρέους απέναντι στην Ιστορία και την Αλήθεια για τη Μαρία Κάλλας όχι μόνο από εμένα προσωπικά, που ανέλαβα το όλο εγχείρημα ενός ανατρεπτικού βιβλίου αλλά προσώπων όπως ο Χρήστος Λαμπράκης και ο Κώστας Πυλαρινός τα οποία την έζησαν ως αξιόπιστοι φίλοι της και συνεχιστές του Ιδρύματος Υποτροφιών έως σήμερα.
Το δύσκολο, όντως, ήταν να ξεφύγει κανείς από τις ομοιόμορφες " βιογραφίες" και να αναδείξει την πραγματική, την αληθινή Μαρία Κάλλας, με την οποία σφραγίστηκαν τα 100 χρόνια από τον θάνατό της.
2. Γιατί διαλέξατε τον τίτλο σε πρώτο πρόσωπο; Πού παραπέμπει;
-Ο τίτλος προκύπτει ακριβώς από την διάψευση της κίτρινης, επιφανειακής ευκολογραφίας ότι η Μαρία Κάλλας ήταν και παρέμενε μια διχασμένη προσωπικότητα. Μια ανολοκλήρωτη σπουδαία γυναίκα, ευτυχής λ.χ. ως μεγάλη καλλιτέχνης αλλά δυστυχής ως Μαρία, με διαρκείς επιτυχίες και ελλείψεις, κακότυχη, απομονωμένη, που βρήκε το θάνατο μέσα στην παραίτηση και τη μοναξιά. Το βιβλίο μου, χαιρετίστηκε και από τον διεθνή τύπο, ακριβώς επειδή με ντοκουμέντα διαψεύδει όλες αυτές τις δακρύβρεχτες , πλαστές. Η Κάλλας δοκιμάστηκε συχνά στη ζωή της αλλά ως ενιαία ισχυρή προσωπικότητα. Ούτε στην ιδιωτική της ζωή με τον Ωνάση κυριάρχησε ο διχασμός αυτός, η δήθεν σύγκρουση Μαρίας και Κάλλας. Δεν υπήρχε alter ego της απλής Μαρίας και μάλιστα πανίσχυρο ανατρεπτικό.
3. -«Λείπουν πια οι άνθρωποι ικανοί να κρίνουν... Η Κάλλας κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τις κακοήθειες, τις φθονερές επινοήσεις πολλών ακόμη και από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ; Τι έδωσε υπεραξία σε όλη αυτή την προσπάθεια αποκαθήλωσης της;
-Η πίστη της ότι οι φθονεροί και κακοήθεις άνθρωποι δεν λείπουν από τον χώρο της υψηλής τέχνης είτε ως αγωνιστές επί σκηνής ( το λιγότερο ) είτε ως κερδοσκόποι μάνατζερ στα μεγάλα θέατρα του κόσμου ( το περισσότερο ) είτε στη δημοσιογραφική χαιρεκακία και τακτική μείωσης κάθε ισχυρού ( το διαρκές). Σ´ όλο αυτό το πλέγμα κακίας και φθόνου, που κσταγράφω με συγκεκριμένες περιπτώσεις, η Κάλλας αντιστάθηκε και έζησε με την πεποίθηση ότι ο χρόνος θα την δικαιώσει. Συχνά πικραμένη, επιθετική, και ασυμβίβαστη. Δεν πρόλαβε όμως να δώσει η ίδια όλες τις απαντήσεις σ αυτές τις συστηματικές προσπάθειες - και σε Ελλάδα και σε άλλες χώρες- μειώσεις και αποκαθηλώσεις. Είμαι ευτυχής, που αυτή η αληθινή Κάλλας, με όλα της τα λάθη και αδυναμίες αναδεικνύεται στο βιβλίο μου μετά από πολύχρονη έρευνα ως η σπουδαιότερη λυρική πρωταγωνίστρια του 20ου αιώνα.
4. Η ζωή της συναρπαστική, με πλούσιες εναλλαγές απορρίψεις πικρίες αλλά και περιόδους λαμπρής αναγνώρισης. Που κρύβεται η αλήθεια της και πού το ψέμα;
-Νομίζω βρίσκεται σε μια βασική της πεποίθηση-φιλοσοφία ότι τα πάντα, ακόμα και οι μεγάλες επιτυχίες, οι μεγάλοι έρωτες, οι δόξες έχουν το τίμημα τους. Αποδέχεσαι αυτό το κόστος γενναία, χωρίς γκρίνιες και μιζέριες. Έχει τίμημα να είσαι παγκόσμια πρώτη του 20ου αιώνα αλλά πόσο μεγάλη κατάκτηση-αριστεία είναι αυτό. Σου δίνει τεράστια πληρότητα και η Κάλλας την είχε.
5. Θα ήθελε οι άνθρωποι να την τιμούν, να τη θυμούνται, απαλλαγμένη από τις σκιές του παρελθόντος. Είναι πράγματα που ψάξατε γράφοντας; Τα κατάφερε;.
-Πίστευε και το έλεγε στους φίλους της ότι είναι πολύ τιμητικό να θεωρείται ζωντανός μύθος, όσο βρίσκονταν ακόμα στη γη. Κολακευόταν αφάνταστα και δικαίως. Από την άλλη και όχι από ανασφάλεια δήλωνε ότι οι άνθρωποι ξεχνούν εύκολα, οι κοινωνίες και οι εξουσίες ευκολότερα, ενώ ο χρόνος παραμένει ανελέητος εχθρός της μνήμης. Και όπως γράφω κατέληγε « μακάρι οι άνθρωποι που θαυμάζουν τη φωνή μου και τη σκηνική μου γοητεία να αποφασίσουν να με θεωρούν divina και μετά το θάνατο μου".
Αυτό ήδη συνέβη μετά το 1977, ενώ το βιβλίο μου δρομολόγησε με αφορμή τα 100 της χρόνια, την απόρριψη των σκουριασμένων μύθων για τον κυρίαρχο διχασμό της, που μάλιστα την οδήγησε στη κατάθλιψη,απομόνωση και τον πρόωρο θάνατο. Κίτρινες επινοήσεις, όπως στα λαϊκά ρομάντζα,..
6 -Πολλές φορές ακούω αναγνώστες να αναρωτιούνται στα μάτια του Ωνάση του μεγάλου έρωτα της ζωής της, ήταν η σπουδαία Κάλλας ή η μίζερη Μαρία;
-Το μεγάλο λάθος της Κάλλας με τον Ωνάση ήταν ότι δεν αξίωσε ποτέ δίπλα του, κάτι περισσότερο από τη δημόσια αναγνώριση ως "καλής φίλης" ότι του αφοσιώθηκε απολύτως , με μεγάλη ανοχή και μονομερώς. Έως ότου εγκαταλείψει τον Αρ. Ωνάση και τις διπροσωπίες του. Δεν συνέβη το αντίθετο όπως ψευδολογούν " βιογραφίες" που αντιγράφει η μία την άλλη. Η Κάλλας εγκατέλειψε πρώτη τον Ωνάση, στην οποία επέστρεψε ως παράκλητος ,παρά τον γάμο του με την Τζάκυ.
7- Πιστεύω ότι αυτή σχέση λειτουργούσε ως δεσμώτης αλλά και απελευθερωτής της. Κατάφερε η ηρωίδα σας να ξεφύγει από αυτό το δίπολο;
-Η Κάλλας στο θέμα αυτό μπορεί να εμφάνισε αδυναμίες και λάθη αλλά τελικά συμπεριφέρθηκε ως μεγάλη καλλιτέχνης. Έκανε πράξη, τη διάκριση Τέχνης και Ζωής στο θέμα επιλέγοντας " Όχι, δεν θέλω να έχω το τραγικό τέλος καμιάς από τις ηρωίδες μου, όσο και αν τις αγάπησα ως φαντάσματα και ιερές μορφές της Όπερας".
