Για τον ίδιο τον συγγραφέα, ωστόσο, η χρήση εκφραστικών μέσων της λογοτεχνίας για την ανάδειξη του "αψεγάδιαστα πραγματικού" αποτελεί μια διαρκή πρόκληση την οποία οφείλει να υπηρετεί και να εκπληρώνει σε κάθε παράγραφο».
Γιώτα Αντωνοπούλου
Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, δημοσιογράφος
ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στην Πανελλήνια Έκθεση Βιβλίου στο Πεδίο του Αρεως.
"Δεν είμαι η Μαρία ...είμαι η Κάλλας".
Ευχαριστώ θερμά τον Μιχάλη Δημητρίου για την τιμή της παρουσίασης του βιβλίου του "Δεν είμαι η Μαρία...είμαι η Κάλλας" το οποίο έχω τη χαρά να συμπαρουσιάζω με την Πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου και τον βραβευμένο σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή.
Εισαγωγικά υπογραμμίζω πως ο Μιχάλης Δημητρίου είναι ένας Δάσκαλος της Δημοσιογραφίας. Διετέλεσε σε θέσεις ευθύνης μεγάλων ΜΜΕ και η δημοσιογραφική πορεία του είχε ταχύτατη εξέλιξη, αφενός λόγω των εξαιρετικών δεξιοτήτων του στο γραπτό και στον προφορικό λόγο κι αφετέρου, λόγω της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης που πάντα ενέπνεε τόσο στους συνομιλητές-"πηγές" του όσο και στο αναγνωστικό κοινό του. Ο Δημητρίου ανήκει στη μεγάλη δημοσιογραφική γενιά της ερευνητικής δημοσιογραφίας η οποία διεξάγεται με απόλυτο σεβασμό και προσήλωση στη δεοντολογία του επαγγέλματός μας. Την ιδιαίτερη πένα του χαρακτηρίζει μεταξύ των άλλων η εξαιρετική αναλυτική αλλά και περιληπτική ικανότητά του, που ως έμφυτο ταλέντο διέθετε από τα πρώτα δημοσιογραφικά βήματά του και εντυπωσιακά καλλιέργησε κατά την πολυετή δημοσιογραφική σταδιοδρομία του.
Είναι προφανές ότι από ένα δημοσιογράφο-συγγραφέα του βεληνεκούς του Μιχάλη Δημητρίου δεν θα περίμενε κανείς κάτι λιγότερο από ένα βιβλίο το οποίο θα "μαγνητίσει" αμέσως το ενδιαφέρον του αναγνώστη και από τις πρώτες σελίδες θα τον συνεπάρει και θα τον καθηλώσει, δημιουργώντας του μια διαρκή προσμονή για τη συνέχεια της αφήγησης.
Το βιβλίο "Δεν είμαι η Μαρία...είμαι η Κάλλας" διαθέτει αναμφιβόλως όλα τα παραπάνω στοιχεία. Δεν περιορίζεται όμως σε αυτά. Η γραφή του Μιχάλη Δημητρίου εμφανίζει κάποια πρόσθετα, ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά.
Ο δημοσιογράφος-συγγραφέας ακολουθεί τη φόρμα του εξαιρετικά απαιτητικού είδους Δημιουργικής Γραφής το οποίο αποκαλείται Λογοτεχνία Μη Μυθοπλασίας (Non fiction Novel), όπως εύστοχα το ονομάτησε ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας Τρούμαν Καπότε που θεωρείται και "πατέρας" του συγκεκριμένου διότι πρώτος μελέτησε τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιούνται στα κείμενα αυτής της κατηγορίας. Το βασικό χαρακτηριστικό της Λογοτεχνίας Μη Μυθοπλασίας αφορά στη χρήση αφηγηματικής φόρμας του δημοσιογραφικού λόγου μέσω τεχνικών της μυθοπλασίας. Ο ίδιος ο Καπότε προσδιόρισε με μια φράση του ως εξής το συγκεκριμένο είδος κειμένου: "είναι μια Λογοτεχνία αψεγάδιαστα πραγματική".
Πρόκειται οπωσδήποτε για ένα εξαιρετικά δύσκολο είδος γραφής. Πιθανώς ο αναγνώστης δεν το αντιλαμβάνεται αυτό κατά την ανάγνωση, καθώς η αφήγηση του συγγραφέα ρέει αβίαστα, χωρίς πρόσθετους εντυπωσιασμούς. Για τον ίδιο τον συγγραφέα, ωστόσο, η χρήση εκφραστικών μέσων της λογοτεχνίας για την ανάδειξη του "αψεγάδιαστα πραγματικού" αποτελεί μια διαρκή πρόκληση την οποία οφείλει να υπηρετεί και να εκπληρώνει σε κάθε παράγραφο.
Αυτό κατά την άποψή μου, είναι το βασικό στοιχείο που διαφοροποιεί το βιβλίο του Μιχάλη Δημητρίου σε σχέση με τα υπόλοιπα έργα τα οποία έχουν γραφτεί για την Κάλλας. Στην "πένα" του δημοσιογράφου- συγγραφέα συναντώνται τρία διαφορετικά "μονοπάτια" δημοσιογραφικής προσέγγισης των γεγονότων: το αφηγηματικό, το λογοτεχνικό και το ερευνητικό, μέσα από ντοκουμέντα που για πρώτη φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Διαμορφώνεται με τον τρόπο αυτό μια Λογοτεχνική Δημοσιογραφία που αξιοποιεί αφενός την ερευνητική κα συγγραφική δεινότητα του δημοσιογράφου συγγραφέα κι αφετέρου τις μεταπλαστικές ικανότητες της αντίληψης και φαντασίας του αναγνώστη. Η ιδιαίτερη αυτή μορφή κειμένου σε συνάρτηση με την πλούσια "χρυσόσκονη" της απόλυτης Ντίβας Μαρίας Κάλλας καθώς αυτή ρέει και διαχέεται με αφθονία εντός και εκτός του μυθικού κόσμου του Αριστοτέλη Ωνάση, παράγει ένα αποτέλεσμα πραγματικά συγκλονιστικό.
Θα κλείσω σημειώνοντας πως το βιβλίο απευθύνεται στο όλο κοινό, αλλά θα θεωρούσα ιδιαιτέρως χρήσιμο να διαβαστεί από τους δημοσιογράφους, καθώς ο συγγραφέας επιτυγχάνει να αναδείξει ένα ακόμη πολύ σημαντικό στοιχείο: το απαραβίαστο "σύνορο" μεταξύ της δημόσιας σφαίρας και του ιδιωτικού βίου των δημοσίων προσώπων.
Στο βιβλίο αναδεικνύεται το ψυχογράφημα μιας γυναίκας η οποία δεν είναι απλά ένα "δημόσιο πρόσωπο" αλλά μια διεθνής Ντίβα, ένα αστέρι παγκόσμιας λάμψης, του οποίου η δημόσια εικόνα οφείλει να υπηρετηθεί ακόμη και εις βάρος του "είναι" του προσώπου. Η ίδια, όχι μόνο αποδέχεται αλλά και συνδιαμορφώνει αυτή την εικόνα- "Δεν είμαι η Μαρία...είμαι η Καλλάς". Οπως συμβαίνει με όλα τα δημόσια πρόσωπα, επιθυμεί να έχει τον έλεγχο της δημόσιας εικόνας της, ακόμη κι όταν αυτό της προκαλεί ψυχολογικό άλγος. Ομως υπάρχουν περίοδοι στη ζωή που ακόμη και μια Κάλλας διεκδικεί την ιδιωτικότητα. Ο συγγραφέας περίτεχνα αναδεικνύει το κομβικό σημείο στο οποίο η ιδιωτικότητα οφείλει να γίνεται σεβαστή για όλους.
Μιχάλη Δημητρίου, εύχομαι από καρδιάς να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου το οποίο ήδη ταξιδεύει σε "βαθιές θάλλασες" καθώς, όπως γνωρίζω, ο εκδοτικός οίκος κι εσύ έχετε δεχτεί προτάσεις από ξένους οίκους για τη μετάφρασή του σε άλλες γλώσσες. Εύχομαι αυτό να συμβεί γρήγορα και η Μαρία Κάλλας, μέσω της πένας σου αυτή τη φορά, να ταξιδέψει και πάλι μακριά, στις λεωφόρους της δόξας και στις γειτονιές του κόσμου, παντού όπου έλαμψε και λατρεύτηκε η γυναίκα –είδωλο, την ψυχή της οποίας με τόσο σεβασμό, αγάπη και γλυκύτητα προσεγγίζεις μέσα από την ιδιαίτερη γραφή σου.