Η ανθρωπότητα αντιμετώπιζε ήδη τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία στις αρχές του 2022. Η αυξανόμενη ένταση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας συνέβαλε στην οικονομική και πολιτική αβεβαιότητα, ενώ η κλιματική κρίση ήδη ανέτρεπε όσα γνωρίζαμε για το κλίμα και τον καιρό. Οι συνέπειες της 7ης Οκτωβρίου και οι κάλπες της 5ης Νοεμβρίου έχουν άμεση και καθοριστική επιρροή στη ζωή όλων μας. Και τα σημάδια για το τι θα ακολουθήσει δεν εμπνέουν αισιοδοξία.
Ο Τραμπ πιστεύει ότι ο κόσμος φτιάχτηκε για να τον υπηρετεί. Ο Νετανιάχου έχει παρόμοιες αντιλήψεις. Αν συνυπάρξουν πάλι στην εξουσία, θα περάσουμε το σημείο μη επιστροφής.
Οσο περνάει ο καιρός μετά τη νέα ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, φαίνεται πόσο ο κόσμος άλλαξε μετά τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις ΗΠΑ την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Επειδή οι άνθρωποι εξοικειώνονται με την αναστάτωση και τον κίνδυνο (αρκεί να μην πληγούν οι ίδιοι άμεσα) μας φαινόταν ότι επανέρχεται μια νέα κανονικότητα στον κόσμο – με μεγαλύτερη αστάθεια και αβεβαιότητα, με περισσότερη βία και ανισότητα, με κάποιες χώρες ρημαγμένες από πόλεμο, αλλά χωρίς κοσμογονικές ανατροπές. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, είδαμε ότι η παράξενη «κανονικότητα» ήταν ψευδαίσθηση. Ολα ήταν πολύ πιο εύθραυστα απ' ό,τι φαίνονταν. Και τον τελευταίο χρόνο απομακρυνθήκαμε πολύ από όποια κανονικότητα – εκτός εάν δεν μας πτοεί ότι η Ρωσία απειλεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εάν πληγεί στο έδαφός της με όπλα δυτικής προέλευσης, εκτός εάν πιστεύουμε ότι όσα γίνονται στη Μέση Ανατολή θα σταματήσουν.
Η εκτόνωση θα έλθει μόνον εάν το Ιράν αναγκαστεί να κάνει ένα βήμα πίσω ως προς το Ισραήλ. Δύσκολα πάντως θα πάρει τέτοια απόφαση το θεοκρατικό καθεστώς, καθώς θα αποτελούσε ομολογία ότι τα δεινά που έχει υποστεί ο λαός γι' αυτή την προσήλωση στην καταστροφή του Ισραήλ ήταν μάταια. Επίσης, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, τώρα που έχει το πάνω χέρι, θα επιχειρήσει καθοριστικό πλήγμα εναντίον του Ιράν. Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου ανυπομονεί για την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, προσδοκώντας σε ακόμη περισσότερη στήριξη, χωρίς τις επιφυλάξεις του Τζο Μπάιντεν (τις οποίες και αγνοεί).
Οι εκλογές στις ΗΠΑ έχουν άμεση σχέση με το τι θα γίνει στην ευρύτερη περιοχή μας. Ο Τραμπ θέλει τέλος στον πόλεμο στην Ουκρανία. Αν αυτό σημαίνει τέλος στη στήριξη προς το Κίεβο, θα κερδίσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν, και κάθε αυταρχικός ηγέτης που κολακεύει τον Τραμπ για να κερδίσει τον θαυμασμό του. Από την άλλη, ο Τραμπ δηλώνει ότι θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο το Ισραήλ.
Τέτοια στήριξη στο παρελθόν ενθάρρυνε τον Νετανιάχου και τους ακόμη πιο ακραίους κυβερνητικούς εταίρους του να θεωρούν το παλαιστινιακό ζήτημα νεκρό. Ετσι, αδιαφόρησαν για το τι ετοίμαζε η Χαμάς στη Γάζα και στήριξαν τον επιθετικό και παράνομο επεκτατισμό εποίκων στη Δυτική Οχθη. Οι Δημοκρατικοί μπορεί να ακολουθούν τον Νετανιάχου, αφού εάν τον εγκαταλείψουν το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει κίνδυνο ύπαρξης, όμως, ο Μπάιντεν και οι γύρω του, όπως και αυτοί που θα πλαισιώσουν την Κάμαλα Χάρις αν εκλεγεί, δεν παύουν να ζουν στον πραγματικό κόσμο.
Γνωρίζουν ότι κάθε δράση προκαλεί αντίδραση, κάθε αδικία εκδίκηση, ότι οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί και μεγάλοι. Ο Τραμπ πιστεύει πως ο κόσμος φτιάχτηκε για να τον υπηρετεί. Ο Νετανιάχου –παρότι πολύ πιο έμπειρος στην πολιτική– έχει παρόμοιες αντιλήψεις. Αν συνυπάρξουν πάλι στην εξουσία, θα περάσουμε το σημείο μη επιστροφής.