Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2025: Το μήνυμα Θεόδωρου Τερζόπουλου και οι εκδηλώσεις
Ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Τερζόπουλος ανέλαβε να γράψει το φετινό μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου ενώ οι σπουδαστές του Ωδείου Αθηνών και της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Μαίρης Ραζή παρουσιάζουν θεατρικές δράσεις στο Τρίτο Πρόγραμμα και στο θέατρο Πρόβα.
Εκδηλώσεις και δράσεις που έχουν το θέατρο στο επίκεντρο παρουσιάζονται από σπουδαστές σήμερα 27 Μαρτίου από το Τρίτο Πρόγραμμα και το Ωδείο Αθηνών, καθώς και από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Μαίρης Ραζή «Η Πρόβα».
Αφορμή για τις δράσεις αυτές δίνει ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου της οποίας το μήνυμα υπογράφει το 2025 ο σκηνοθέτης, συγγραφέας και δάσκαλος Θεόδωρος Τερζόπουλος, ο δεύτερος Έλληνας καλλιτέχνης που λαμβάνει αυτή την τιμή στη μακρά χρονική διάρκεια του θεσμού, μετά τον Ιάκωβο Καμπανέλλη (2001).
Να σημειωθεί ότι ο Τερζόπουλος έχει επινοήσει και εδραιώσει μια μοναδική μέθοδο υποκριτικής, ένα δικό του σύστημα εργασίας, που αποτελείται από μια σειρά σωματικών και φωνητικών ασκήσεων, οι οποίες αποσκοπούν στην καλλιέργεια των θεμελιωδών αρχών της υποκριτικής τέχνης. Η μέθοδος και η δραματουργική του προσέγγιση στην αρχαία ελληνική τραγωδία διδάσκονται σε περισσότερες από τριάντα Δραματικές Σχολές, Ακαδημίες, Ινστιτούτα και Πανεπιστημιακά Τμήματα Κλασικών Σπουδών σε όλο τον κόσμο. Πραγματοποιεί εργαστήρια και διαλέξεις παγκοσμίως, ενώ είναι Επίτιμος Καθηγητής σε ακαδημίες θεάτρου και πανεπιστήμια. Από το 2013 διοργανώνει σε ετήσια βάση το διεθνές θερινό εργαστήριο της μεθόδου του, με τον τίτλο «Η Μέθοδος του Θεόδωρου Τερζόπουλου – Η επιστροφή του Διόνυσου», για νέους ηθοποιούς και σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο.
Δύο ξεχωριστές εκδηλώσεις
Το εορταστικό πνεύμα της 27ης Μαρτίου – υπέρ της ανάδειξης της θεατρικής παιδείας στη ζωή μας – τονίζουν το Τρίτο Πρόγραμμα και το Ωδείο Αθηνών που συνεργάζονται για τη δημιουργία μιας πρότυπης ραδιοφωνικής θεατρικής παραγωγής, μια δράση που εντάσσεσαι στην ευρύτερη προσπάθεια επικοινωνίας και συνεργασίας του σταθμού με τη νέα γενιά.
Σπουδαστές του τρίτου έτους της Δραματικής Σχολής και του Μουσικού Τμήματος του Ωδείου, ηχογράφησαν στο στούντιο της ΕΡΤ και παρουσιάζουν σήμερα, στις 20.00 μέσα από τη συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος το έργο «Περιποιητής Φυτών» του Παύλου Μάτεσι, σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Ρηνιώς Κυριαζή.
Στο σημείωμα της για το έργο η σκηνοθέτρια της παράστασης αναφέρει μεταξύ άλλων: «Πρόκειται για ένα έργο κρυπτικό. Δύο φίλοι ακολουθώντας μία μουσική εξαίσιων αρωμάτων, δραπετεύουν από την πραγματικότητα σε έναν μη τόπο, διεκδικώντας μια άλλη ζωή. Σε μια αυτοσχέδια θεατρική σκηνή, στην άκρη του πουθενά, ετοιμάζουν παράσταση και αναμένουν τους πρώτους θεατές. Αντί αυτών, εμφανίζεται ένα μυστηριακό πρόσωπο που το ακολουθούν μορφές που έχουν απωλέσει τα ονόματά τους, λόγω κάποιων αδιευκρίνιστων βασανισμών. Ενώ από κάπου μακριά ακούγονται ήχοι μάχης, γίνονται αποβάσεις, καίγονται πρωτεύουσες, ο Ερμής θα εισβάλλει ως από μηχανής θεός και θα λύσει το δράμα. Ένα έργο εναντίον των πολέμων, της εξουσίας και της απώλειας της ελευθερίας. Ένα έργο για τη μοναδικότητα και την αβεβαιότητα της ύπαρξης...»
Επίσης, το Τρίτο Πρόγραμμα, θα μεταδώσει στις 11.00, 16.00 και 20.00 ηχογραφημένο το μήνυμα του Θεόδωρου Τερζόπουλου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου.
Ακόμη, η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Μαίρης Ραζή «Η Πρόβα» διοργανώνει στο θέατρο Πρόβα, στις 18.30, την εκδήλωση «Η αγωνία του θεάτρου για την σύγχρονη κοινωνία». Ομιλητές θα είναι οι Ευγενία Λιδωρίκη («Μία θεατρική εμπειρία»), Ελένη Κεκροπούλου (Το θέατρο ως θεραπευτής κοινωνικών τραυμάτων») και Σωτήρης Τσόγκας («Οι εχθροί του θεάτρου»). Θα παρουσιαστεί, ακόμη, ένα ανθολόγιο από ποιήματα και τραγούδια αφιερωμένο στο θέατρο και στους ηθοποιούς του. Στην εκδήλωση συμμετέχουν και οι Μαίρη Ραζή και Παντελής Παπαδόπουλος.
Το μήνυμα του Θεόδωρου Τερζόπουλου
Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καλεί κάθε χρόνο μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα από τον ευρύτερο θεατρικό χώρο για τη συγγραφή και ανάγνωση του ετήσιου μηνύματος για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Το 2025 επέλεξε για την συγκεκριμένη αναφορά τον Έλληνα σκηνοθέτη, ιδρυτή και καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεάτρου Άττις, εμπνευστή της Θεατρικής Ολυμπιάδας και Πρόεδρο της Διεθνούς Επιτροπής της Θεατρικής Ολυμπιάδας, Θεόδωρο Τερζόπουλο.
Δείτε το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2025 από τον Θεόδωρο Τερζόπουλο εδώ:
Το μήνυμα έχει ως εξής:
«Μπορεί το θέατρο να αφουγκραστεί το SOS που εκπέμπει η εποχή μας, σε έναν κόσμο με πτωχοποιημένους πολίτες, έγκλειστους στα κελιά της εικονικής πραγματικότητας, περιχαρακωμένους στην ασφυκτική ιδιώτευσή τους; Σε έναν κόσμο με ρομποτοποιημένες υπάρξεις μέσα σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα ελέγχου και καταστολής σε όλο το φάσμα της ζωής;
Ανησυχεί το θέατρο για την οικολογική καταστροφή, την αύξηση της θερμοκρασίας της γης, τις τεράστιες απώλειες της βιοποικιλότητας, τη μόλυνση των ωκεανών, το λιώσιμο των πάγων, την αύξηση των δασικών πυρκαγιών και τα ακραία καιρικά φαινόμενα; Μπορεί το θέατρο να γίνει ένα ενεργό κομμάτι του οικοσυστήματος; Το θέατρο παρακολουθεί τα φαινόμενα των ανθρώπινων επιπτώσεων στον πλανήτη εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δυσκολεύεται να συνδιαλλαγεί με αυτό το πρόβλημα.
Αγωνιά το θέατρο για την ανθρώπινη κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται τον 21ο αιώνα, όπου ο πολίτης άγεται και φέρεται από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, από δίκτυα ενημέρωσης και εταιρείες διαμόρφωσης κοινής γνώμης; Όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο και αν διευκολύνουν, αποτελούν το μεγάλο άλλοθι της επικοινωνίας, γιατί προσφέρουν την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας από τον Άλλον; Ένα διάχυτο αίσθημα φόβου απέναντι στον Άλλον, τον διαφορετικό, τον Ξένο, κυριαρχεί στις σκέψεις και τις πράξεις μας.
Μπορεί το θέατρο να λειτουργήσει ως ένα εργαστήρι συνύπαρξης των διαφορετικοτήτων, χωρίς να λάβει υπόψιν του το τραύμα που αιμορραγεί;
Το τραύμα αιμορραγεί και μας καλεί να ανακατασκευάσουμε τον Μύθο. Κι όπως λέει ο Χάινερ Μύλλερ, «ο μύθος είναι ένα σώρευμα, μια μηχανή, στην οποία μπορούν να προσαρτώνται συνεχώς καινούργιες κι άλλες μηχανές. Μεταφέρει την ενέργεια ώσπου η αυξανόμενη ταχύτητα να ανατινάξει τον κύκλο του πολιτισμού» και, θα πρόσθετα, τον κύκλο της βαρβαρότητας.
Μπορεί ο προβολέας του θεάτρου να φωτίσει το κοινωνικό τραύμα και να πάψει να φωτίζει παραπλανητικά τον εαυτό του;
Ερωτήματα που δεν επιδέχονται οριστικές απαντήσεις, επειδή το θέατρο υπάρχει και μακροημερεύει χάρη στα αναπάντητα ερωτήματα.
Ερωτήματα που πυροδότησε ο Διόνυσος, περνώντας απ' τον γενέθλιο τόπο του, τη θυμέλη του αρχαίου θεάτρου, και συνεχίζοντας σιωπηλός το προσφυγικό ταξίδι του σε τοπία πολέμου, σήμερα, την παγκόσμια ημέρα του θεάτρου.
Ας κοιτάξουμε στα μάτια τον Διόνυσο, τον εκστατικό θεό του θεάτρου και του Μύθου, που ενώνει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον• τέκνο δύο γεννήσεων, του Δία και της Σεμέλης, εκφραστής ρευστών ταυτοτήτων, γυναίκα και άνδρας, οργισμένος και πράος, θεός και ζώο, στο μεταίχμιο μεταξύ τρέλας και λογικής, τάξεως και χάους, ακροβάτης στο όριο της ζωής και του θανάτου. Ο Διόνυσος θέτει το θεμελιώδες οντολογικό ερώτημα «περί τίνος πρόκειται», ερώτημα που ενεργοποιεί τον δημιουργό προς την κατεύθυνση μιας ολοένα βαθύτερης έρευνας της ρίζας του μύθου και των πολλαπλών διαστάσεων του ανθρώπινου αινίγματος.
Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αφήγησης που θα αποσκοπούν στην καλλιέργεια της μνήμης και στη διαμόρφωση μιας νέας ηθικής και πολιτικής ευθύνης, με στόχο την έξοδο από την πολύμορφη δικτατορία του σημερινού μεσαίωνα.»