Από τους πρώτους Ελληνες πολιτικούς σε δημοσιότητα, αποδοχή και πολιτική αξιοπιστία σε όλες τιε μετρήσεις που έγιναν τελευταία για δοκιμασμένες-καταξιωμένες προσωπικότητες του δημόσιου βιου της Μεταπολίτευσης, θα μπορούσαν να εκλεγούν στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι δεν μετέχει της ενεργού πολιτικής στο ΠΑΣΟΚ η στο Κοινοβούλιο τα τελευταία είκοσι χρόνια αλλά προκαλεί πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις αναλύσεις του πάνω σε διεθνή και ελληνικά προβλήματα.
Παράλληλα. .για γνωστές και άγνωστες στιγμές της πολιτικής και προσωπικής του διαδρομής, μίλησε ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος το βράδυ της Δευτέρας σε τηλεοπτική εκπομπή. «Η εμπλοκή με την κεντρική πολιτική σκηνή έρχεται το 1989. Μόνος μου μπήκα στο ΠΑΣΟΚ το 1974», δήλωσε ο κ. Παπαδόπουλος, μιλώντας στο κανάλι ΟΝΕ, πριν αναφερθεί στη γνωριμία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
«Γνωριστήκαμε το 1986, όταν υπήρξε μια περιπετειώδης θητεία μου στην ΕΡΤ2. Ημουν μέλος στο Συμβούλιο και κάποια στιγμή τον γνώρισα. "Α, εσύ είσαι;" μου είπε». Ειδικά, για τη σχέση των δύο ανέφερε: «Ο Παπανδρέου ήταν ευγενής άνθρωπος, άρχοντας, αλλά άμα είχε νεύρα αλίμονο σε όποιον ήταν μπροστά του. Μια στιγμή που θυμάμαι: - δεχθήκαμε μια επίθεση στη δραχμή και κλονιστήκαμε πολύ. Στην αρχή υπήρχε διχογνωμία. Οι μισοί έλεγαν να πάμε στην υποτίμηση, οι άλλοι μισοί όχι. Με παίρνει ο Παπανδρέου και μου λέει "Αλέκο, θέλω να ξέρω ποια είναι η γνώμη σου".
"Αν θέλετε να σας πω την άποψή μου δεν πρέπει, πρόεδρε", του λέω. Τα ήξερε, αλλά ζύγιζε ανθρώπους». Αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες που είχε ως υφυπουργός Οικονομικών, στην μαθητεία του ( «γιατί πολλά πράγματα δεν ήξερα στην αρχή,και δεν το έκρυβα, το ομολογούσα, μάθαινα όμως γρήγορα και με αίσθηση καθήκοντος») στα προβλήματα τα δημοσιονομικκά και τα κοινοτικά και στο κόστος που αναλάμβανε μετά από προσεκτική μελέτη. Για τον Κώστα Σημίτη ανέφερε: «Είχε μια μεθοδικότητα τελείως διαφορετική.
Ηταν διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά ήταν διαφορετικός και ο τρόπος διακυβέρνησής τους». Δεν θέλησε να αναφερθεί σε συγκεκριμένες διαφορές και διαφωνίες τους.
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος περιέγραψε, επίσης, πώς μέσα σε ένα βράδυ «γκρίζαραν» τα μαλλιά του, όπως είπε: «Ηταν μια Μεγάλη Τρίτη προς Μεγάλη Τετάρτη όταν συνέβη κάτι πολύ άσχημο χωρίς να φταίει το ΥΠΟΙΚ, αλλά το υπουργείο είχε την ευθύνη να βρει τη λύση από ολιγωρίες ενός συστήματος το οποίο είχε μακριές ρίζες, ενημερώθηκε τελευταία στιγμή το υπουργείο και θα ήταν οδυνηρό να μην βρεθεί λύση γιατί από την 1η του 1994, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, απαγορευόταν η ΤτΕ να κόψει νόμισμα και να καλύψει τα ελλείμματα του ελληνικού Δημοσίου.
Ηταν αδύνατο να βρεθούν τα χρήματα. Οταν γύρισα στο σπίτι μου αργά και κοιμήθηκα 1,5 ώρα και ξύπνησα, για πρώτη φορά τα μαλλιά είχαν γκριζάρει πάρα πολύ».
Οσον αφορά τον Παύλο Μπακογιάννη, αποκάλυψε πως μία ημέρα πριν να δολοφονηθεί από τη «17 Νοέμβρη», οι δύο τους είχαν μια μακρά συνεργασία για ένα νομοσχέδιο. «Καθίσαμε στο προαύλιο μέχρι τις 3 τα ξημερώματα. Μου είπε "θα τα πούμε αύριο, Αλέκο", και ίσως ήμουν από τους τελευταίους που του μίλησαν. Τον σκότωσαν την επομένη ακριβώς έξω από το γραφείο μου, έξω από το ασανσέρ».