Πώς να το πούμε; Υπάρχει η πολιτική και υπάρχει και η πολιτική Τσίπρα. Και για να καταλάβετε τη διαφορά, ενώ η πολιτική γενικώς αποσκοπεί σε πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα, η πολιτική Τσίπρα, ως διεθνής ευρεσιτεχνία, καταφέρνει πάντα ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.
Σκεφτείτε το σε όρους επικεφαλίδας, όπως το κάνουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, προτού αποφασίσουν ότι δεν έχουν κανέναν λόγο να μένουν πλέον στη χώρα. Πρόκειται για μια σειρά που ευγενικά θα τη λέγαμε μια σειρά από απίθανες αντιφάσεις. Στην πραγματικότητα, όμως, όπως το λέει με απλά λόγια ο πολίτης, απλώς έχουμε να κάνουμε με μη σοβαρούς, δυστυχώς, ανθρώπους.
Αναλογιστείτε τα εξής. Αυτοί οι άνθρωποι έλεγαν ότι θα κρατικοποιήσουν τις τράπεζες και ότι θα τις δώσουν ως κοινωνικό πλεόνασμα στον λαό. Αυτά λέγατε μέχρι πριν τις εκλογές. Προς το παρόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι τράπεζες ανήκουν σε αγγλοσαξονικά funds. Βλέπετε, ούτε οι φίλοι σας οι Γερμανοί πλέον δεν επενδύουν στον κ. Τσίπρα. Προφανώς, σας ξέρουν πια.
Με άλλα λόγια –επιτρέψτε μου την έκφραση- ο Έλληνας Μαδούρο μοιάζει με «παπαγαλάκι» της Wall Street. Ο μεγάλος πολιτικός που πήγε να λύσει το προσφυγικό στην Ευρώπη και ήταν όλο αγκαλιές και φιλιά με την κ. Μέρκελ, στα πλαίσια του κοινού αγώνα για τα ευρωπαϊκά σύνορα, οδήγησε να συζητιέται επίσημα στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –άκουσα και τον κ. Μουζάλα νωρίτερα- ότι θα μας βγάλουν ή μπορεί να μας βγάλουν από τη Συνθήκη Σένγκεν.
Ο άνθρωπος που υποσχόταν να ανατρέψει όλες τις περικοπές στις συντάξεις ετοιμάζεται να εισαγάγει την έννοια του «εκ των υστέρων επανυπολογισμού» των συντάξεων, όπερ μεθερμηνευόμενο, εκμηδενισμός των συντάξεων, για να φανεί αρεστός στους δανειστές, η ψευτοαντίσταση προς τους οποίους τον καθιέρωσε πολιτικά.
Ο άνθρωπος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που εκλέχθηκε για να αναθερμάνει τη ζήτηση ως σοσιαλιστής παλιάς σχολής και παλιάς κοπής, κατόρθωσε να αρπάξει σε μία νύχτα τα λεφτά των Ελλήνων, οδηγώντας όλους τους Έλληνες και κυρίως τους συνταξιούχους, στις ουρές των 420 ευρώ και στην πραγματικότητα στην παύση κάθε οικονομικής και επενδυτικής δραστηριότητας στη χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω άλλα. Η πολιτική Τσίπρα αποτελεί νεολογισμό, που σημαίνει αλαλούμ εξαπάτησης του Έλληνα πολίτη.
Οπότε, ο Προϋπολογισμός ενός τέτοιου Πρωθυπουργού μοιράζεται κάτι από την παραπλανητικότητα της όλης πολιτικής του, πράγμα που σημαίνει ότι δεν αποτελεί ούτε Προϋπολογισμό δημοσιονομικής εξυγίανσης ούτε Προϋπολογισμό ανάπτυξης ούτε Προϋπολογισμό εξόδου από τα μνημόνια ούτε βεβαίως Προϋπολογισμό τελικά εξόδου από την κρίση. Αποτελεί απλώς τη θλιβερή αποτύπωση ενός πολιτικού λογαριασμού εξαπάτησης του Έλληνα πολίτη.
Θα σας πω κάτι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να το θυμάστε, γιατί του χρόνου τέτοια εποχή δεν ξέρω αν θα είμαστε εδώ. Εγώ όμως θα ξαναβρώ την ομιλία μου, θα την ανασύρω, για να σας υπενθυμίσω τι είπα. Η οικονομία, μέσα στο περιβάλλον της υπερφορολόγησης, της εισπρακτικής κατατρομοκράτησης, των κεφαλαιακών ελέγχων, που αποτελούν πρόσχημα για την «πρώτη φορά Αριστερά» να βάζει χέρι στα λεφτά των Ελλήνων, της μετατροπής της Ελλάδας σε έναν απομονωμένο χώρο διαμετακόμισης υποψήφιων τζιχαντιστών και του πλήρους εκμαυλισμού συνειδήσεων, που συμβολίζει η δόση οδηγιών προς την Κυβέρνηση εγκλείστων τρομοκρατίας, στον επόμενο Προϋπολογισμό θα τελεί σε ελεύθερη πτώση.
Σε μια οικονομία νεκρή και σε μια κοινωνία με όλες τις αντιστάσεις της πλέον εξουθενωμένες, ακόμα και αν υπήρχε γενναία ρύθμιση του χρέους, διότι αυτή είναι η προμετωπίδα αυτής της Κυβέρνησης, στην οποία –ταπεινή μου άποψη- ανοήτως είχε επενδύσει την πολιτική ελεημοσύνης που ακολουθεί ο κ. Τσίπρας, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα.
Η οικονομία, όπως πολύ καλά ξέρετε, είναι πρωτίστως ψυχολογία, είναι ηθική της αγοράς, είναι ζωντάνια των επιχειρήσεων και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Στη χώρα του κ. Τσίπρα και του κ. Τσακαλώτου αυτά τα πράγματα απλώς δεν υπάρχουν. Με την έννοια αυτή, ο Προϋπολογισμός αυτός όχι μόνο είναι άσχετος με αυτό που τελικώς θα συμβεί, αλλά συμβολίζει τη σήψη στην οποία έχει περιέλθει η δημόσια πολιτική.
Με την έννοια αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν καταδέχομαι να αναφερθώ ούτε σε αριθμούς ούτε σε στοιχεία ούτε σε πίνακες ούτε σε τίποτα που να φορά αυτόν τον Προϋπολογισμό. Ένα απλό σχόλιο θα κάνω. Όπως συνηθίζω να λέω, «Τσίπρας είναι, θα περάσει».