Επί της ουσίας η επίθεση στα γραφεία του Charlie Hebdo είναι επίθεση στην ελευθερία έκφρασης και στην ελευθερία του Τύπου. Στα καθ' ημάς υπάρχει αντιστοιχία και μάλιστα πολύ πρόσφατη. Υπάρχει αντιστοιχία που δεν είναι αιματηρή όμως διαποτίζεται από την ίδια νοοτροπία: να κλείσει το στόμα όσων δημόσια διατυπώνουν μια άποψη που δεν αρέσει. Την μέρα που ισλαμιστές δολοφονούσαν γάλλους δημοσιογράφους στο Παρίσι, από τις φυλακές του Κορυδαλλού οι Πυρήνες της Φωτιάς απειλούσαν ευθέως τους φορείς της ενημέρωσης που δεν λιβανίζουν τον Ξηρό.
Προσπερνάμε το παράδοξο, ότι δηλαδή οι έγκλειστοι επαναστάτες επιδιώκουν δημοσιότητα μοιράζοντας δελτία Τύπου. Γιατί αυτό ήταν, ένα δελτίο Τύπου για τις αστικές εφημερίδες, βαφτισμένο «πολεμικό ανακοινωθέν». Επέλεξαν ως μότο μια παλαιά δήλωση που έδινε εξηγήσεις για την απαγωγή ενός γάλλου δημοσιογράφου: «Του έριξα μία σφαίρα στο στόμα για τα ψέματα που έλεγε και μία στο χέρι για τις βρωμιές που έγραφε». Το κείμενο κλείνει με το σύνθημα:
«Αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι, θα εκδικηθούμε».
Υπάρχουν κι άλλα περιστατικά που υποτιμήθηκαν αλλά είναι παράγωγα ακριβώς της ίδιας νοοτροπίας. Πριν από δυο χρόνια άγνωστοι τοποθέτησαν αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς έξω από πέντε σπίτια δημοσιογράφων. Οι επιθέσεις έγιναν σε μια νύχτα στις κατοικίες των Γιώργου Οικονομέα, Αντώνη Λιάρου, Αντώνη Σκυλλάκου, Χρήστου Κώνστα, Πέτρου Καρσιώτη. Αυτά γίνονται στην πίστα της πολιτικής και της τρομοκρατίας. Υπάρχει κι άλλη πίστα, του αθλητισμού και της παράγκας, με πολύ ξύλο. Γίνονται διαρκώς επιθέσεις που στέλνουν αθλητικογράφους στο νοσοκομείο με σπασμένα κόκκαλα αλλά ζωντανούς. Τα τρία τελευταία χρόνια έχουν δεχτεί επίθεση δώδεκα αθλητικοί συντάκτες. Τιμωρήθηκαν για όσα έγραψαν εναντίον διαιτητών κι επειδή ήταν καχύποπτοι για κάποιες νίκες. Το ανέφερε πρόσφατα ο πρόεδρος της ΑΕΚ: «όλοι ξέρουν τι γίνεται, αλλά δεν μιλάτε».
Να φύγουμε από ελληνικά σύνορα και να δούμε τι γίνεται παγκοσμίως. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων το 2014 έχασαν τη ζωή του σε στοχευμένες επιθέσεις 118 δημοσιογράφοι. Στο Πακιστάν δολοφονήθηκαν 14 εκπρόσωποι μέσων ενημέρωσης, στη Συρία 12, στο Αφγανιστάν 9. Εν ολίγοις η είδηση για την επίθεση στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo δεν είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα ούτε αποτελεί έκπληξη. Είναι φαινόμενο της εποχής, μιας εποχής που όλο και λιγότερο έχει σχέση με τον Διαφωτισμό. Γυρίσαμε δυο αιώνες πίσω και αναζητούμε τον Βολτέρο μας.
(το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στιο ΒΗΜΑ)