Εν πάση περιπτώσει, σήμερα πια αντιμετωπίζουμε μια άλλη κατάσταση. Θυμίζω τα λόγια του Σεφέρη «αν είχαν κερδηθεί οι εκλογές του '20, πολλά θα είχαν σωθεί» και θα είχαν σωθεί πράγματι πολλά από τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών του '23, τότε που οι χριστιανικοί πληθυσμοί ήρθαν στην Ελλάδα και εκεί ήταν μία άλλη μεγάλη περιπέτεια του ελληνισμού. Σκεφτείτε ότι ο νόμος για τον οποίο σήμερα συζητάμε μέχρι το '85 ήταν προϊόν σκέψης του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Όμως, ήθελα μόνο να κάνω δύο παρατηρήσεις γι' αυτά που είπε ο κ. Βορίδης, διότι έχετε πει τη μισή αλήθεια, κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε. Ήταν μισή αλήθεια, όταν είπατε ότι στην τροπολογία για το πόθεν έσχες ρωτήσατε το Σώμα «Μα, καλά θέλετε να δημεύουμε τους λογαριασμούς προ πάσης δικαστικής απόφασης;».
Όχι, αλλά θέλουμε να δεσμεύονται. Αυτό δεν μας το είπατε. Από του Βήματος κραυγάζατε «εμείς είμαστε οι νόμιμοι και δεν θέλουμε να δημεύουμε περιουσίες προ πάσης αποφάσεως». Ούτε εμείς θέλουμε, αλλά να δεσμεύονται οι λογαριασμοί. Αυτό γιατί δεν το λέτε; Αυτό γιατί το κρύβετε; Πρέπει να δεσμεύονται οι λογαριασμοί.
Επίσης, θα αναφέρω κι ένα άλλο που δεν είπατε. Λέτε ότι δεν θα πρέπει στους Υπουργούς να πηγαίνουμε δύο χρόνια πίσω, γιατί δεν ήξεραν οι Βουλευτές ότι θα γίνουν Υπουργοί δύο χρόνια πριν και άρα τι να ελέγξουμε, ποια αξιοπιστία και ποια διαπλοκή; Η ερώτηση είναι: Για τους Βουλευτές γιατί γυρνάμε δύο χρόνια πίσω;
Ο ομιλών, ως νέος Βουλευτής, πού ήξερα πριν από δύο χρόνια ότι θα εκλεγώ Βουλευτής; Και αυτό γιατί το αφήνετε, αν είστε πια τόσο σοφοί και τόσο προνοητικοί για να φέρνετε τέτοιες τροπολογίες; Λοιπόν, πρέπει να μας λέτε όλη την αλήθεια στη Βουλή και να μας τη λέτε όλη την αλήθεια περισσότερο εκ καθήκοντος.
Το πρόβλημα είναι ότι θέλω να ομολογήσω, όχι στο εξομολογητήριο, αλλά σε αυτό το εθνικό Βήμα. Είναι χαρά άλλωστε για έναν Βουλευτή να βρίσκεται στο εθνικό Βήμα –όπως θα μπορούσε ένας Ελύτης να πλέκει στίχους, ένας Χατζηδάκης να τραγουδάει- και να σας λέει αυτός ο νέος Βουλευτής: «Δεν θα αφομοιωθώ ποτέ από το τεχνοκρατικά και γραφειοκρατικό σας σύστημα. Θα προσπαθήσω μέχρι το τέλος να μην στέκομαι σε λεπτομέρειες».
Για παράδειγμα μας ήρθε εκείνο το μεγάλο νομοσχέδιο με την Κορέα, με χίλιες τετρακόσιες σελίδες, για το τι θα επιτραπεί πια στην Κορέα να στείλει στην Ελλάδα, λες και θα μπορέσει ποτέ η Ελλάδα να στείλει κάτι στην Κορέα.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω. Σε αυτή την πλάνη δεν θα εισέλθω ποτέ. Θα μείνω μόνο στο γεγονός ότι δεν έχετε σχέδιο. Φτάσαμε εδώ γιατί δεν είχατε ποτέ σχέδιο για τη μετανάστευση. Φτάσαμε εδώ γιατί ποτέ δεν προνοήσατε. Φτάσαμε εδώ γιατί όταν χτυπούσαν οι σειρήνες του κινδύνου, εσείς αδιαφορούσατε, εσείς νομιμοποιούσατε μαζικά μετανάστες, είτε άντεχε αυτό το κράτος είτε δεν άντεχε. Μπορεί να πετύχαμε ως έθνος στην Επανάσταση του '21, αλλά ως κράτος αποτύχαμε εντελώς, κυρίως γιατί τα πράγματα τα διαχειρίστηκαν άνθρωποι του δικού σας πολιτικού φυράματος. Γι' αυτό το λόγο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, δεν είχατε καμμία πρόνοια.
....Μια μικρή ιστορική αναφορά θέλω να κάνω, γιατί όλοι νομίζω ότι ξέρουμε ότι αυτός ο νεοφιλελευθερισμός που ενέσκηψε ξαφνικά στον πλανήτη έχει ένα χρονικό σημείο κομβικό και αυτό το κομβικό χρονικό σημείο είναι σίγουρα το 1989.
Το 1989, λοιπόν, ήταν μια εξαιρετικά σημαδιακή χρονιά για όλο τον πλανήτη. Σκεφθείτε για παράδειγμα ότι στις 4 Ιουνίου στη Βαρσοβία εξελέγετο η «Αλληλεγγύη» του Λεχ Βαλέσα με όλα τα συνθήματα κατά της σοβιετοποίησης και ότι η κυβέρνηση που αναδείχθηκε στις 4 Ιουνίου 1989, «πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις», άνοιξε την πόρτα στις διεθνείς επενδύσεις, άνοιξε την πόρτα στα κεφάλαια και έκανε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά για τα οποία εξέλεξε –ακούστε- διακόσιους εξήντα από τους διακόσιους εβδομήντα Βουλευτές. Πίστεψε ο πολωνέζικος λαός και τελικά εξαπατήθηκε. Πίστεψε και εδώ ένας λαός τα «Ζάππεια» και εξαπατήθηκε τρις!
Την ίδια μέρα, στις 4 Ιουνίου του 1989, στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν κροτάλιζαν τα πυροβόλα μερικών τανκς και περίπου επτά χιλιάδες Ασιάτες Κινέζοι έπεφταν νεκροί, διότι ο Τενγκ Σιάο Πινγκ ήθελε να ανοίξει τις αγορές και να επιτρέψει τις επενδύσεις.
Είναι ίδια μέρα -αυτό ήταν μια φάρσα της ιστορίας- μέχρι να φθάσουμε, βεβαίως, στο Νοέμβριο να πέσει το τείχος και πια τουλάχιστον η δική μας ήπειρος να κατακλυστεί απ' αυτό που λέμε «κεφάλαιο», απ' αυτό που λέμε «άκρατο νεοφιλελευθερισμό», από έναν ασύδοτο δικτατορικό καπιταλισμό και από ένα μεταναστευτικό κύμα με μοχλό το οικονομικό.
Ήταν ολοφάνερο ότι οι λαοί θα δυσκολεύονταν. Ήταν ολοφάνερο ότι οι λαοί πέρα από τα αστυφιλικά φαινόμενα θα χρειάζεται να ψάχνουν άλλες πατρίδες, για να βρουν μέλλον, προκοπή, δουλειά και αξιοπρέπεια.
Και τι έκανε η ελληνική πατρίδα όλα αυτά τα χρόνια, όταν αυτά συνέβαιναν στα μικρά και στα μεγάλα χωριά, στα μικρά και στα μεγάλα κράτη, στις δυνατές και στις αδύναμες ηπείρους; Τι έκανε αυτή η ελληνική πολιτική ζωή, αυτό εδώ το συνονθύλευμα των ανθρώπων, που σήμερα βέβαια σμίξανε και οι ιδεολογίες και πέθαναν και αυτές στα χέρια τους; Τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι, για να φροντίσουν; Να δούμε εκείνος ο Ξένιος Δίας τι θα κάνει στην Ελλάδα.
Φοβόμαστε τους ξένους; Η χώρα μου δεν φοβήθηκε ποτέ τους ξένους. Μπορεί να μην είμαστε συμπολίτες με τους ξένους, αλλά μπορούμε να γίνουμε. Να ιδρύσουμε προϋποθέσεις με ένα αριθμητικό κριτήριο, ότι δεν θα είναι παραπάνω από 2,5%, όπως έχουμε πει στην ιδρυτική διακήρυξη των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Καλώς ή κακώς δεν αντέχει αυτή η γη να θρέψει τόσους ανθρώπους και πάντως δεν αντέχει αυτήν την ανοργανωσιά από μεριά σας. Δεν αντέχει να μην υπάρχουν πιστοποιητικά υγείας για τους ανθρώπους που μπαίνουν στην Ελλάδα. Δεν αντέχει να γίνονται μαζικές ελληνοποιήσεις. Γιατί εσείς κατά τα κομματικά σας συμφέροντα ενεργείτε και ενεργούσατε. Δεν βάλατε ούτε και τώρα μυαλό.
Δεν φοβηθήκαμε ποτέ τους ξένους. Άνθρωποι δικοί μας έζησαν στο εξωτερικό και αντιμετωπίστηκαν ισότιμα, ισόκυρα και ξέρετε ότι αυτό οφείλαμε και εμείς σε αυτούς που έρχονται στην πόρτα μας και ζητούν με αξιοσύνη ένα καλύτερο μέλλον.
(Ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Γιοβανόπουλος είναι βουλευτής Ημαθίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων).