Η απόφαση του Ιταλού Πρωθυπουργού Μάριο Μόντι να παραιτηθεί αμέσως μετά από την ψήφιση του προϋπολογισμού από την ιταλική βουλή αναδεικνύει τις εγγενείς δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ΕΕ – πολύ έντονες τα τέσσερα τελευταία χρόνια - προκειμένου να αποκτήσει ενιαία φωνή και ταυτότητα τόσο σε θέματα οικονομικά όσο και σε θέματα αμύνης και ασφαλείας.
Ο Μόντι αναγκάζεται να παραιτηθεί γιατί ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι απέσυρε – όπως είχε απειλήσει να κάνει – την υποστήριξή του από την κυβέρνηση των μη-εκλεγμένων τεχνοκρατών του Μόντι. Σύμφωνα με το ιταλικό σύνταγμα πρέπει να γίνουν εκλογές 70 ημέρες από την ημέρα που παραιτείται ο πρωθυπουργός. Αυτό σημαίνει ότι αν ο Μόντι παραιτηθεί έως το τέλος του τρέχοντος μηνός, εκλογές στην Ιταλία πρέπει να γίνουν προς το τέλος Φεβρουαρίου 2013. Οι εκλογές επρόκειτο να γίνουν τον Απρίλιο του 2013, και ο Μόντι δεν θα έβαζε υποψηφιότητα γιατί η κοινή γνώμη ήταν εναντίον του σαφώς εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης. Μαζί όμως με το Μόντι έχανε πολιτικό έδαφος και ο Μπερλουσκόνι που τον υποστήριζε.
Δεν είναι πρώτη φορά που ο κύριος Μόντι παραιτείται και δεν είναι πρώτη φορά που ο Μπερλουσκόνι κατηγορεί το Μόντι ότι η οικονομική πολιτική του καταστρέφει την Ιταλία αφού την οδηγεί, όπως λέει ο Καβαλιέρε, στην ύφεση και τη στασιμότητα. Ο Μόντι περίπου παραιτήθηκε τέλη του περασμένου Ιουνίου διαφωνώντας με την οικονομική πολιτική της κυρίας Μέρκελ.
Τώρα ίσως ο Μόντι «υποχρεωθεί» να συνεργαστεί με τον κεντροαριστερό υποψήφιο Πιερλουίτζι Μπερσάνι. Αλλά το θέμα δεν είναι τόσο απλό όπως θα ήθελαν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι γραφειοκράτες και οι τραπεζίτες των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Στην Ιταλία υπάρχει το ερωτηματικό με το όνομα Μπέπε Γκρίλο, ο οποίος είναι ο ηγέτης του Κινήματος των Πέντε Αστέρων που κέρδισε τις τοπικές εκλογές στην Σικελία. Γεννηθείς το 1948, ο Γκρίλο είναι ηθοποιός που ειδικεύεται στις κωμωδίες, λαϊκιστής, οικολόγος, ακτιβιστής, και πολέμιος του Ευρώ και της διαφθοράς. Τίποτα δεν αποκλείει στις προσεχείς εκλογές την ανάδειξη ριζοσπαστικών κομμάτων στην Ιταλία, κατά το προηγούμενο της Χρυσής Αυγής και του Σύριζα στην Ελλάδα. Εξάλλου, και ο Μπερλουσκόνι είναι εναντίον του Ευρώ και θέλει ταχεία ανάπτυξη. Είπε όμως ότι θα ψηφίσει υπέρ του προϋπολογισμού.