Συνηθισμένοι από τα μεγάλα λόγια των Συριζαίων, αν εξαντλήθηκαν κατά μεγάλο μέρος ως προς την ειλικρίνεια τους, οι Έλληνες έδωσαν νέα πίστωση χρόνου στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή Τσίπρα-Καμμένου. Όμως με συγκεκριμένες προδιαγραφές και δεσμεύσεις, δηλαδή να φέρει αποτελέσματα. Δεν φαίνεται ούτε ότι θα υπάρξουν ούτε σύντομα χρονικά, ούτε ικανοποιητικά ως προς τους όρους, φόρους και περικοπές. Ασφαλώς το Δημοψήφισμα ενίσχυσε την αρχηγική προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα σε όλο το πολιτικό σκηνικό, όπως λ.χ. το επιβεβαιώνει η αναγκαστική παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά, μετά εκείνη του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Όμως, από την άλλη πλευρά το 61% ενίσχυσε τους ακραίους του ΣΥΡΙΖΑ και οπαδούς του " ΟΧΙ στην Ευρωζώνη ", αρνητές κάθε Μνημονίου, κήρυκες της ασυνέπειας στις διεθνείς οικονομικές υποχρεώσεις της χώρας. Οπαδούς τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να ρυθμίσουμε τα χρέη της χώρας, δεν πρέπει να συνεχίσουμε με νέα σκληρά μέτρα, δεν πρέπει να οδηγηθούμε σε μια νέα συμφωνία-Μνημόνιο, με αντάλλαγμα λ.χ. υποσχέσεις για το Δημόσιο Χρέος. Οι πολιτικοί αρχηγοί ψαλλίδισαν ουσιαστικά τα φτερά της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημοψήφισμα προς τη δραχμή. Τερμάτισαν όλοι, και καλώς, το διχαστικό κλίμα, που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στους υποστηρικτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ. Ψαλλιδισμένη φαίνεται και η πρώτη αξιοπιστία του " ιστορικού Δημοψηφίσματος", αφού συνιστά καταψήφιση των συμβιβαστικών προτάσεων του Προέδρου Ζ.Κ. Γιουνκέρ. Νέα συμφωνία ένα νέο Μνημόνιο.
Επενδεδυμένων με λαϊκές προσδοκίες μεγάλη και πλήρως αδύνατο να ικανοποιηθούν. Στο Δημοψήφισμα του 2015 έπεσαν έξω και όλες οι δημοσκοπήσεις. Δεν αποκλείεται να πέσουν έξω και όλες οι προσδοκίες όσων διάλεξαν το πολυσυλλεκτικό ΟΧΙ. Να υπηρετήσουν δηλαδή κανονικά και αγόγγυστα παθιασμένες αρνήσεις τους, που έφτασαν στα όρια της ρήξης με την Ευρώπη. Κατά τρόπο παράδοξο, η καλή προοπτική, η ομαλή συνέχεια του Δημοψηφίσματος στην πολιτική μας ζωή θα είναι, να διαψευσθούν οι προεκλογικές προσδοκίες, που τόσο καλλιέργησαν.