Με όρους πρωτοφανείς, υποταγής και υποχωρητικότητας, όσους ποτέ δεν είχαν δεχθεί Σαμαράς- Βενιζέλος. Ωστόσο η δύναμη της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του «παλιού, συμβιβασμένου» πολιτικού κόσμου ήταν –και παραμένει- ισχυρά. Επικίνδυνη ακόμα σε νέα εκλογική αναμέτρηση. Αυτόν λαϊκισμό θα πληρώσει (πιο) ακριβά συχνά ασυλλόγιστος ο ελληνικός λαός.
2. Η νέα ηγεσία του Ευαγ. Μεϊμαράκη έχει δεχθεί με αισθήματα ικανοποίησης, όπως άλλωστε και οι πρώτες δηλώσεις και ομιλίες του. Απομένουν όμως να γίνουν πολλά. Προσωπικά ο νέος αρχηγός θα παραμείνει ακόμα και εάν η ΝΔ δεν έλθει πρώτο κόμμα στις πρόωρες εκλογές γύρω στον Οκτώβριο.
3. Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι η ΝΔ δεν μπορεί να βαδίσει στις νέες εκλογές που επέρχονται χωρίς να έχει ανανεώσει και εμπλουτίσει τον προγραμματικό της λόγο και τις βασικές του αρχές. Αρχές- επιλογές μετά την εξάμηνη δοκιμασία της διακυβέρνησης Τσίπρα και τις καταστροφές- οπισθοδρομήσεις, που δημιουργήθηκαν.
4. Ωστόσο, η επιμονή και μόνο στη δικαίωση της διακυβέρνησης Σαμαρά δεν μπορεί να αποτελεί το πρώτο και κυρίαρχο στρατηγικό επιχείρημα της ΝΔ. Χρειάζεται ένα ειδικό πρόγραμμα προοπτικής και υπέρβασης της κρίσης που περνάει η χώρα. Δεν αρκούν και μάλλον έχουν κουράσει οι διαρκείς αναφορές, που θυμίζουν αυτισμό, στη ιστορική παράταξη της αποκατάστασης της Δημοκρατίας του 1974, της ένταξης στην ΕΟΚ και της διαρκούς εθνικής προσφοράς. Ομοίως και οι επιδιώξεις για υστεροφημία-δικαιωση των διακυβερνήσεων Κ.Καραμανλή και Α. Σαμαρά. Δεν πρέπει ασφαλώς να λείπουν αλλά δεν μπορεί να αποτελούν το μείζον πλέον για το μέλλον.
5. Συγκεκριμένα, απαιτείται η δημιουργία μιας μικρής ομάδας, υπό κάποια γενικής αποδοχής προσωπικότητα (λ.χ. Σταύρος Δήμας), η οποία θα πρέπει να συντάξει μια νέα κυβερνητική πρόταση της ΝΔ χωρίς μεγάλη ανάλυση και εκτενείς αναφορές. Δηλαδή θα πρέπει να είναι ένα δυναμικό, ανανεωτικό και σύγχρονο κείμενο για τη σημερινή Ελλάδα, τις ανάγκες και το μέλλον της, υπό τον τύπο μιας γενικής Διακήρυξης, ενός «Μανιφέστου- Πλατφόρμα Αρχών και Απόψεων».
6. Το κείμενο αυτό δεν πρέπει να επαναλαμβάνει τα λάθη των «Ζαππείων» δηλαδή αναλυτική αναφορά σε συγκεκριμένα μέτρα, αλλά αντίθετα πρέπει να περιλαμβάνει μόνο κάποιες γενικές αρχές και επιδιώξεις κατά μεγάλους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας, όπως λ.χ. τα αντίστοιχα κείμενα των ξένων κομμάτων αλλά και της ΝΔ του 1977 και του 1979, της διακυβέρνησης Καραμανλή.
7. Ειδικότερα, πρέπει να περιλαμβάνει γύρω στις 20 γενικές προτάσεις και αρχές, με σύγχρονη γλώσσα και ορολογία. Συγκεκριμένα, πρέπει να καθοριστούν οι πρώτοι στόχοι και με βάση αυτούς να διαμορφωθούν και να υπαχθούν οι επιμέρους επιδιώξεις.
Επιπλέον, να δίνει τον χαρακτήρα της συνέχειας της παράταξης, μετά τις διακυβερνήσεις Καραμανλή και Σαμαρά, της υπέρβασης της διακυβέρνησης Τσίπρα και του οραματισμού για τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να δίνει ιδιαίτερη έμφαση π.χ. στον τερματισμό της δοκιμασίας της χώρας στην Ευρώπη, στις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα, στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων μέσα από τις πολιτικές ανάπτυξης, στην πίστη στη νέα γενιά και τον δυναμισμό των Ελλήνων, και σε 6-8 αναφορές στους μεγάλους τομείς της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, της πρωτογενούς παραγωγής, του τουρισμού.
Επίσης και ειδικότερα στα θέματα δημόσιας τάξης και ασφάλειας, στο μεταναστευτικό κτλ. Η ιεράρχηση των στόχων και επιδιώξεων θα γίνει από την ηγεσία του κόμματος. Και η προβολή του προγράμματος αυτού με πανηγυρικό τρόπο.
8. Χωρίς το πρόγραμμα αυτό, εθνικής ανάτασης και διεξόδου από την κρίση δεν θα μπορέσει εύκολα, η ΝΔ να διεκδικήσει ένα ανανεωτικό ρόλο στις προσεχείς εκλογές, στις οποίες πρέπει να προσέλθει με συγκεκριμένες νέες προτάσεις και ιδέες που θα απευθύνονται με επιτυχία σε ευρύτερες λαϊκές μάζες.