Το πρόγραμμα Lengpudashi, δημιουργία του Πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον του Πίτσμπουργκ, νίκησε μια ομάδα έξι παικτών σε πενθήμερο τουρνουά που πραγματοποιήθηκε σε συνεδριακό κέντρο του κινεζικού νησιού Χαϊνάν.
Η ανθρώπινη ομάδα είχε επικεφαλής τον Άλαν Ντου, νικητή του περυσινού τουρνουά World Series of Poker στην κατηγορία Texas Hold'em. Στο πλευρό του έπαιξαν μηχανικοί, προγραμματιστές και επενδυτές, οι οποίοι μάταια προσπάθησαν να εφαρμόσουν τη Θεωρία των Παιγνίων κόντρα στη μηχανή.
Το χρηματικό έπαθλο θα διατεθεί στην Strategic Machine, την εταιρεία που ίδρυσαν οι δημιουργοί της τεχνητής νοημοσύνης, ο καθηγητής Τουόμας Σάντχολμ και ο διδακτορικός φοιτητής του Νόαμ Μπράουν.
Οι υπολογιστές έχουν κερδίσει τους ανθρώπους σε παιχνίδια όπως το σκάκι, η ντάμα και πιο πρόσφατα το κινεζικό παιχνίδι γκο. Όλα αυτά όμως είναι παιχνίδια στα οποία οι παίκτες βλέπουν στο τραπέζι τα πιόνια του αντιπάλου.
Το πόκερ θεωρείται μεγαλύτερη πρόκληση για τις μηχανές επειδή είναι παιχνίδι «ατελούς πληροφορίας», στο οποίο οι παίκτες δεν γνωρίζουν τι κρύβουν οι αντίπαλοί τους. Αυτό σημαίνει ότι το Lengpudashi πρέπει να ποντάρει σε περίπλοκες στρατηγικές, ακόμα και να μπλοφάρει, και σταδιακά να μαθαίνει από τα λάθη του.
«Ο κόσμος πιστεύει ότι το μπλοφάρισμα είναι μια πολύ ανθρώπινη συμπεριφορά. Αποδεικνύεται όμως ότι αυτό δεν ισχύει» σχολίασε στο Bloomberg ο Νόαμ Μπράουν του Πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον. «Ο υπολογιστής μπορεί να μάθει από την εμπειρία του ότι, αν έχει αδύναμο χαρτί και μπλοφάρει, μπορεί να κερδίσει χρήματα» εξήγησε.
Το Lengpudashi αποτελεί μετενσάρκωση του συστήματος Libratus, το οποίο έγραψε ιστορία όταν νίκησε τον Ιανουάριο τέσσερις από τους καλύτερους παίκτες του πόκερ παγκοσμίως.
Βασικός στόχος των δημιουργών του, πάντως, δεν ήταν να τινάξου τη μπάνκα -η βασική ιδέα είναι ότι οι τεχνικές που απαιτήθηκαν για τη νίκη στο πόκερ θα αποτελέσουν τη βάση για μηχανές λήψης στρατηγικών αποφάσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για παράδειγμα σε χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες ή στην κυβερνοασφάλεια.
Το Lengpudashi τρέχει σήμερα σε υπερυπολογιστές κοντά στο Πανεπιστήμιο του Κάρνεγκι Μέλον, σύμφωνα όμως με τους ερευνητές θα μπορούσε να τρέχει ακόμα και σε κινητά τηλέφωνα εντός μιας πενταετίας.