Που είναι ο ΓΑΠ που γέμιζε τις κενές μας ώρες με τις περιπέτειές του σε Ελλάδα και εξωτερικό, που μας καθήλωνε με τις αθλητικές του επιδόσεις αλλά και το αμερικανόφερτο ταπεραμέντο του;
Σιγή ιχθύος, έτσι για να αναπολούμε το παρελθόν και αναπολώντας το να... γελάμε.
Θυμάμαι ένα πραγματικό περιστατικό που μου συνέβη σε γυμναστήριο των Βορείων προαστίων πριν αρκετά χρόνια, λίγο πριν ο ΓΑΠ γίνει πρωθυπουργός.
Τον έβλεπα σχεδόν καθημερινά με αθλητική περιβολή (ολίγον σέξι), με κοντό σορτσάκι δρομέα (αυτά με το σκίσιμο στο πλάι και φωσφοριζέ παπούτσια) να μπαινοβγαίνει στα τμήματα αερόμπικ των γυναικών –σαν τη μύγα μες στο γάλα- αφού σπάνια άνδρες συμμετείχαν σ' αυτά.
Μια μέρα λοιπόν, μπήκε σ' ένα τμήμα γυναικών που έκαναν πρόγραμμα step. Το step είναι κάτι σαν πλαστικό σκαλί, σαν πλατφόρμα, πάνω στο οποίο ανεβαίνει ο αθλητής και κάνει ασκήσεις ενδυνάμωσης με αντίστοιχη χορογραφία. Μπαίνει λοιπόν ο ΓΑΠ στο τμήμα, έτοιμος για δράση, όμως τη στιγμή εκείνη, ο γυμναστής διαπιστώνει ότι δεν υπάρχουν αρκετά όργανα step και ζητάει από τους γυμναζόμενους να πάνε στη διπλανή αίθουσα και να φέρει ο καθένας το δικό του.
Ουδείς, δυστυχώς, δεν προθυμοποιήθηκε να φέρει step για τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εκείνος κατηφής πήρε το δρόμο για την διπλανή αίθουσα, απ' όπου αντί για ένα, έφερε δύο step για να αυξήσει το βαθμό δυσκολίας της άσκησης.
Όμως δεν του έφθανε η προηγούμενη απογοήτευση, μόλις μπήκε ξανά μέσα στην τάξη, κάποια από τις κυρίες θεώρησε φυσιολογικό να του ζητήσει να της δώσει το ένα από τα δύο step που μόλις είχε κουβαλήσει μόνος του...
Κανένας σεβασμός προς τον μελλοντικό πρωθυπουργό ή μήπως αυτοί που τον είχαν «ζήσει» από κοντά είχαν καλύτερη εικόνα για το τι θα επακολουθούσε; Εγώ πάντως κάτι είχα ψυλλιαστεί...