Ο Καβάφης το λέει ξεκάθαρα σε ένα από τα πρώτα ποιήματά του: " οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα. Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι Θεοί, πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων ". Και επισημαίνει ο Αλεξανδρινός στη συνέχεια: " Εκ των μέλλον των οι σοφοί τα προσερχόμενα αντιλαμβάνονται..... Η μυστική βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων. Και την προσέχουν ευλαβώς".
Απαιτητικός ο Καβάφης δεν θεωρεί την πρόβλεψη, την εκτίμηση των εξελίξεων όχι απλώς προφητικό χάρισμα,προίκα ενόραση, αλλά Σοφία. Με όλο το ειδικό βάρος, που έχει η προσωπικότητα και το κύρος του σοφού. Πρόσωπο, το οποίο συνήθως εμβαθύνει στα πράγματα, ( στη γνώση, στο παρελθόν ) και βγάζει διδακτικά συμπεράσματα.
Ποιά είναι σήμερα τα γεγονότα, που έρχονται; Θα έλεγα πως τίποτα παρηγορητικό δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Οι τελευταίοι αισιόδοξοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, έγιναν σπάνιο είδος με το Δημοψήφισμα ( που ψηφίστηκε το ΟΧΙ στο Πρόγραμμα Γιουκέρ, για να επικρατήσει το ΝΑΙ ) και ανύπαρκτο με την υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ. ΤΟ Μνημόνιο αυτό είναι, δυστυχώς, το μόνο Πρόγραμμα της χώρας, σχεδόν διακομματικό, ακόμα και για όσους το αρνούνται. Θα είναι μια δύσκολη χρονιά το 2016. Δεν φαίνεται ότι θα πορευθεί και θα κλείσει ομαλά. Ούτε για την πολιτική ζωή, ούτε τις επιχειρήσεις και την αγορά.. Από κανένα τομέα τα νέα δεν είναι αισιόδοξα. Δεν είναι καλά τα νέα για το Χρηματιστήριο, τις επενδύσεις, την ενέργεια, την απασχόληση, τις κοινωνικές υπηρεσίες, την Παιδεία, την Υγεία.
Μάλλον δυσκολεύουν οι καταστάσεις και μας προβληματίζουν. Τι μας λέει, άραγε, αυτή η βοή των επερχομένων γεγονότων; Δεν νομίζω ότι αύριο το πρωΐ εάν αναλάβουν την εξουσία η ΝΔ και ο Κυρ. Μητσοτάκης μπορούν να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα. Καλώς δεν υπόσχεται και δεν απλοποιεί. Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κανένα άλλο φιλόδοξο στόχο, παρά μόνο να επιτύχει τη μείωση του Δημόσιου Χρέους. Όμως αυτή η επιδίωξη, πραγματικά εθνική, θα περάσει από τα καυδιανά δίκρανα του Μνημονίου, του τρίτου και πιό επώδυνου Μνημονίου, του δικού του. Μετά την πλήρη εφαρμογή του και όλα των μεταρρυθμίσεων, που συχνά θυμίζουν ανθρώπινο αίμα. Συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί, αγρότες, κτηνοτρόφοι.
Όλοι με νέες περικοπές, περισσότερους φόρους, μακρύτερα εισοδήματα, υποβάθμιση μιας στερημένης ζωής. Τί μας λέει τελικά όλη αυτή η πανελλήνια αρρυθμία, η γενική βοή; Πολλά, ασφαλώς. Φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό προαναγγέλει κάτι ανησυχητικό; Την εκπληκτική της βίας από όλες τις πλευρές. Σκληραίνουν οι πάντες τη στάση τους, με πρώτα παραδείγματα το φορολογικό, το Ασφαλιστικό, το Αγροτικό, το Μεταναστευτικό, το Οικονομικό ( όλα κρίσιμα και με κεφαλαίο ). Ζούμε όλο και περισσότερο μια έξαρση της έντασης, της αντιπαλότητας, της σύγκρουσης, της βίας τελικώς. Η χώρα αντιμετωπίζει διαιρέσεις, φαινόμενα ανομίας, πόλωσης κοινωνικής και πολιτικής ( όχι τόσο ιδεολογικές ), που μας ταλαιπωρούν τις τελευταίες εβδομάδες.
Στους δρόμους της Αθήνας και στα χωράφια, στους στοχοποιημένους αντιπάλους με τις άνανδρες επιθέσεις σε κάθε ευκαιρία. Το τριήμερο των αγροτών στην Αθήνα, όσα βίαια προηγήθηκαν με αυταρχικές αποφάσεις στα μπλόκα και με όσα ακολουθήσουν θα ξέρουμε πόσο κινδυνεύουμε από τη βία όλων. Χωρίς ειδικό χρώμα, χωρίς εξαιρέσεις και διαβαθμίσεις: το πνεύμα της εθνικής διαίρεσης και του διχασμού. Αυτή είναι, δυστυχώς, η μυστική βοή των πλησιαζόντων (αιματηρών) γεγονότων, που δεν την ακούουν ακόμη οι λαοί. Μετέχουν ακόμα στο βουητό και δεν αντιδρούν.