Οι λαθεμένες, πρόχειρες εκτιμήσεις, πολλές, ιδιαίτερα στο γόνατο, γραφήματα του Διαδικτύου για τους "Τσάρους" της πλατείας Συντάγματος. Άλλοτε με βάση τη λίστα των υπουργών Οικονομικών, άλλοτε με τη λίστα των υπουργών Εθνικής Οικονομίας και άλλοτε Συντονισμού.
Τυπικά ορθότερη η διπλή υπουργεία Γεράσιμου Αρσένη στα δύο οικονομικά υπουργεία, που δρομολόγησε από το τότε το 1985 τον όρο "Τσάρος της Οικονομίας". Από τότε η παράδοση της διπλοθεσίας έγινε σχεδόν απόλυτη, με συνέπεια το υπουργείο Οικονομικών στην Καραγιώργη Σερβίας να χάνει από τη συμβίωση με το υπουργείο της πλατείας Συντάγματος (συνήθως Συντονισμού ή εθνικής Οικονομίας).
Επί 30 χρόνια μέχρι την εποχή του Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος αποδεικνύεται ο πλέον βραχύβιος, μόλις τρεις μήνες παντοδυναμίας. Με συντομότερη θητεία Τσάρου ο Γιάννης Παπαθανασίου ( Ιανουάριος- Οκτώβριος 2009), που θέτει ένα άλλο ζήτημα. Εάν ασκεί πραγματικές εξουσίες Τσάρου, εάν όχι κατ´ αναλογία του Ιβάν του Τρομερού (του πρώτου Τσάρου της Μεγάλης Ρωσίας) έστω κατ´ αναλογία των ισχυρών στην οικονομία και τη διοίκηση των ΗΠΑ την περίοδο του Μεσοπολέμου, των Τσάρων του Καπιταλισμού.
Γιατί είναι αληθές, ότι πραγματικός Τσάρος στην οικονομία τότε ήταν ο Γιώργος Σουφλιάς, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, ή τη διοίκηση ασκούσε προσωπικά ο Πρωθυπουργός (Κ. Σημίτης με Νίκο Χριστοδουλάκη) ή το περιβάλλον συμβούλων του και το Μαξίμου (Γ. Παπανδρέου για περιπτώσεις Γ. Παπακωνσταντίνου και Φίλ. Σαχινίδη). Καπίλευμα, που φαίνεται να είναι ισχυρότατο, σχεδόν καταλυτικό στην τωρινή κατάσταση του κ. Βαρουφάκη.
Δεδομένο για την οριακή, μικρή δύναμη του κάθε " Τσάρου" με τα δύο υπουργεία, όταν πριν από το 1985 και του Γερ. Αρσένη υπήρξαν ισχυρά πρόσωπα, πανίσχυρα, μόνο στο υπουργείο Οικονομικών στην Καραγιώργης Σερβίας. Σε όλο το χώρο της οικονομίας και των παραγωγικών -οικονομικών υπουργείων. Αρκεί να αναφέρει κανείς τον Παν. Παπαληγούρα, τον Αθαν. Κανελλόπουλο, τον Μίλτ. Έβερτ τον Μαν. Δρεττάκη τον Στέφανο Μάνο, τον Γιώργο Γεννηματά, τον Αλέκο Παπαδόπουλο.
Με συνέπεια, ο τυπικός "Τσάρος" να υποσκελίζεται -σχεδόν πάντα με ευλογίες του Μαξίμου - από ανταγωνιστές οικονομικούς υπουργούς, όπως τώρα ο Γ. Βαρουφάκης με τους Ευκλ. Τσακαλώτο και Γ. Σταθάκη. Κακότυχοι από όλα αυτά οι " παντοκράτορες" στους θρόνους της οικονομίας, δεν έχουν καλή συνέχεια πολιτική.
Σ´ ένα σύνολο 30-32 Τσάρων από το 1974 στο κορυφαίο αυτό αξίωμα τρεις έγιναν Πρωθυπουργοί (Ράλλης, Μητσοτάκης, Σημίτης, ο Αντ. Σαμαράς υπήρξε βραχύβιας υπουργός Οικονομικών, υπηρεσιακός στην Κυβέρνηση Τζαννετάκη το 1989), ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχαν πτωτική πορεία. Όλο και περισσότεροι της τελευταίας δεκαετίας, από όσους είχαν πολιτική καριέρα ( όπως δεν είχε λ.χ. ο Γιάννης Στουρνάραε) έπεσαν σε μικρότερης αξίας υπουργεία και συνήθως απέτυχαν στις εκλογές και τα παράτησαν.
Οι Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκης, Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου, Παπακωνσταντίνου απέτυχαν να επανεκλεγούν. Τα παράτησαν. Είχαν δεν είχαν ταλαιπωρίες, αυτοί και άλλοι προκάτοχοι, με ανακριτικές επιτροπές και δικαστικές ανακρίσεις. Ο Γιάννης Βαρουφάκης φαίνεται να κληρονομεί αρκετά από τα αρνητικά αυτές τις παραδόσεις, με αντιδημοτικές πολιτικές, με αλαζονικές συμπεριφορές, με πολύπλευρο πόλεμο και φθορά. Μεγάλη φθορά.
Τώρα ο Γ. Βαρουφάκης μοιάζει σαν ξεπουπουλιασμένος κόκορας και θεωρείται ληξιπρόθεσμος. Δεν φαίνεται να τον διασώζει ότι στις 25 Ιανουαρίου βγήκε πρώτος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β´ Αθηνών, με ρεκόρ σταυρών προτίμησης. Αποτελούν ρεκόρ ουσιαστικής αποκαθήλωσης, 100 μόλις ημέρες της παντοδυναμίας του.