Αυτή η προϊστορία μας υποχρεώνει να δούμε με ψυχραιμία τη δοκιμασία της Ν Δ και να ξορκίσουμε γραφικότητες "η ΝΔ στο χείλος του γκρεμού", "στα όρια της διάσπασης", "χωρίς μέλλον η ΝΔ". Δεν πρόκειται εδώ να έχουμε τα ανεβοκατεβάσματα του ΠΑΣΟΚ προς το 4% και από εκεί στο 6%. Θα έλεγα ότι ανεξάρτητα από τα όποια φαινόμενα αποχωρήσεων, η ΝΔ στις προσεχείς εκλογές δεν κινδυνεύει να συγκεντρώσει ένα ποσοστό 20%. Ωστόσο τα φαινόμενα του τελευταίου καιρού είναι ανησυχητικά και η δοκιμασία, η πολλαπλή, εντείνεται.
Η γκάφα με το σύστημα των εκλογών θα ήταν αντιμετωπίσιμη, αν δεν έλειπαν τα φαινόμενα, που χαρακτήρισαν την προεκλογική εκστρατεία των τεσσάρων. Έλλειψη καλής πίστης, διάθεσης συνεργασίας, κοινές πρωτοβουλίες, αληθινή ενότητα και αλληλεγγύη.
Αντίθετα κυριάρχησαν τα φαινόμενα ανισότητας και βεντετισμού και κάτι χειρότερο: όχι μόνο οι τέσσερις υποψήφιοι μεταξύ τους, αλλά γύρω στα 10-12 αρχηγίσκοι στην ΝΔ, δεν θεωρούν κανένα άλλο καλύτερο. Δεν του αναγνωρίζουν ιδιαίτερα προσόντα, δεν παραδέχονται καμμία ισοτιμία ο ένας στον άλλο. Και αυτό είναι το δράμα της ΝΔ, ότι δηλαδή διαθέτει 10-12 νομιζόμενους "ικανούς αρχηγούς", που δεν παραδέχονται καμμία ανωτερότητα του αντιπάλου. Γι αυτό άλλωστε οι μετριότητες αυτές βάθυναν το πρόβλημα της ΝΔ, δηλαδή τις ανησυχίες για το αύριο του κόμματος μετά τις εσωκομματικές εκλογές. Θα ηρεμήσει; Αμφίβολο.
Θα παραμείνει μάλλον στην κατάσταση της παρατεταμένης κρίσης που διαρκεί ήδη από τον περασμένο Ιανουάριο. Ιδιαίτερα εάν λ.χ. εκλεγεί πρόεδρος ο Απόστολος Τζιτζικώστας, που θα γνωρίσει κίνημα αμφισβήτησης από τους βουλευτές. Έπειτα ο Ευάγ. Μεϊμαράκης μάλλον κατέστρεψε την παλαιά εικόνα του ενωτικού. Άρα κερδισμένοι από τις εξελίξεις βγαίνουν οι Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Άδωνης Γεωργιάδης.
Όποιος και να βγεις αρχηγός η παράταξη - που γνωρίζει 40 χρόνια τώρα να κλείνει τις πληγές της - είναι ήδη τραυματισμένη και θα συνεχίσει να παραμένει. Όποιος και να εκλεγεί αρχηγός. Η ΝΔ πρέπει να δέσει τις πληγές της.