Ασφαλώς, δεν βοηθούν θεωρίες συνομωσίας για την σκοπιμότητα μιας επανεξέτασης της τελικής επιλογής " δραχμή ή ευρώ " και κατά συνέπεια " Ευρωζώνη ή στο περιθώριο της ΕΕ ".
Όμως, γιατί υπήρξαν οι δηλώσεις του κ. Νίκου Ξυδάκη κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ ότι το θέμα της δραχμής παραμένει ανοικτό και πρέπει κάποτε να συζητηθεί σοβαρά από τον πολιτικό κόσμο. Άνθρωπος της δημοσιογραφίας, αρχισυντάκτης της " Καθημερινής " ο κ. Ξυδάκης μελίρρυτος αλλά όχι γραφικός, στοχαστικός και όχι δήθεν " λαγός ", δεν ομιλεί τυχαίως ούτε δημαγωγεί.
Αυτή η συζήτηση ουσίας για τη δραχμή, πολιτική και εθνική, δεν έχει γίνει τα τελευταία επτά χρόνια. Οριοθέτηση, που αναφέρεται στο 2009-2010, δηλαδή τις απαρχές της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων. Όμως, το όλο θέμα έχει λήξει και μάλιστα δια της λαϊκής ψήφου με πρωτεργάτη τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα. Πώς και γιατί θα επαναφέρουν ως ανοικτό θέμα, ως εθνική εκκρεμότητα το θέμα της επιστροφής στη δραχμή ή έστω του διλήμματος " δραχμή-ευρώ"; Πού σκοπεύουν μ´ αυτή την παλιννόστηση; Είναι αλήθεια ότι κατά το πρώτο επτάμηνο του 2015 υπήρξε μιά αβέβαιη, νεφελώδης, θολή στάση τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ περί την κρίση με την ΕΕ και το εθνικό νόμισμα. Θέμα, το οποίο υπέθαλπε το Μαξίμου, έχοντας πεισθεί από τον ματαιόδοξο και παντοδύναμο διαπραγματευτή Γιάννη Βαρουφάκη ότι θα εκφοβίσουμε και θα υποτάξουμε τους ξένους δανειστές. Διαπίστωσαν σύντομα, με πρώτο τον Αλέξη Τσίπρα, ότι επρόκειτο για επικίνδυνες αφέλειες και γι αυτό ο κ. Βαρουφάκης εκδιώχθηκε απαξιωμένος.
Ακολούθησε η υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με δεκάδες δηλώσεις για την παραμονή στο ευρώ ως οριστική επιλογή της. Ήλθαν και οι εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015. Τότε κατέβηκε με σημαία την επιστροφή στη δραχμή από το κομμάτι της " Αριστερής Πλατφόρμας " με επικεφαλής τους Λαφαζάνη, Στρατούλη και συντρόφια, το οποίο απέτυχε να εισέλθει και στη Βουλή. Συγκέντρωσε το πενιχρό 2,86%. Και τότε πάλι ο Πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας υποστήριξε όχι μόνο την σταθερή απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ για παραμονή στην Ευρωζώνη αλλά ότι σκοτεινές δυνάμεις ( με πρώτο τον Β. Σόϊμπλε και άλλους ) να υπονομεύσουν τις θέση της Ελλάδος στην Ευρωζώνη, να υπηρετήσουν τέτοια σκοτεινά σχέδια. Η έξοδος αυτή, θα οδηγούσε σε εθνική καταστροφή, σύμφωνα με δεκάδες τότε δηλώσεις αλλά και ως πρόσφατα Πρωθυπουργών, Υπουργών, επιφανών στελεχών και βουλευτών.
Τότε, γιατί έγιναν οι δηλώσεις Ξυδάκη; Πού στόχευαν, ποιούς εξυπηρετούσαν; Απορρίπτω τις θεωρίες " περί λαγού" του Μαξίμου, περί ολισθήματος και πολιτικού λάθους. Όμως, πράγματι οι δηλώσεις Ξυδάκη μας επιστρέφουν στην παλαιά άποψη Τσίπρα ότι " το ευρώ δεν είναι θέμα φετίχ ". Άραγε; Πολύ περισσότερο όταν οι δηλώσεις Ξυδάκη και η συγγενής άποψη " το νόμισμα δεν είναι θέμα ταμπού ", δεν σχολιάστηκαν από το Μαξίμου. Παρά την αναταραχή, που προκλήθηκε σιώπησαν πλήρως. Κάλυψαν ή σχεδόν, τον κ. Ξυδάκη.
Είναι φανερά ορισμένα συμπεράσματα, αυτονόητα. Υπάρχει ένα κύμα δυσφορίας για τις συνέπειες του ευρώ, δηλαδή τις συνέπειες από τις ( όντως σκληρές και συχνά απάνθρωπες ) πολιτικές επιλογές λ.χ. του EYROGROUP. Κλίμα δυσαρέσκειας και απογοήτευσης, που σε πρόσφατη δημοσκόπηση έφτασε το 31%. Υψηλό ποσοστό, ανησυχητικό. Αυτό το κύμα, αγνοώντας τα λάθη του, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει καιρό τώρα να καταλύσει. Ας μας οδηγεί αυτό σε επιστροφή στους πρώτους μήνες του 2015, στις επιπολαιότητες Βαρουφάκη. Ωστόσο μια τέτοια επιστροφή αυξάνει την αβεβαιότητα και ανασφάλεια στη χώρα. Αντίληψη, που διαπερνά όλο και περισσότερο τις λογικές στον ΣΥΡΙΖΑ και του Μαξίμου στον χειρισμό όχι μόνο της δραχμής αλλά πολλών εθνικών θεμάτων και προβλημάτων.