Θα πεις μετά από τη μικρή Μαρία που την τσίμπησε σκορπιός (με ωροσκόπο σκορπιό) στον Εβρο, όλα είναι πιθανά – πολύ περισσότερο μετά από τη συναυλία για το νερό. Αραγε πώς και δεν πρότεινε κανείς ως τώρα να κρατικοποιηθούν και οι τραγουδιστές (όσοι είναι εν γένει υπέρ του κρατισμού), να γίνουνε δημόσιοι υπάλληλοι και να ησυχάσουν οι άνθρωποι από τα βάσανα του καπιταλισμού και την αγωνία για τις καλοκαιρινές συναυλίες, μιας και δεν μπορούν να γίνουνε όλοι ευρωβουλευτές όπως ο Γεωργούλης και να τη βολέψουν. Θα παράγουν κρατικά τραγούδια, θα πέφτει κάθε μήνα ο μισθός στο θυριδάκι και θα γαληνέψει η ψυχή τους. Θα ζούνε μέσα στην ασφάλεια του βασικού μισθού, ενώ οι εμπνεύσεις για τραγούδια θα πέφτουν βροχή. Τραγούδια για τον άνθρωπο εν γένει. Και ποιήματα, και βιβλία «για τον λαό». (Παλιό ρεφρέν.)
Γενικά όποιος καλλιτέχνης, συγγραφέας, ηθοποιός αγαπάει ιδιαίτερα τον κρατισμό, να μπορεί να γίνει δημόσιος υπάλληλος, αλλά να αμείβεται μόνο με τον μισθό του Δημοσίου, εφόσον δεν του αρέσει η ελεύθερη αγορά, τα πλούτη, η δόξα, οι σπιταρώνες, οι υπηρέτριες και οι λοιπές ματαιότητες. Θα δημιουργεί για τις ασθενέστερες τάξεις, θα προσφέρει αφιλοκερδώς στην κοινωνία – είναι μια πρόταση που, μετά το Predator που έστειλε στο Σουδάν, θα πρέπει να τη σκεφτεί σοβαρά ο Μητσοτάκης, διότι έτσι θα κάνει άλλο ένα άνοιγμα στην Κεντροαριστερά κι επιπλέον θα απαλλάξει ορισμένους δημιουργούς από την αγωνία, από τις εταιρείες και από λοιπές ταλαιπωρίες. (Κι εγώ θα προσχωρούσα ευχαρίστως, θα κρατικοποιούσα εαυτόν, και, αν και δεν είμαι ένα κοινωνικό αγαθό όπως το νερό, σιγά-σιγά θα γινόμουν. Θα είχα ρευστοποιηθεί, θα είχα εξέλιξη.)
Είναι μια σοβαρή πρόταση, ανάλογη της σουδανέζικης περίπτωσης. (Τι άλλο θ' ακούσουμε, ρε φίλε.) Και αν βγει και ο Βαρουφάκης σε μια κυβέρνηση συνασπισμού ηττημένων και επιβάλει τις ιδιοφυείς οικονομικές του απόψεις τότε μπορεί να γλιτώσουμε και από την ταλαιπωρία των τραπεζών, τα θυριδάκια, τα βιβλιάρια, τις κάρτες και θα πληρωνόμαστε από τη «Δήμητρα» (καμία σχέση με τη Δήμητρα Λιάνη). Δεν ξέρω τι μορφή θα έχουνε τότε τα μπικικίνια, πάντως η ζωή μας θα απλοποιηθεί περαιτέρω και είναι απορίας άξιον πώς τόσα χρόνια δεν ανακάλυψε η Ευρώπη μια τέτοια λύση, σαν τη «Δήμητρα», τον «Δημήτρη», ή αλλιώς «Μήτσο». Θα πεις: είναι προφανές: ουδείς Ευρωπαίος έχει τις οικονομικές γνώσεις του Γιάνη, είναι όλοι άσχετοι. Καλαμπόρτζοι. (Επιπλέον σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο δεν διαθέτουν ούτε έναν Κρίτωνα Αρσένη – πώς να πάνε μπροστά;) Απ' την άλλη σκέφτεσαι τι θράσος πρέπει να έχουν οι άνθρωποι για να σου λένε εν ψυχρώ πως θα κλείσουν τις τράπεζες, θα σε καταστρέψουν, να σ' το πετούν κατάμουτρα. (Το χειρότερο είναι πως κάποιοι θα τους ψηφίσουν ακριβώς γι' αυτό.)
Κατακαημένη Αράχοβα – ίσως τελικά για όλα αυτά να φταίνε οι δημοσκοπήσεις. Πάντα φταίει το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι. Αλλά μπορεί να δουλεύει υπόγεια και το Predator για τις πισίνες στην Πάρο και για το ότι ο Γεωργούλης είναι τόσο πολύ κατά της βίας – άμα έχεις αυτό το διαβολομηχάνημα μπορείς να καταφέρεις τα πάντα, ακόμα και να ανατρέψεις την κυβέρνηση του Κονγκό, να επαναφέρεις στον ελεύθερο κόσμο την Κούβα εν μιά νυκτί, ή να πείσεις τον Κιμ να μη σκοτώνει με αντιαρματικό τους θείους του. Γιατί να έχουμε στείλει αυτό το πολυεργαλείο μόνο στο Σουδάν, που στο κάτω-κάτω, μας είναι πιο αδιάφορο κι από την Ανταρκτική, ή από το αν ο Ιησούς έστειλε επιστολή στον Βελόπουλο να σουτάρει κάνα δυο άπιστους (Ιούδες) βουλευτές του;
Ακατανόητο. Σκέψου αυτοί που τα λένε όλα αυτά περί Σουδάν να ήτανε σταθμάρχες στη Λάρισα. Ο ΟΣΕ θα λεγότανε, πια, Οργανισμός Συγκρούσεων Ελλάδος. Η τερατολογία πάει σύννεφο κι όποιον εξωφρενισμό επινοήσουμε εμείς χάριν ευτραπελίας, ωχριά μπροστά στο τι ακούμε από κάποιους που πιστεύουν κιόλας αυτά που λένε, ως πραγματικά. Τώρα, λόγω δημοσκοπήσεων πάλι, ζητούνε και ντιμπέιτ, το οποίο προφανώς αντιμετωπίζουνε ως επεισόδιο του Survivor. Διότι αν περιμέναμε από ένα ντιμπέιτ να καταλάβουμε τι ρόλο παίζει και τι είναι ο καθείς, μετά από οχτώ χρόνια πραγματικότητας, για να πάμε να ψηφίσουμε, τότε, ή μας θεωρούν βραδύνοες, ή έχει δουλέψει κι εκεί το Predator ανεξέλεγκτα.
Απ' τη Σούδα στο Σουδάν. Σουδανέζικα κόλπα. Αντε να δούμε και καμιά συναυλία αλληλεγγύης στον Γεωργούλη. Για τον άνθρωπο, γενικά. Χρειαζόμαστε καλή, δημόσια Τέχνη για να αντέξουμε τις τερατολογίες μέχρι τις εκλογές – πήρα τσατσάρα και σπάζω κάθε μέρα από ένα δόντι.»