Δύσκολες οι προβλέψεις, πέραν του εκλογικού αιφνιδιασμού, όταν λ.χ. ορισμένοι υποστηρίζουν πως όλες, μα όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης κακοτύχησαν στη δεύτερη τετραετία τους, βυθίστηκαν στο τέλμα, στα άλυτα μεγάλα προβλήματα και στα φαινόμενα είτε διαφθοράς είτε εσωτερικών κρίσεων.
Από την άλλη πλευρά, μία μερίδα σχολιαστών φλερτάρει με το ενδεχόμενο ο Κυρ. Μητσοτάκης να διεκδικήσει τρίτη τετραετία κυβερνητικής εξουσίας(2027-2031), επίτευγμα το οποίο κατόρθωσαν μόνο ο Κων. Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την μοίρα της ΕΔΑ του 1958, τη μετέπειτα πολύ άδοξη.
Καταρχήν, θα μπορούσε κανείς να διακινδυνεύσει την πρόβλεψη ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης θα αναδειχθεί Πρωθυπουργός και μάλιστα αρκετά αυτοδύναμης ΝΔ, πάνω-κάτω στις 158-160 έδρες. Μέσα στην γενική στασιμότητα της Αντιπολίτευσης δεν φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ να χάνει τη δεύτερη θέση (με τις όποιες απώλειες κάτω από το 20%) ούτε να τον απειλεί σοβαρά το ΚΙΝΑΛ -ΠΑΣΟΚ (με τα όποια οφέλη πάνω από το 12%). Ο μεταξύ τους πετροπόλεμος θα συνεχισθεί με κύριο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσει μια αξιόπιστη-ρεαλιστική προγραμματική πλατφόρμα, ενώ ο Ανδρουλάκης θα πρέπει να πείσει για τις ικανότητες του ως πολιτικού αρχηγού στο Κοινοβούλιο με φιλοδοξία να μεταβάλλει το ΚΙΝΑΛ -ΠΑΣΟΚ σ´ ένα μεσαίο κόμμα, σταθερά μ´ένα 15-20% .
Η άθλια ρουσφετολογία και ο αρχηγισμός στα μικρά κόμματα (μ ´εξαίρεση το πειθαρχημένο, κατά πάντα ΚΚΕ αλλά πάντα σε μονοψήφια ποσοστά επιρροής) οδήγησε σταδιακά σε πτώση το κόμμα του κ. Βαρουφάκη, σε στασιμότητα του φεουδάρχη κ. Βελόπουλο και σε δυσάρεστες διαπιστώσεις για τα δύο «αντισυστηματικά» κόμματα « Πλεύση ελευθερίας και «Νίκη».
Κόμματα-φέουδα, απογοητευτικά στα θέματα αξιοκρατίας και εσωτερικής δημοκρατίας, με αυταρχισμούς (που πάντα πληρώνονται) και απεχθή ρουσφετολογία.
Οι δύο εβδομάδες, που απομένουν έως τη δεύτερη Κυριακή της λαϊκής κυριαρχίας αποτελούν «πολύ χρόνο» στην πολιτική και το λαϊκό θυμικό, με κίνδυνο να θεριέψει η αναξιοπιστία και η φθορά για τα τρία μικρά κόμματα, που απέμειναν να ελπίζουν σ´ ένα 3-4 % ποσοστό εισόδου στη Βουλή, εάν τελικά όλα θα το επιτύχουν. Η κάκιστη αρχηγική και πολιτική εικόνα, που φάνηκε με αυτούς τους αποκεφαλισμούς υποψηφίων από τη σειρά εκλογής του με σταυρό, που δεν αφορούσε μία και δύο περιπτώσεις, θα μειώσει και εντός Βουλής κάθε αξιόπιστη δράση των Βελόπουλου, Κωνσταντοπούλου και Νάτσιου, κάθε προσωπική τους αξιοπιστία. Είτε εντός είτε εκτός Βουλής μάλλον θα παραμείνουν στο πολιτικό περιθώριο.
Αυτοκτόνησαν. Με τη ΝΔ να έχει ένα κενό επιρροής προς τα δεξιά, που πρέπει να κλείσει.
Με μια σκιώδη μάχη των τριών πρώτων γύρω από το «πολιτικό Κέντρο», που δεν αποδίδει παρά ελάχιστους πόντους για τον καθένα. Αριστερά και δεξιά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υπάρχουν πλούσια λιβάδια ψηφοφόρων ανένταχτων, δυσαρεστημένων, παραγκωνισμένων..
Συνοπτικά, για τους πρώτους μήνες μετά τις δεύτερες κάλπες ( που μάλλον δεν φαίνεται να μην οδηγήσουν σε αυτοδυναμία 151+ και πλέον τη ΝΔ), η πολιτική ζωή θα χαρακτηρισθεί όχι τόσο από τη νέα Βουλή, τις διακηρύξεις και υποσχέσεις της νέας Κυβέρνησης για νέες παροχές, επενδύσεις, έμφαση στην Υγεία και Παιδεία, μέσα στην παντοδυναμία Μητσοτάκη ούτε σε κραδασμούς στις σχέσεις με την Τουρκία. Μάλλον οι όποιες κορυφώσεις θα σημαδευθούν από τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τον Οκτώβριο και από τις Ευρωεκλογές τον Μάιο του 2034.
Είναι οι νέοι σταθμοί καθήκοντος και για τον Αλέξη Τσίπρα στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ , που έχει αποφασίσει να την ασκήσει πιο συγκεντρωτικά και αυτός. Το πρόβλημα λειτουργίας των θεσμών από τα κόμματα, τα ΜΜΕ και τη Βουλή έως τη Δημόσια Διοίκηση ,τις Ανεξάρτητες Αρχές και τη Δικαιοσύνη και τις αλλαγές στο Σύνταγμα θα γίνει πρωτεύον, ίσως κυρίαρχο μετά τις δεύτερες κάλπες.