Υπήρχε ένας κοινός παρονομαστής σε όλες αυτές τις μορφές βίας. Αυτός ήταν η άρνηση του δημοκρατικού πλαισίου νομιμότητας και η αμφισβήτηση της αστικής δημοκρατίας στο όνομα κάποιας αφηρημένης επανάστασης.
Θα πρέπει να είμαστε απολύτως ξεκάθαροι ότι αυτή η βία δεν προέκυψε από το πουθενά. Δεν αναπτύχθηκε σε κάποιο ιδεολογικό κενό ούτε προφανώς μπορεί να αποδοθεί στην πρόσφατη οικονομική κρίση και στη φτώχεια που προκάλεσε. Αυτή η βία έχει πολύ βαθιά αίτια. Όμως, ένα είναι βέβαιο και δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης, ότι δηλαδή αυτή η βία αναπτύχθηκε στους χώρους της μεταπολιτευτικής άκρας Αριστεράς και βρήκε επίσης πρόσφορο έδαφος σε κάποιες συνιστώσες της Αριστεράς.
Δυστυχώς –και αυτή είναι η αλήθεια- μία ολόκληρη γενιά στελεχών της Αριστεράς αντιμετώπισε αυτήν την επαναστατική βία ως μία φυσική προέκταση του πολιτικού ανταγωνισμού, δηλαδή ως ένα είδος πολιτικής με άλλα μέσα. Βέβαια, γι' αυτή τη γενιά στελεχών υπάρχει διάκριση μεταξύ καλής και κακής βίας, δηλαδή η καλή βία των μολότοφ και η κακή βία του μνημονίου. Αρκεί ο στόχος να είναι θεμιτός, και κάποιες μορφές βίας μπορούν να γίνουν ανεκτές.
Εξάλλου, θέλω να επισημάνω ότι κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν είχαν υπερασπιστεί αυτή τη λογική. Διαβάζω ενδεικτικά μία δήλωση της κυρίας Κωνσταντοπούλου από τη δίκη της κυρίας Κωνσταντίνας Καρακατσάνη, η οποία καταδικάστηκε σε έντεκα χρόνια φυλάκιση για συμμετοχή στους «Πυρήνες της Φωτιάς», η οποία έλεγε τότε σε κοινή δήλωση με τον πατέρα της ότι τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα δεν απειλούν οι κατσαρόλες των «Πυρήνων της Φωτιάς», αλλά η πλήρης περιφρόνηση του Κράτους Δικαίου.
Τι σημαίνει αυτό, δηλαδή; Σημαίνει ότι η βασική αρχή της αστικής δημοκρατίας ότι το μονοπώλιο της βίας ανήκει μόνο στο κράτος και στις επίσημες εκφάνσεις του, αμφισβητείται. Αμφισβητήθηκε έντονα τις τελευταίες δεκαετίες από συγκεκριμένες ομάδες, οι οποίες πρόσκεινται στην Αριστερά.
Τώρα, αυτή η γενιά η οποία γαλουχήθηκε σ' αυτή τη λογική, ήρθε στην εξουσία. Το πρώτο πράγμα το οποίο κάνει αυτή η γενιά –εκφραστής της είναι ο Υπουργός Δικαιοσύνης ο οποίος και έχει τη νομοθετική πρωτοβουλία- είναι να φέρει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο, το οποίο παρά τις καλές προθέσεις και τις αρκετές θετικές διατάξεις που περιέχει, ικανοποιεί επί της ουσίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλα τα αιτήματα του αντιεξουσιαστικού χώρου και των τρομοκρατών απεργών πείνας.
Για να γίνω και πιο συγκεκριμένος, κύριε Πρόεδρε, έκανα κάτι το οποίο δεν συνηθίζω και το οποίο, όπως καταλαβαίνετε, μου είναι άχαρο, διότι ο χώρος του διαδικτύου βρίθει προσωπικών απειλών. Συγκεκριμένα, έψαξα λίγο στο διαδίκτυο στις γνωστές ιστοσελίδες των αντιεξουσιαστών για να δω ποια είναι τα αιτήματα των αντιεξουσιαστών τα οποία προβάλλονται έντονα αυτή την εποχή.
Συγκεκριμένα, διαβάζω από ένα ευσύνοπτο κείμενο –το οποίο θα καταθέσω- μια δήλωση κάποιου κυρίου Λάμπρου Γούλα, έξι αιτήματα. Για πάμε να δούμε, λοιπόν, ένα ένα ποια είναι τα αιτήματα αυτή τη στιγμή του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Ξεκινάω: Κατάργηση του κουκουλονόμου. Εξ όσων γνωρίζω αποτελεί αντικείμενο βουλευτικής τροπολογίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφάλειας. Προβλέπεται στο άρθρο 1 του δικού σας νομοσχεδίου.
Άμεση απελευθέρωση του συντρόφου Σάββα Ξηρού. Προσέξτε! Όχι των υπόλοιπων αναπήρων, οι οποίοι μπορεί όντως σήμερα να υποφέρουν σε τραγικές συνθήκες, αλλά του συντρόφου Σάββα Ξηρού μόνο, κανενός άλλου. Εντάξει! Προβλέπεται από τη διάταξη την οποία έχετε φέρει στο νομοσχέδιο.
......Συνεχίζω με τα αιτήματα: Κατάργηση της αναγκαστικής λήψης DNA ως αποδεικτικού στοιχείου. Αναφέρεται σε τροπολογία των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Άμεση απελευθέρωση των συγγενών των «Πυρήνων της Φωτιάς». Προβλέπεται σε τροπολογία υπουργική.
Και βέβαια το τελευταίο αίτημα είναι η κατάργηση των διατάξεων του νόμου 187 του Ποινικού Κώδικα, του τρομονόμου. Εντάξει, αυτό σας ξέφυγε! Έχουμε πέντε στα έξι. Καλά πάτε, πέντε στα έξι!
Θα πρέπει να είμαστε σαφείς. Το είπε και η κυρία Μπακογιάννη, θέλω να το επαναλάβω και εγώ -και μακριά από την όποια συναισθηματική φόρτιση που εκ των πραγμάτων αυτή η συζήτηση μπορεί να προκαλεί σε εμάς- ότι η δημοκρατία σίγουρα δεν εκδικείται -αυτό είναι που τη διαχωρίζει εξάλλου από την τρομοκρατία- αλλά πάντως δεν εκβιάζεται.
Με το νομοσχέδιο το οποίο φέρνετε στη χειρότερη περίπτωση, αν θέλουμε να είμαστε πολύ καχύποπτοι, εξαργυρώνετε συγκεκριμένα γραμμάτια. Στην καλύτερη περίπτωση υποκύπτετε απλά σε έναν εκβιασμό για να μην κατηγορηθείτε ότι εγκαταλείπετε τους παλιούς σας συνοδοιπόρους.
Η εντύπωση την οποία αποκομίζει η κοινωνία, κύριε Υπουργέ, από αυτό το νομοσχέδιο ποια είναι; Αναρωτιέμαι. Η εντύπωση που αποκομίζει η κοινωνία είναι ότι λες και ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας ξαφνικά έχει ταχθεί στην υπηρεσία αντιεξουσιαστών, αγωνιστών που κάνουν απεργίες πείνας στις φυλακές, τρομοκρατών, συγγενών τους. Δίνετε την εντύπωση ότι το μόνο σας μέλημα είναι να κάνετε τη ζωή τους πιο εύκολη. Και όλα αυτά στο όνομα του ανθρωπισμού!
Αναφερθήκατε και στην φιλελεύθερη έννοια του ανθρωπισμού λες και ο ανθρωπισμός είναι πάνω από το κράτος δικαίου και από τις αποφάσεις των δικαστηρίων, λες και ο ανθρωπισμός αφορά μόνο τους θύτες και δεν αφορά τα θύματα.
Όταν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης έχετε τόσες εκκρεμότητες -είναι εδώ και ο κ. Αθανασίου που τα γνωρίζει πολύ καλά τα θέματα- κι όταν έχουμε καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης, σας έπιασε ξαφνική πρεμούρα και στο πρώτο νομοσχέδιο φέρνετε «φωτογραφική» διάταξη για να απελευθερώσετε το Σάββα Ξηρό, πέντε φορές καταδικασθέντα σε ισόβια για ισάριθμες δολοφονίες! Συγγενείς των θυμάτων του σήμερα παρακολουθούν από τον εξώστη αυτή τη συζήτηση. Η φωνή τους δεν ακούστηκε παρά μόνον ελάχιστα. Σας το είπα και στην Επιτροπή: Αυτοί δεν έκαψαν αυτοκίνητα, δεν διαμαρτυρήθηκαν με άλλον τρόπο. Διαχειρίστηκαν τον πόνο τους με πολύ μεγάλη αξιοπρέπεια και αναρωτιέμαι πώς θα αισθάνονται άραγε αυτοί οι συγγενείς των θυμάτων της τρομοκρατίας βλέποντας την καχεκτική ελληνική δημοκρατία να υποτάσσεται στους ορκισμένους εχθρούς της.
Ισχυριστήκατε ότι δεν είναι «φωτογραφική» η τροπολογία. Μα, μας είπατε στην Επιτροπή ότι αφορά δύο άτομα και απλά μας είπατε ότι μπορεί να αφορά και σε κάποιους ακόμα. Δεν τους ξέρουμε, δεν τους είδαμε. Στην Επιτροπή πάντως μας είπατε ότι αφορά σε δύο άτομα. Αυτό στο δικό μου το μυαλό είναι «φωτογραφική» νομοθέτηση.
Εν πάση περιπτώσει, ας υποθέσουμε ότι δεν είναι «φωτογραφική» η νομοθέτηση. Δεν λαμβάνετε υπόψη το γεγονός ότι η αναπηρία την οποία επικαλείται η διάταξη προήλθε από τον αυτοτραυματισμό του ίδιου του Ξηρού; Δεν το λαμβάνετε αυτό υπόψη;
Μας είπατε στην Επιτροπή ότι περίπου τύφλωσε η ελληνική πολιτεία τον Σάββα Ξηρό. Σε λίγο θα εγείρει και αποζημιώσεις! Θα ζητήσει να πληρωθεί κιόλας ο Σάββας Ξηρός με αυτά τα οποία λέτε!
Και αναρωτιέμαι, επειδή ακούστηκε πολλές φορές η έννοια του σωφρονισμού, έχει μετανιώσει άραγε ο Σάββας Ξηρός για τα εγκλήματά του; Δεν τον έχω ακούσει να έχει κάνει καμιά δήλωση μετάνοιας, να αναγνωρίσει το τεράστιο σφάλμα του, να αναγνωρίσει ότι δολοφόνησε πέντε ανθρώπους. Ο αδερφός του σχεδίαζε να ανατινάξει τον Κορυδαλλό. Τα ξεχάσαμε αυτά τα πράγματα; Αυτό δεν πρέπει να το λάβετε υπόψη;
Τι σωφρονισμός είναι αυτός, όταν ο κατηγορούμενος, ο φυλακισμένος, αυτός που θα επωφεληθεί από τη διάταξη δεν έχει δεχθεί ο ίδιος το σφάλμα του; Για ποιο σωφρονισμό μιλάμε; Και πώς είστε τόσο σίγουροι ότι ο Σάββας ο Ξηρός δεν θα μπορέσει να είναι επιχειρησιακά δραστήριος από το σπίτι του; Θα τον εμποδίσει το γεγονός ότι είναι σχεδόν τυφλός; Δεν είμαι σίγουρος!