Πρέπει να σας πω ως εξ της επιστημονικής μου ιδιότητος ότι δεν είναι θέμα γονιδίων, δεν είναι θέμα κοινωνικής ανατροφής, αν δηλαδή τα αγόρια παίζουν με κούκλες ή όχι. Είναι μια πολύ σύνθετη ψυχοκοινωνική διεργασία -στην οποία δεν έχει δοθεί απάντηση από την επιστήμη και αμφιβάλλω εάν θα δοθεί ποτέ με την πολυπλοκότητα που έχει- όπου το άτομο αισθάνεται κάποια στιγμή ότι ωθείται σε έναν πολύ συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Δεν είναι επιλογή.
Δεύτερος μύθος. Η ομόφυλη σχέση δεν μπορεί να συνιστά οικογένεια καθώς η οικογένεια έχει ως σκοπό την απόκτηση των παιδιών. Και ακόμη περισσότερο ακούσαμε ότι το δικαίωμα της τεκνοποιίας προϋποθέτει την παρουσία άνδρα και γυναίκα.
Πάνω σε αυτό θα ήθελα να θέσω ορισμένα ερωτήματα: Τι γίνεται με την εξωσωματική γονιμοποίηση -όσον αφορά τη γυναίκα- και τις γυναίκες που είναι μόνες τους και μπορούν να αποκτήσουν έτσι παιδί; Τι γίνεται με τους δότες σπέρματος που μία γυναίκα χρησιμοποιεί και ενδεχομένως και μόνη της; Τι γίνεται με την δωρεά ωαρίων;
Καταλαβαίνετε ότι ζούμε σε μια νέα εποχή όπου αλλάζει και η μορφή και η δομή της οικογένειας όπως την ξέραμε. Άλλωστε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου έχει αποφανθεί ότι οι οικογενειακοί δεσμοί δεν δημιουργούνται μόνο μέσα από το γάμο, αλλά μέσα και από άλλες σχέσεις αναγνωρισμένες από το νόμο ή όχι. Να σκεφτούμε μόνο τι συμβαίνει με τις μονογονεϊκές οικογένειες, όπου λείπει το άλλο φύλο ως πρότυπο και άλλα που ακούσαμε.
Σε αυτό το σημείο θέλω να σας πω ότι το σύμφωνο συμβίωσης και ο πολιτικός γάμος των ομοφύλων όχι μόνο δεν απειλούν, αλλά αντίθετα διευρύνουν το θεσμό της οικογένειας, όπως έγινε στο παρελθόν με τις άλλες μορφές οικογένειας, όπως τις μονογονεϊκές. Το σύμφωνο συμβίωσης και ο γάμος αναγνωρίζουν το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι ζουν οικογενειακή ζωή και την κατοχυρώνουν θεσμικά.
Εκείνοι που επικαλούνται την προστασία της οικογένειας για να επιτεθούν στα ομόφυλα ζευγάρια είναι απλώς εκείνοι οι συντηρητικοί κύκλοι που επιθυμούν επιστροφή στην οικογένεια του παρελθόντος με τη γυναίκα στην κουζίνα και τον άνδρα σε ρόλο δυνάστη. Η διαρκής κινδυνολογία τους απέναντι σε κάθε προοδευτική αλλαγή δεν έχει επαληθευτεί. Αντίθετα, η οικογένεια με τις πολλές μορφές της ισχυροποιείται και αυτό θα συμβεί και τώρα.
Όσον αφορά την τροπολογία που κατέθεσε το Ποτάμι, θέλω να πω, κύριε Υπουργέ, ότι και εγώ υιοθετώ πως για παιδιά που έχουν αποκτηθεί από προηγούμενη σχέση ή κατά τη διάρκεια μιας ομόφυλης οικογένειας, θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα της γονεϊκής μέριμνας, της επιμέλειας των παιδιών, έτσι ώστε να λύσουμε ένα ζήτημα ουσιαστικό για το ίδιο το παιδί.
Χάρηκα που στην τοποθέτησή σας είπατε ότι το υιοθετείτε, αλλά υπάρχουν διατάξεις που πρέπει να επεκταθούν και στο σύμφωνο συμβίωσης των ετεροφύλων ή στο γάμο, όπως τον γνωρίζουμε και χρήζει τεχνικής επεξεργασίας. Θέλω να πιστεύω ότι στα επόμενα νομοσχέδια πολύ σύντομα αυτό το θέμα θα τακτοποιηθεί.
Τρίτος μύθος. Το φύλο το αποκτάς με τη γέννησή σου και δεν αλλάζει. Εδώ πρέπει να σας πω ότι η χώρα μας έχει μία πρωτοτυπία, η οποία την κατατάσσει τουλάχιστον στις τριτοκοσμικές χώρες. Ένα άτομο το οποίο έχει μια διαφορετική αίσθηση ταυτότητας φύλου -λόγου χάρη, ένα πρόσωπο με ανδρικά γεννητικά όργανα που αισθάνεται απολύτως ψυχολογικά, κοινωνικά, ουσιαστικά, πυρηνικά ως γυναίκα- για να μπορέσει σύμφωνα με τη νομοθεσία μας να αναγραφεί στην ταυτότητά του το άλλο φύλο που επιθυμεί, θα πρέπει να υποβληθεί σε εγχείρηση, δηλαδή σε στείρωση, δηλαδή σε ακρωτηριασμό, δηλαδή να χάσει διά παντός τη δυνατότητα να τεκνοποιεί. Καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι αδιανόητο.
Θα πρέπει κάποια στιγμή, κύριε Υπουργέ, το θέμα ταυτότητας φύλου να το αντιμετωπίσουμε σύμφωνα με τον αυτοπροσδιορισμό που κάνει το ίδιο το άτομο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να σας πω ότι σήμερα δεν κάνουμε χάρη στους συμπολίτες μας που έχουν ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό, αλλά αποκαθιστούμε μία παραποίηση της ισονομίας που τους ταλαιπώρησε πάρα πολλά χρόνια. Και θέλω και εκ μέρους του ελληνικού Κοινοβουλίου να ζητήσω συγγνώμη για το ότι καθυστερήσαμε τόσα πολλά χρόνια.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εσείς όλοι που αισθάνεστε εχθρικά ή έστω ουδέτερα απέναντι σε αυτό το νομοθέτημα θα έλεγα ότι αν τα παιδιά σας, αγόρια ή κορίτσια ή τα εγγόνια, αν είστε σε μεγαλύτερη ηλικία, προκύψουν να είναι ομοφυλόφιλα -θα ήθελα να δώσω μία συμβουλή, αν μου επιτρέπετε, ως παιδίατρος και ως πανεπιστημιακός ιατρός- να τα συμπεριφερθείτε με αγάπη, να τα προστατέψετε από τη χλεύη και τον κανιβαλισμό. Αν ο γιος σας ή η κόρη σας αισθάνεται την ψυχολογική ανάγκη ότι ανήκει σε άλλο φύλο, δηλαδή να ζει και να συμπεριφέρεται σαν γυναίκα ή σαν άντρας, δείξτε αγάπη και συμπόνια και προστασία. Αυτό που κάνει σήμερα η πολιτεία είναι προστασία. Εσείς μπορείτε να το κάνετε και ατομικά. Μην αφήνετε να τον περιλούσουν με βενζίνη, όπως έκαναν στην τρανς μαθήτρια σε ένα σχολείο. Και όταν θελήσει αργότερα να κάνει οικογένεια ομόφυλη να είστε περήφανοι τότε και να του πείτε ότι και εσείς συμμετείχατε σε αυτήν τη Βουλή που ψήφισε αυτόν τον νόμο.