Ποια σχέση μπορεί να έχει το Ιερό άβατο του Άθω, με τα άβατα (χωρίς εισαγωγικά) σε Εξάρχεια, Μενίδι, Ζεφύρι, Ασπρόπυργος κι ακόμα στους τσιγγάνικους καταυλισμούς σε Θήβα, Κόρινθο, Αχαΐα, Μονοδένδρι Θεσσαλονίκης μέχρι το κοσμοπολίτικο Πόρτο-Χέλι; Κανένα ασφαλώς.
Πρόκειται για διαστροφή της έννοιας " άβατο", όπως έχουμε διαστροφή με το συγγενές φαινόμενο του " πανεπιστημιακού ασύλου", που συνιστά τον εξευτελισμό, την αντιστροφή της προστασίας κάθε πνευματικής ελευθερίας.
Τρία είναι τα συμπεράσματα από τις τελευταίες δεκαετίες, ως προς τα άβατα της ανομίας. Οι μεγάλες ευθύνες πολιτικών και τοπικών παραγόντων για την κατάντια αυτή, τα παθητικά φαινόμενα της κάθε κοινωνίας (από φόβο, υποχώρηση, συμβιβασμό, αδιαφορία), ή ανάπτυξη θρασυτάτων ομάδων βίας και ανομίας.
Από τα ΑΕΙ, στα οποία επαναφέρει τον διαιρετικό συνδικαλισμό των φοιτητοπατέρων ο ΣΥΡΙΖΑ, έως τους Χούλιγκαν των ποδοσφαιρικών ομάδων, τους τσιγγάνους που κλέβουν τους μετασχηματιστές της ΔΕΗ, τις εγκαταστάσεις του ΟΣΕ, τις ράγες και άλλα υλικά του ΟΣΕ.
Η κλοπή επεκτείνεται, το κοινωνικό φαινόμενο των συνδικαλιστών και των αναρχικών στα ΑΕΙ, των αντιεξουσιαστών με μολότοφ και καταστροφές, των τσιγγάνων λωποδυτών, των Χούλιγκαν στα γήπεδα, της κοινωνικής αλητείας επεκτείνεται διαρκώς σε οργανωμένες κλοπές, σε εμπόριο ναρκωτικών, σε σωματεμπορία. Όλα αυτά ατιμώρητα, με χαλαρή αντιμετώπιση, με τους πολίτες να αποκτούν συνείδηση και να ωριμάζουν αλλά η μεγάλη πληγή της Ελλάδος είναι ότι είτε μια άλλη Κυβέρνηση, είτε κομματικοί υπολογισμοί και παραγοντισμοί ξηλώνουν τα καλά (νόμος Διαμαντοπούλου για την Ανώτατη Παιδεία, κατάργηση του ασύλου μετά από απόφαση της Πρυτανείας ή τον εισαγγελέα, έλεγχοι στα άβατα των Ρoμά) και επαναφέρουν τα κακά. Είτε με σύστημα και επιμονή, όπως κάνει παντού ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ είτε τα παλαιότερα χρόνια με στάση χαλαρότητας, απραξία, επιπολαιότητας.
Χρειάζεται κάποτε να αποκτήσουμε τη συνείδηση του υπευθύνου πολίτη, σοβαροί και προσεκτικοί στις επιλογές μας στις εκλογές, στις παρεμβάσεις μας, που σημαίνει σεβασμό στο νόμο και στους θεσμούς της Πολιτείας. Νομιμότητα είναι οι εισαγγελείς και οι αστυνομικοί οι καθηγητές και οι φοιτητές κλιμακωτά, ξεχωριστά κατά τομέα οργάνωσης και ευθύνης και όχι οι δήθεν οπαδοί της " ελευθερίας " και της αντιβίας στη βία του Κράτους. Δεν πρόκειται για άσυλα, πρόκειται για γκέτο.
Η βία δεν έχει χρώματα και η παραβατικότητα φέρνει κυρώσεις. Η μεγάλη γιάφκα του παλαιού Πολυτεχνείου πρέπει να κλείσει, οι γείτονες των ομάδων των τσιγγάνων δεν μπορούν να ζουν στο φόβο και την ανασφάλεια. Πράγματι το κομβικό σημείο, το αποφασιστικό χτύπημα στα άβατα της ανομίας είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης, ο φόβος για τις χαμένες ψήφους κάποιου Υπουργού ή βουλευτή, η έλλειψη αποφασιστικότητας και η αίσθηση του κοινωνικού χρέους. Δεν χρειάζεται όμως αυτές οι αναγκαίες δράσεις να ωθούνται μόνο μετά από δολοφονίες, πάντοτε κάποιου αθώου θύματος.
Τα κακά σπυριά του άβατον στην Ελλάδα πρέπει να σπάσουν με χειρουργικό νυστέρι τη νομιμότητα. Αρκεί αυτό ως γενικός κανόνας για όλους και ως σεβασμός στις υπηρεσίες του νόμου.