Μετά τους τυπικούς, απαραίτητους ελέγχους για την τήρηση των μέτρων κατά της COVID, οι επισκέπτες αναζητούν τις εκφάνσεις του κάλλους στην αρχαιολογική έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και βρίσκουν τελικά πολύ περισσότερα απ' ό,τι μπορεί να περίμεναν σε αυτή την ενθουσιώδη επιστροφή τους στην «κανονικότητα» των πολιτιστικών γεγονότων και εκδηλώσεων.
Είτε λοιπόν είναι «θεϊκό, δαιμονικό, αρχαϊκό, κλασικό, ελληνιστικό, αθλητικό και ηρωικό» είτε πρόκειται για το «κάλλος θνητών», η έκθεση «Κάλλος. Η υπέρτατη ομορφιά» με τη χαρακτηριστική σφραγίδα του καθηγητή Νικόλαου Σταμπολίδη, τέως Διευθυντή του Μουσείου Κυκλαδικής και πλέον Γενικού Διευθυντή του Μουσείου της Ακρόπολης, σε συνεργασία εν προκειμένω με τον επιμελητή Αρχαιοτήτων δρα Ιωάννη Φάππα, αποτελεί ένα γενναιόδωρο farewell, στο πνεύμα των παλαιότερων αρχαιολογικών εκθέσεων του Κυκλαδικής που εστιάζουν στον άνθρωπο (Ερωτας, Υγεία, Θάνατος), τόσο με ποσοτικά όσο και με ποιοτικά κριτήρια.
Για παράδειγμα, σε αυτή την έκθεση που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το ΥΠΠΟΑ και τη γενναιόδωρη υποστήριξη της L'Oreal, τριακόσιες αρχαιότητες από 52 μουσεία, συλλογές και εφορείες αρχαιοτήτων από την Ελλάδα, την Ιταλία και το Βατικανό παρουσιάζονται στη συντριπτική πλειονότητά τους για πρώτη φορά. Η αλήθεια όμως είναι ότι πέρα από την αποκάλυψη των αθέατων αριστουργημάτων, με μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση τη μαρμάρινη Λάκαινα του Καλλιμάχου (5ος αι. π.Χ.) με τον σχιστό λακωνικό της πέπλο να αναδύεται από τη χορευτική της κίνηση απέναντι από το πωλητήριο του μουσείου, ένα έργο από το Αρχαιολογικό Μουσείου Αστρους, αυτό που συναρπάζει είναι ο τρόπος που στήνεται το αφήγημα μέσα από ενότητες που αναδεικνύουν τις πολλαπλές εκφάνσεις του στην αρχαιότητα.
«Κάλλος. Η υπέρτατη ομορφιά», στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ως τις 16/1/2022.
Είναι ένα αφήγημα που είναι γοητευτικό από μόνο του, διαθέτει όμως παράλληλα μια «εικονογράφηση» που το στηρίζει με τον καλύτερο τρόπο μέσα και από την αυθύπαρκτη αξία του. Χωρισμένο σε δέκα ενότητες οι οποίες μπορούν να ιδωθούν και ανεξάρτητα, ανάλογα με το από πού θα εισέλθει κανείς στην έκθεση αλλά και βάσει των προσωπικών προτεραιοτήτων και ενδιαφερόντων που άπτονται του πολύπλευρου ιδεώδους του κάλλους. Οπως για παράδειγμα τα εντυπωσιακά σύνεργα καλλωπισμού μιας γυναίκας στην αρχαιότητα, από τα περίτεχνα αλάβαστρα με αρωματικά έλαια, στις μικρές πυξίδες για τα χρώματα του «μακιγιάζ» και την πούδρα από λευκό (και τόσο επιβλαβή) μόλυβδο, στα χρυσά κοσμήματα – διαδήματα, σκουλαρίκια, κολιέ – ή και στις μόδες των κομμώσεων κάθε εποχής (αρχαϊκής, κλασικής και ελληνιστικής). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι «Ωραίοι άωροι» καθώς η λέξη που χρησιμοποιούμε σήμερα για να χαρακτηρίσουμε το κάλλος έχει στη ρίζα της τη λέξη «ώρα».
Πρόκειται για νέους που βρίσκονται στην «ώρα» τους, κοινώς στο αποκορύφωμα της νεότητας, είτε δεν κατάφεραν να το φτάσουν. Στην έκθεση παρουσιάζονται μέσα από δύο επιτύμβιες στήλες, μία αρχαϊκή ενός νέου από το Ακραίφνιο της Βοιωτίας και μία κλασική μιας νέας από την Καλλικράτεια Χαλκιδικής. Σε κάνει να σκέφτεσαι ότι η συγκεκριμένη έκθεση είναι «ωραία» με όλες τις σημασίες της λέξης.