Μέσα στον ζόφο της πανδημίας, με το πλήθος των θανάτων, των εκατοντάδων διασωληνωμένων και τις χιλιάδες των κρουσμάτων καθημερινά, η χώρα προφανώς βαριανασαίνει.
Παρατεινόμενη η υγειονομική κρίση καθυστερεί την ανόρθωση της οικονομίας και αναστέλλει την αναγέννηση της χώρας.
Βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον η απειλή διατηρείται ενεργή και ικανή να συγκρατεί την Ελλάδα, αναδεικνύοντας, κατά καιρούς, τις πολλές υγειονομικές αβεβαιότητες.
Ωστόσο, κοινή είναι η πεποίθηση ότι, προϊόντος του χρόνου, η πανδημία θα ελεγχθεί, είτε με την αποδοχή του ανώδυνου εμβολιασμού από τη συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών μας είτε μέσω της επώδυνης μετάδοσης του κορωνοϊού σε όλους.
Το ενθαρρυντικό είναι ότι ακόμη και στην κορύφωση του τρέχοντος τέταρτου πανδημικού κύματος η ελληνική οικονομία δείχνει σημάδια ζωτικότητας. Ούτε η παραγωγική της δυνατότητα δοκιμάστηκε σοβαρά ούτε η καταναλωτική της διάθεση ανακόπηκε δραματικά, όπως μπορούσε να περιμένει κάποιος.
Οι επιχειρήσεις και οι πολίτες, έπειτα από δύο χρόνια συνύπαρξης με την πανδημία, επιδεικνύουν προσαρμοστικότητα μεγάλη στις ιδιαίτερα προβληματικές υγειονομικές συνθήκες, απορροφούν τα όποια μέτρα και, το κυριότερο, φανερώνουν σε κάθε στιγμή την επιθυμία τους να δράσουν και να απολαύσουν.
Το πιο ελπιδοφόρο, ωστόσο, της περιόδου είναι ότι σε αυτό το ασταθές και αβέβαιο υγειονομικό περιβάλλον υπάρχουν εκεί έξω επιχειρηματικές οντότητες και πρόσωπα που ενεργούν δυναμικά, αντιλαμβάνονται τις ανάγκες τούτης της μεταβατικής εποχής, αναζητούν και εφαρμόζουν νέες ιδέες, αναλαμβάνοντας επιχειρηματικό ρίσκο και χτίζοντας νέες δραστηριότητες σε τομείς παραμελημένους και εν πολλοίς ξεχασμένους.
Το τελευταίο διάστημα αναδεικνύονται σε ολόκληρη τη χώρα νησίδες παραγωγής και επενδύσεων. Δεν είναι λίγες οι επιχειρήσεις που σπεύδουν να καλύψουν το ευρωπαϊκό παραγωγικό κενό σε υγειονομικά αγαθά και φάρμακα, τρόφιμα και άλλα βασικά αγαθά που η διαταραχή της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας ανέδειξε στα δύο χρόνια της πανδημίας.
Αρκετοί είναι οι επιχειρηματίες που αντιλαμβανόμενοι το πρόβλημα ευρωπαϊκής επάρκειας και αυτάρκειας σε κρίσιμα αγαθά τολμούν και τοποθετούνται αναλόγως. Η αλήθεια είναι ότι ευνοούνται από το κύμα επανόδου παραγωγικών μεταποιητικών δραστηριοτήτων από τη μακρινή Ασία στην Ευρώπη, που ενισχύεται και από τη διαπιστωθείσα εξάρτηση της Δύσης από την Κίνα και την Ινδία.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα η φαρμακευτική DEMO SA ανακοίνωσε επενδύσεις 356 εκατ. ευρώ με σκοπό να καλύψει το 20% των ευρωπαϊκών αναγκών σε παραδοσιακά ενέσιμα νοσοκομειακά φάρμακα και όχι μόνο. Η διοίκησή της δεσμεύτηκε να κατασκευάσει στην Τρίπολη τρεις μονάδες παραγωγής πρώτων υλών και άλλες τέσσερις παραγωγής 125 τελικών σκευασμάτων για νοσοκομεία. Και μαζί δεσμεύτηκε να δημιουργήσει νέα εργαστήρια στη Θεσσαλονίκη και ένα νέο κέντρο έρευνας και βιοτεχνολογίας για την παραγωγή μονοκλωνικών αντισωμάτων στο Κρυονέρι Αττικής. Αλλά δεν είναι η μόνη. Η εγκατεστημένη στα Οινόφυτα χαρτοποιία Ιntertrade Hellas προχωρεί σε παραγωγικές επενδύσεις περίπου 125 εκατ. ευρώ, προκειμένου να υποκαταστήσει πλήρως τις εισαγωγές χαρτιού ύψους 160.000 τόνων. Αντιστοίχως ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος προτίθεται να δημιουργήσει νέα ισχυρή μονάδα υδροπονικής καλλιέργειας ντομάτας στην Πτολεμαΐδα, προκειμένου να υποκαταστήσει τους χιλιάδες τόνους εισαγόμενης ντομάτας από αντίστοιχες μονάδες της Ολλανδίας.
Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά, αλλά αρκούντως δηλωτικά της ευκαιρίας που έχει η χώρα για μια μεγάλη στροφή στην παραγωγή και στη μεταποίηση. Η ευκαιρία είναι μεγάλη και οι πόροι αυτή την ώρα περισσεύουν. Αρκεί όλη αυτή η μετατόπιση στην παραγωγή να υποστηριχθεί και να μη χαθεί στον κυκεώνα των άγονων πολιτικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων.