Καριέρα ολόκληρη έκαναν ως δημοκράτες ανώτερης τάξεως και κυρίως ως Προοδευτικοί, αρκετοί κατά καιρούς στον χώρο του Κέντρου, τελικά ως απλοί «αντιδεξιοί» και φαύλοι στην πολιτική τους συμπεριφορά.
Ομοίως αρκετοί αριστεροί , τελικά λάτρες αυταρχισμών κάθε είδους, κομμουνιστικών ή άλλων και πολέμιοι της εθνικής παράδοσης, της θρησκείας, του ρεμπέτικου τραγουδιού, της αντιαυταρχικής σκέψης, της αρχαίας γραμματείας. κλπ. Όμως το φαινόμενο πάει να γίνει διακομματικό και διαταξικό. Όλο και περισσότερο.
Σε εποχές κρίσης και παρακμής , όπως η παρούσα, παρόμοιες σκέψεις και αντιλήψεις γύρω από την προοδευτικότητα εξακολουθούν να πολώνουν σε ευρύ φάσμα την πολιτική ζωή, να φθείρουν τους θεσμούς και να δηλητηριάζουν το ήθος μιας κοινωνίας . Ιδιαίτερα όταν προέρχονται από επώνυμους παράγοντες μιας Πολιτείας, λχ. πολιτικούς, διανοούμενους, αρθρογράφους, καλλιτέχνες και αναπαράγουν στερεότυπα και εμπάθειες μεγάλης τοξικότητας. Και ακόμα χειρότεροι εκφραστές-αντιπρόσωποι της σημερινής...προοδευτικότητας.
Μανεκέν της βίζιτας και όχι, ηθοποιοί της δεκάρας –φτήνιας και όχι, τηλεοπτικοί «διάσημοι», πολιτικοί αξιόλογοι αλλά και βιαστικοί, σχολιαστές δήθεν προοδευτικοί, κρατικοί τιτλούχοι και εκπρόσωποι φορέων γέμισαν το Διαδίκτυο και τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, το YouTube και τις Ιστοσελίδες της υποβάθμισης συνασπισμένοι σε προοδευτικές τους καταγγελίες και καταδίκες.
Όλοι οργισμένοι και ανήσυχοι κατά του «νέου Μεσαίωνα», που ανέστησε ως απειλητικό εθνικό τοπίο, ένας απλός-απομονωμένος- πρώην μητροπολίτης, συνταξιούχος ηλικίας 83 χρονών, τον οποίο καταδίκασε σύντομα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, αντιμετώπισε αμέσως ένα μέτωπο καταδίκης-απαξίωσης από κάθε μέσο Έλληνα. Άμεσο, ευρύτατο ,χωρίς να προκληθεί ούτε ένα επεισόδιο σύγκρουσης με υποστηρικτές τέτοιων ακραίων απόψεων για τους βιασμούς, φανατικούς θρησκόληπτου, οπαδούς του κ .Χρυσόστομου και των συν αυτώ. ελάχιστων. Θλιβερή, σκόπιμη εικόνα της Ελλάδος- ένα μωσαικό μιας εικόνας επιπόλαιας ανασφαλούς και ψευδώνυμης προοδευτικής κοινωνίας. Αντί όλοι να συγχαρούν και να αποδεχθούν την ανυπαρξία σοβαρού θέματος, πουθενά, μετά την καταδίκη από το θεσμικό όργανο της Εκκλησίας.
Θλιβερό το φαινόμενο μιας κοινωνίας ανώριμης, που έχει συνηθίσει να εκφράζεται κυρίως αρνητικά-αντιθετικά και όχι θετικά. Να φανατίζεται επιπόλαια, πριν γνωρίσει τις κύριες πλευρές κάθε θέματος, χωρίς να λογαριάζει τον ρόλο και την αξία των θεσμών αντιπροσώπευσης, όπως είναι η Εκκλησία, Να γενικεύει μια μεμονωμένη, περιθωριακή στη ουσία άποψη και να την ταυτίζει με το όποιο σύνολο. Κομμένες κεφαλές που λάλησαν (και λαλούν συχνά), για «κυνήγι μαγισσών», για δήθεν εποχές Μεσαίωνα ( με τον ένα και μόνο τον απόβλητο αντιδραστικό με εναντίον του τους πάντες..).Με παραφροσύνη ρητορείας προοδευτικότητας να ομιλεί επίσης για «επαναφορά του σκοταδισμού» της αντίδρασης, του μισογυνισμούς, της ακροδεξιάς, για αμφισβήτηση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες κλπ κλπ
Ανεκδιήγητη εικόνα μιας κοινωνίας και συγκροτημένης Πολιτείας με υπουργούς, βουλευτές, καλλιτέχνες, αρθρογράφους, διανοούμενους, συνδικαλιστές – όλοι πούροι «προοδευτικοί» - όχι μόνο στην περίπτωση ενός πρώην μητροπολίτη, απομονωμένου και με ελάχιστη, μηδενική απήχηση αλλά που γενικεύεται σε κανένα πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς, φανατισμού, οπισθοδρόμησης και τοξικότητας. Μια χώρας σε υποβάθμιση, ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Αλίμονο... Η γενίκευση, η στρέβλωση, ο φανατισμός, η διαρκής επιλογή της άρνησης, η τυφλότητα, η εμπάθεια να πληροφορηθούμε τα σωστά στοιχεία ενός θέματος, η διαρκής μονομέρεια και κακή πίστη, η αδυναμία μας να αντιδράσουμε-σχολιάσουμε-αντιπαρατεθούμε με κανόνες -όλα αυτά είναι πολλά μαζί και λυπηρά.. Δείγματα υποανάπτυξης, ευτελισμού της προοδευτικότητας σε μια Ελλάδα του 2022 καθώς βαδίζει σε πολωτικές εκλογές.