Αν και πάντα φιλοξενούσε εκδηλώσεις όχι πάντα εφάμιλλες της ιστορικής και αρχιτεκτονικής παρακαταθήκης του, το Παναθηναϊκό Στάδιο δεν έπαψε ποτέ στην ουσία του να είναι (εκτός όλως των άλλων) και μια αθλητική εγκατάσταση, όχι από τις πιο σύγχρονες αλλά σίγουρα μία από τις πιο ατμοσφαιρικές και αυτή με τη μεγαλύτερη χωρητικότητα θεατών στη χώρα, μέχρι τα εγκαίνια του Ολυμπιακού Σταδίου το 1982. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό σε συνδυασμό με τη μνημειακότητα, αλλά και τη θέση του στο κέντρο της Αθήνας, το καθιστούσαν περισσότερο από δελεαστικό για τη φιλοξενία μεγάλων θεαμάτων.
Η επετειακή συναυλία της Αννας Βίσση και η συναυλία μνήμης για τα θύματα του δυστυχήματος των Τεμπών (κάτω) ήταν δύο από τα γεγονότα που έκαναν το Καλλιμάρμαρο να «ακουστεί» περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Η νέα περίοδος εξωστρέφειας, όμως, εκτός από έσοδα φέρνει και γκρίνια από τους περιοίκους. [INTIME NEWS]
Με τη Μεταπολίτευση, ο χώρος βρίσκει την ησυχία του· η ταύτιση με το απριλιανό καθεστώς δεν το κάνει θελκτικό για φιλοξενία μεγάλων εκδηλώσεων, κάτι που θα επιχειρήσει να αλλάξει η Μελίνα Μερκούρη παίρνοντας την απόφαση να φιλοξενηθεί εκεί το 1985 ένα μεγάλο ροκ φεστιβάλ στο πλαίσιο της Αθήνας – Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, που συνεπαίρνει τη νεολαία της εποχής αλλά στιγματίζεται από επεισόδια. Υστερα από εκείνη την επεισοδιακή διακοπή του ροκ φεστιβάλ «Rock in Athens», το 1985, εδραιώθηκε μια πιο «σεμνότυφη» προσέγγιση: περισσότερο μνημείο και λιγότερο «γήπεδο».
Αυτό φαίνεται να αλλάζει τα τελευταία χρόνια με τη σφραγίδα του προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ) Σπύρου Καπράλου, ο οποίος φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια στο τιμόνι της ΕΟΕ, που έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη συντήρηση και τη διαχείριση του Καλλιμάρμαρου. «Αν δείτε τα στοιχεία δεν υπάρχει κάποια εντυπωσιακή αύξηση από χρόνο σε χρόνο στον αριθμό των παραχωρήσεων του Σταδίου».
Οντως, πριν από την πανδημία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της επιτροπής, είχαμε κατά μέσον όρο 1 έως 2 παραχωρήσεις τον χρόνο και φέτος ανεβήκαμε στις 9 (5 συναυλίες, 2 αθλητικές και 2 ευρύτερα «πολιτιστικές») από τρεις πέρυσι (2023). «Στόχος μας είναι να αξιοποιηθεί ακόμη περισσότερο ως χώρος φιλοξενίας τόσο πολιτιστικών όσο και αθλητικών γεγονότων. Μιλάμε για έναν τόπο απαράμιλλης ομορφιάς, με πολύ καλή ακουστική και εύκολη πρόσβαση με τη δημόσια συγκοινωνία λόγω της εγγύτητας με τον σταθμό του μετρό στον Ευαγγελισμό». Είναι αυτονόητο ότι όλες οι παραχωρήσεις περνούν από το μικροσκόπιο του αρμόδιου οργάνου του υπουργείου Πολιτισμού, που εξετάζει όλα τα αιτήματα βάσει του αρχαιολογικού νόμου με βασικό κριτήριο τον κίνδυνο ή όχι άμεσης ή έμμεσης βλάβης στο μνημείο.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 2009, οπότε ανέλαβε τα ηνία της ΕΟΕ ο κ. Καπράλος, το Παναθηναϊκό Στάδιο αντιμετωπιζόταν περισσότερο ως μουσείο του εαυτού του. Στην πραγματικότητα, δεν συνέβαινε ούτε αυτό· έκπληκτοι οι τουρίστες που κατέφθαναν στο σημείο ανακάλυπταν ότι δεν επιτρεπόταν η είσοδος σε ένα από τα πλέον εντυπωσιακά αξιοθέατα της σύγχρονης Αθήνας.
Αυτό άλλαξε το 2010: καθιερώθηκε είσοδος (σήμερα το εισιτήριο κοστίζει 10 ευρώ), λειτούργησαν πωλητήριο και καφέ και μέχρι την αρχή της εβδομάδας (21 Οκτωβρίου) το είχαν επισκεφθεί 2.578.811 επισκέπτες (από αυτούς οι 363.106 το επισκέφθηκαν από την αρχή της χρονιάς). «Μέχρι τότε επικρατούσε μια φοβική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία αν ανοίγαμε το Στάδιο στον κόσμο, θα ήταν εκτεθειμένο σε βανδαλισμούς. Αλλά με τα έσοδα από τα εισιτήρια, το πωλητήριο και το καφέ κατορθώσαμε να υποστηρίξουμε και την ασφάλεια του χώρου, αλλά και τη συντήρησή του. Ακόμη και η πρόσφατη εγκατάσταση νέου φωτισμού, αλλά και η επιστροφή των ολυμπιακών κύκλων πάνω από τη σφενδόνη του Σταδίου, είναι αποτέλεσμα αυτής της εξωστρέφειας».
Για να συμπληρώσει ο κ. Καπράλος κάτι ακόμη, όχι ευρύτερα γνωστό: «Με τα έσοδα από την παραχώρηση του Καλλιμάρμαρου χρηματοδοτείται και η προετοιμασία των Ελλήνων πρωταθλητών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που είναι ευθύνη της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής». Σημειωτέον ότι οι δημόσιες τουαλέτες του Σταδίου, προσβάσιμες με αντίτιμο ενός ευρώ, είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς ανάμεσα στους τουρίστες των πούλμαν και των κρουαζιερόπλοιων γιατί, πρώτον, έχουν πολύ καλή φήμη για το επίπεδο της καθαριότητάς τους και, δεύτερον, δημόσιες τουαλέτες στο κέντρο της Αθήνας είναι δυσεύρετο είδος. Σε κάθε περίπτωση, αποτελούν μια επιπλέον πηγή εσόδων για την ΕΟΕ.
Οχληση και μέτρα
Αυτή η νέα περίοδος εξωστρέφειας του Σταδίου, όμως, εκτός από έσοδα φέρνει και γκρίνια από τους περιοίκους στον αστικό ιστό που περιβάλλει το Καλλιμάρμαρο, κυρίως σε Παγκράτι και Μετς. Τα παράπονα αφορούν ιδίως την παράταση των μουσικών εκδηλώσεων μετά τις 12 το βράδυ και την κυκλοφοριακή συμφόρηση από μέτρα της αστυνομίας για την ασφαλή προσέλευση και αποχώρηση μεγάλου αριθμού θεατών, στα επίπεδα των 30.000 και των 40.000.
Σε περίπτωση sold out επιλέγεται και η διακοπή κυκλοφορίας μπροστά από το Στάδιο, στη λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου, έναν από τους πιο κομβικούς άξονες του κέντρου της Αθήνας. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε αναξιοποίητο έναν τόσο εμβληματικό χώρο επειδή ενοχλείται ένας μικρός, σχετικά, αριθμός κατοίκων. Ωστόσο, τους σεβόμαστε και έχουμε εισηγηθεί στις νέες συμβάσεις που θα υπογραφούν για παραχωρήσεις του επόμενου έτους να αναγράφεται υποχρεωτική ολοκλήρωση των εκδηλώσεων μέχρι τα μεσάνυχτα το αργότερο. Ως προς τη διακοπή της κυκλοφορίας, όταν κι εφόσον γίνεται, αυτό είναι θέμα αποκλειστικής ευθύνης της Ελληνικής Αστυνομίας».
Οσο για το επόμενο καλοκαίρι, ο κύριος Καπράλος μάς διαβεβαιώνει ότι εξακολουθεί να υπάρχει εξίσου υψηλή ζήτηση για μουσικά γεγονότα και όχι μόνον. Και θυμίζει ότι σε περίπτωση φιλανθρωπικών πρωτοβουλιών, αυτές φιλοξενούνται με μειωμένο τιμολόγιο. «Η μόνη εξαίρεση που κάναμε στην πολιτική μας αυτή ήταν η συναυλία που διοργανώθηκε στη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών, όπου ο χώρος παραχωρήθηκε αφιλοκερδώς για ευνόητους λόγους».