Το διεθνές λοιπόν περιβάλλον, μέσα στο οποίο η χώρα μας θα κινηθεί το 2014, θα είναι υποβοηθητικό της όποιας ανάπτυξης συμβεί εδώ και σαφώς θα ωθήσει τις εξαγωγές.
Με το αναμενόμενο μεγαλύτερο κύμα τουρισμού του χρόνου, μπορούμε και εμείς να αισιοδοξούμε ότι η κατρακύλα της οικονομίας είναι δυνατόν επί τέλους να σταματήσει. Σε αυτό το σενάριο και λόγω της βελτίωσης των δημοσιονομικών, ο υπουργός των Οικονομικών προβλέπει κάποιο μισό της εκατό ανάπτυξη του χρόνου και υπολογίζει ότι η Ελλάδα θα έχει την ικανότητα να βγει στις αγορές χρήματος κάποια στιγμή στο Β' εξάμηνο του 2014.
Δηλαδή, το οικονομικό επιτελείο πιστεύει ότι θα ήμαστε σε θέση να πουλήσουμε ομόλογα 5ετίας και να δανειστούμε νέο χρήμα (δεν ήταν δυνατόν να το κάνουμε τα τελευταία 4 χρόνια). Ευχόμαστε ολόψυχα να συμβεί αυτό, όχι γιατί ο κ. Στουρνάρας μας έχει εντυπωσιάσει με τις δεξιότητές του στα οικονομικά, αλλά γιατί το έχει άμεση ανάγκη η μεσαία τάξη της κοινωνίας μας που τώρα αγκομαχά να επιβιώσει.
-Οι παρά πάνω προβλέψεις αποτελούν το πιο ευνοϊκό σενάριο για εμάς στο χρόνο που έρχεται. Πολλά δυστυχώς τα ενδεχόμενα που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τις όποιες καλές προοπτικές διαφαίνονται για το 2014. Πρέπει να σημειωθεί ότι, επιφανείς οικονομολόγοι στην ευρωζώνη φοβούνται ότι κυοφορείται ένα απαισιόδοξο σενάριο το οποίο έχει σαν αφετηρία τις εξελίξεις στη χώρα μας.
Θα μπορούσε δηλαδή μέσα στο επόμενο έτος, εφόσον τα οικονομικά μας δεδομένα δεν βελτιωθούν, η Ελλάδα να γίνει αιτία να τορπιλιστεί το ευρώ και να δημιουργηθεί μια αλυσίδα αρνητικών αντιδράσεων γιατί αναπόφευκτα θα μπουν και άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου στην δίνη.
Απευχόμαστε αυτό το σενάριο, αλλά παραμένει ως ένα ενδεχόμενο, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς τις πιθανές πολιτικές εξελίξεις. Αν από το καλοκαίρι και μετά η κυβέρνηση δεν μπορέσει να κρατήσει την συνοχή της και ένα ρεύμα προς τα αριστερά φέρει στην εξουσία το ΣΥΡΙΖΑ, τα δημόσια οικονομικά θα φτάσουν σε σημείο έκρηξης. Και αυτό γιατί, ακόμα και αν ο κ. Τσίπρας αναθεωρήσει τα πάντα από όσα έχει πει κατά καιρούς για την οικονομική πολιτική που θα εφαρμόσει, δεν μπορεί να γίνει πιστευτός από τους επενδυτές εντός και εκτός Ελλάδος οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό κρατούν το κλειδί της ανάπτυξης στα χέρια τους.
Δεν έχει περιθώρια επίσης ο κ. Τσίπρας να είναι τελείως ανακόλουθος σε ότι έχει πει για το μνημόνιο. Σε ένα βαθμό θα αναγκαστεί να τα «σπάσει» με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και αυτό μπορεί να είναι η αφορμή, αλλά και η δικαιολογία της ΕΕ, να μας θέσουν εκτός ευρώ.
Τα φάσμα της δραχμής δυστυχώς έχει σημαντική πιθανότητα να εμφανιστεί τα επόμενα δύο χρόνια, και δεν είναι ανάγκη να προκληθεί μόνο από αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό. Αν δεν μπορέσει η οικονομική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης να μας οδηγήσει σε αναπτυξιακή τροχιά το επόμενο 12μηνο, έστω και σε ένα μικρό ποσοστό, οι κοινωνικές αναταραχές θα πολλαπλασιαστούν κατακόρυφα.
Δεν μπορεί να έχει εξαφανιστεί η αξία της ακίνητης περιουσίας των ιδιωτών και στη συνέχεια το Δημόσιο, έχοντας τους ιδιοκτήτες παγιδευμένους, να τους ζητά νέους φόρους που τους οδηγούν στην εξαθλίωση και αφανισμό της αποταμίευσης που υπάρχει. Το πλέον άσχημο είναι ότι όσο αυξάνεται η άμεση και έμμεση φορολογία και το χρήμα το μαζεύει το κράτος, αυτό δεν διοχετεύεται ξανά στην οικονομία. Το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων πηγαίνει προς αποπληρωμή παλαιών χρεών του Δημοσίου και λήγοντα δάνεια εκτός Ελλάδας.
Με τα δεδομένα αυτά τα Δημόσια οικονομικά στραγγαλίζουν τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και αναπτυξιακές προοπτικές. Η χώρα μας για να δει άσπρη ημέρα πρέπει ένα σημαντικό κομμάτι από τα δανεικά προς τους ξένους να μας χαριστεί. Εάν η δυνατότητα νέου κουρέματος του Δημόσιου χρέους αποκλειστεί από τους ευρωπαϊκούς μας εταίρους, τότε θα είναι πρακτικά αδύνατο να σταθεί όρθια η οικονομίας μας και να δούμε ανάπτυξη πάνω από 1% το χρόνο. Γεγονός που σημαίνει ότι θα «βράζουμε στο ζουμί» μας γιατί η μείωση της ανεργίας και η αύξηση των εισοδημάτων δεν θα είναι δυνατή.
Με την πρωτοχρονιά να είναι πολύ κοντά, αυτό που προτείνουμε για την ώρα είναι: ας κλείσουμε τα μάτια και ας ονειρευτούμε ότι βρισκόμαστε στο 2007, έτος υψηλών εισοδημάτων για την μεσαία τουλάχιστον τάξη, μικρή ανεργία, ακίνητα που έχουν αξία, και κάποιες αποταμιεύσεις στην τράπεζα. Ο εφιάλτης δεν έχει αρχίσει να μας κυριεύει, υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα.