Η δήλωση του Λούκα Γκουαντανίνο ότι σχεδιάζει το δικό του ριμέικ της εμβληματικής ταινίας «American Psycho» της Μαίρη Χάρον, με πρωταγωνιστή τον Κρίστιαν Μπέιλ, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στη σινεφίλ κοινότητα την εβδομάδα που μας πέρασε.
Ο δημιουργός του «Challengers» και του «Call me by your Name», άλλωστε, αποτελεί ένα από τα πιο «καυτά» ονόματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας, ενώ ήδη έχει ήδη στις φιλμικές αποσκευές του ένα αξιόλογο ριμέικ, αυτό του του θρυλικού «Suspiria» το 2018.
Ενώ, λοιπόν, άπαντες αναμένουν το φετινό «Queer», στο οποίο ο Γκουαντανίνο τοποθετεί τον Ντάνιελ Κρεγκ στο παραισθητικό και επώδυνο σύμπαν που εμπνεύστηκε ο Ουίλιαμ Μπάροουζ στο ομώνυμο βιβλίο του, ο Guardian «προτρέχει» αναζητώντας τον (ή την) ηθοποιό που θα μπορούσε να υποδυθεί τον ρόλο του Πάτρικ Μπέιτμαν, τον οποίο είχε απογειώσει ο Κρίστιαν Μπέιλ 24 χρόνια πριν.
Το προφίλ του ψυχρού χρηματιστή της Γουόλ Στριτ που διακατέχεται από την ψύχωση της κοινωνικής επίδειξης και επιδίδεται σε φρικτούς φόνους, βιασμούς και κανιβαλιστικές πράξεις, θα ταίριαζε –κατά τον αρθρογράφο– στον Γκλεν Πάουελ. Αν ο Γκουαντανίνο ήθελε να βαδίσει στα πρότυπα της ταινίας του 2000, ο Πάουελ πράγματι θα ήταν ιδανική επιλογή, όμως με δεδομένο ότι ο Ιταλός δημιουργός προτιμά τις ανατροπές και τους πειραματισμούς, αυτή η κίνηση ίσως ήταν πιο «εύκολη» από όσο κανείς θα περίμενε.
Ο Γκλέν Χάουερτον –γνωστός από το «It's Always Sunny in Philadelphia»– μοιάζει επίσης ιδανικός υφολογικά και φυσιογνωμικά για τον ρόλο, παρ' όλα αυτά το άρθρο του Guardian εκτιμά πως η ηλικία του (είναι 48) μοιάζει απαγορευτική.
Η επόμενη πρόταση προϋποθέτει ότι ο Γκουαντανίνο θα αποφασίσει να ανατρέψει ολοκληρωτικά τους κανόνες αλλάζοντας το φύλο του πρωταγωνιστή. Σε κάθε περίπτωση, ποια θα ήταν ιδανικότερη στον ρόλο μιας ψυχρής σαδίστριας από την Ομπρεϊ Πλάζα;
Ο –πανταχού παρών– Τιμοτέ Σαλαμέ δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τις προτάσεις του Guardian, με το άρθρο να εξυμνεί την εξέλιξή του, με αιχμή ειδικά το «Dune 2», ενώ στέκεται στο γεγονός ότι έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Γκουαντανίνο.
Ο επίλογος του άρθρου μάλλον διακατέχεται περισσότερο από βρετανικό φλέγμα, καθώς η αναφορά στον Αρμι Χάμερ –που έχει κατηγορηθεί για κανιβαλισμό και σεξουαλική κακοποίηση– για τον εν λόγω ρόλο προκαλεί μόνο ανατριχίλα.