2. Κάθε ελπίδα ανάκαμψης της ΝΔ, πέρα από τη φθορά της διακυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, επιβάλλει στον Ε. Μεϊμαράκη ή σε όποιο άλλο αρχηγό, ορισμένες αναγκαίες επιλογές. Στρατηγική για το μέλλον, Προγραμματικές θέσεις σε 15-20 μείζονα προβλήματα, οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος, συσπείρωση και άνοιγμα στην κοινωνία. Τέτοιες μέθοδοι συνιστούν πραγματική ανανέωση.
3. Μεγάλη η αποχή στο 44%, μικρότερη από την πραγματική λόγω θανάτου, απουσιών, διπλοεγγραφών, αποδήμων κλπ., πρέπει να προβληματίσει. Επειδή συνιστά παράλληλο φαινόμενο επιπολαιότητας ως απουσία από πολιτικό καθήκον, ανάλογο της επιπολαιότητας ψήφου.
4. Αυτή η επιπολαιότητα φαίνεται να θολώνει τις εικόνες του " σορού λαού " και του απόλυτου σεβασμού στη λαϊκή κυριαρχία. Αποτελούν θλιβερά φαινόμενα να μην εκλέγονται ( ούτε ένας ) επιφανείς επιστήμονες διεθνούς κύρους, να αυξάνει τις ψήφους της η Χρυσή Αυγή, να παίρνει διαβατήριο για τη Βουλή ο Β. Λεβέντης και άλλοι οκτώ βουλευτές του και άλλα δυσάρεστα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου. Υπάρχει σ´ ένα ποσοστό γύρω στο 15% των Ελλήνων ψηφοφόρων επιλογές ανώριμες, επιλογές κομμάτων και προσώπων. Ίσως ανάλογο ποσοστό να είναι και σε ηθελημένες, επιπόλαιες απουσίες από την ψηφοφορία.
5. Ο Ε. Μεϊμαράκης υποστήριζε ότι ο Π. Καμμένος έχει αναλάβει να κάτι τη βρώμικη δουλειά του Αλ. Τσίπρα κατά των πολιτικών του αντιπάλων της ΝΔ του Σαμαρά, του Βενιζέλου του ΠΑΣΟΚ, του Θεοδωράκη για το ΠΟΤΑΜΙ. Ένα είδος, λένε στη Χαριλάου Τρικούπη, " νέου Μένιου Κουτσόγιωργα ". Τα τελευταία αποτελέσματα αποκαλύπτουν ένα εκφυλισμό, ένα κατρακύλισμα της επιρροής των ΑΝΕΛ. Συγκέντρωσε μόλις 3,69%, όταν τον Ιανουάριο είχε λάβει 4,75%, στις 17 Ιουνίου 2012 συγκέντρωσε 7,5% και δύο μήνες νωρίτερα, τον Μάϊο είχε λάβει 10,60 % με 33 έδρες. Από τότε, οι ΑΝΕΛ έχασαν τα 2/3 της δύναμης τους εκείνης σαφώς κατρακύλισμα από το 10,60% στο οριακός 3,69-%. Πώς άραγε μπορεί ο κ. Καμμένος να ομιλεί για κρίση και μειώσεις των άλλων κομμάτων; Πώς μπορεί να είναι, μετά το δικό του πάθημα, πολιτικός τιμητής;
6. Πάντα πίστευα - και το έχω ζήσω από κοντά - ότι οι τεχνοκράτες της πολιτικής επικοινωνίας στην Ελλάδα παίρνουν στο λαιμό τους κόμματα και αρχηγούς. Με περικοκλάδες βασισμένες σε δημοσκοπήσεις, κατά σύστημα επιπόλαιες και αναξιόπιστες. Τέτοιες μέθοδοι και πρόσωπα, ακόμα και αν δεν είχαν τον μειωμένο επαγγελματισμό ( για τον οποίο τόσα θρυλούνται ) δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την ουσία της πολιτικής που είναι η καταγραφή των κοινωνικών ομάδων και ο διάλογος μαζί τους. Επιδίωξη που δεν μπορεί να γίνει χωρίς τα εργαλεία της πραγματικής πολιτικής, για τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων.
Γιατί, ασφαλώς χρειάζεται τα κόμματα να έλθουν σε νέα επαφή με τους πολίτες. Να καταργήσουν μαζί με τους επιπόλαιους επικοινωνιολόγους, δημοσιοσχετίστας, αναλυτές και τα δικά τους στενά περιβάλλοντα. Οι πρόσφατες επιλογές έκαναν φανερές αυτές τις αδυναμίες στα περισσότερα κόμματα.
