Τι είναι, άραγε σήμερα, παρά ηττημένος της Ιστορίας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρά τις τρεις εκλογικές του νίκες; Ο γιός Τζωρτζ Μπους με τις δύο θητείες, που εδικαιούτο; Ο Σ. Μπερλουσκόνι άραγε τι θα αφήσει ως μεγάλη υστεροφημία δική του η των Ιταλών ψηφοφόρων του, μετά τις τρεις εκλογικές του νίκες - αναστάσεις; Ερωτηματικά τα οποία θέτουν με δυο δημόσιες παρεμβάσεις τους οι δυο επιφανέστεροι εκπρόσωποι της σύγχρονης γερμανικής σκέψης.
Επικρίνοντας σκληρά την πολιτική της Άγγελας Μέρκελ και τον τρόπο, που οδηγεί την ατμομηχανή της Γερμανίας, έτοιμη σε λίγο για εκτροχιασμό εθνικής συμφοράς. Και οι δύο δεν ομίλησαν ως φιλέλληνες, που είναι, αλλά ως ανήσυχοι Γερμανοί. Ο ένας, είναι ο βραβευμένος με Νόμπελ συγγραφέας Γκουλντερ Γκράς (θερμός φιλέλληνας από την εποχή της δικτατορίας και ο άλλος, ο Γιούργκεν Χάμπερμους, ο σπουδαιότερος φιλόσοφος, στην Ευρώπη, σήμερα (δοκιμασμένος φιλέλλην, επίσης φίλος πολλών γερμανοφώνων Ελλήνων πολιτικών και ακαδημαϊκών, του κύκλου και του ιδίου προσωπικά, του Κ. Σημίτη).
Αυτοί οι δύο κορυφαίοι διανοητές ανέλυσαν πολλά και αναφέρθηκαν ειδικότερα στον ρόλο (αλλά και τη μοίρα) της Γερμανίας στη σημερινή Ευρώπη. Θεωρούν τον ρόλο της αλαζονικό, εγωιστικό και τη μοίρα της ανάλογη, καθώς διαρκώς τροφοδοτείται το μίσος και η οργή των δοκιμαζόμενων λαών της Ευρώπης. Ανάμεσά τους και ο Ελληνικός. Ο Γκ. Γκρας δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τη Γερμανία μια χώρα με εκτεταμένο τομέα διαφθοράς, από τις Τράπεζες και τον Αθλητισμό (τα ζήσαμε αλλά τα κουκουλώσαμε αυτά τα διεφθαρμένα- εταιρείες). Χώρα υπερχρεωμένη, που αναγκάζει τις άλλες χώρες να ακολουθήσουν μια αυστηρή πολιτική λιτότητας. Πολιτική εκβιαστική, ντροπιαστική, αναποτελεσματική.
Αυτή η υπεροπτική στάση- συμπεριφορά, αξιολογείται από τον φιλόσοφο Γ. Χάμπερμπας ότι ξυπνά τα φαντάσματα της Ιστορίας, δηλαδή τους εφιάλτες της ναζιστικής εμπειρίας ή ακόμα της περιόδου από το τέλος του 19ου αιώνα έως το 1918. Μια διπλή πορεία μεγάλης δοκιμασιάς της Ευρώπης αλλά και διπλής καταστροφής της Γερμανίας. Θα τριτώσει το κακό, όπως οι σίγουρες, τρεις θητείες της κ. Μέρκελ και της κακότητας που εκφράζει ο Β. Σοϊμπλε; Και οι δύο διανοητές δεν τρέφουν καμιά αυταπάτη, καμιά κατανόηση και συμπάθεια προς την πολιτική της Καγκελαρίου.
Όχι γιατί είναι πολιτικοί της αντίπαλοι αλλά επειδή σκέπτονται πάνω στο πεπρωμένο τέτοιων νοοτροπιών της εγωιστικής εξουσίας στο Βερολίνο. Έναν ηγεμονισμό, ο οποίος κατά τον Χάμπερμας, οδηγεί πάντοτε στην καταστροφή. Και οι δυο πρότειναν, αναλυτικά μάλιστα, ένα δρόμο διαφορετικό για τη Γερμανία όχι με βάσει την οικονομία αλλά την αλληλεγγύη, όχι με βάση την καταπίεση του ισχυρού αλλά την ανάγκη της κάθε κοινωνίας και Λαού, όχι με βάσει την υπεροψία αλλά την δημοκρατική Ευρώπη. Με επίλογο χωρίς να είναι αφελείς ηθικολόγοι, προτείνουν μια διορθωτική πορεία από τον στραβό δρόμο της Γερμανίας στο δρομολόγιο των μεγάλων αξιών και αρχών της Ευρώπης και του ανθρωπισμού. Εκεί πιστεύουν θα κερδηθεί για την Α. Μέρκελ το στοίχημα της Ιστορίας, για την εποχή της. Αισιοδοξούν γι αυτό; Δεν φαίνεται.
Ο Μιχάλης Δημητρίου είναι δημοσιογράφος, ηγετικό στέλεχος μεγάλων εφημερίδων. Έχει διατελέσει Γενικός Διευθυντής της ΕΤ1, Γενικός Διευθυντής του Antenna Satellite και μέλος του ΕΣΡ.
