Αναζητάς τον άριστο, με την καλύτερη φήμη. Αν είναι να αγοράσεις αυτοκίνητο ψάχνεις με βάση τα λεφτά σου, δεν πληρώνεις ένα Lada για Lamborgini. Αν είναι να πας σε εστιατόριο ρωτάς και δεν πας να φας μπιφτέκι φτιαγμένο με πριονίδι. Αν έχεις παιδιά ψάχνεις να τα στείλεις στο καλύτερο σχολείο με βάση τις δυνατότητές σου.
Οπότε, αναρωτήσου: επειδή αναζητάς πάντοτε (όπως και ο κάθε λογικός άνθρωπος) το καλύτερο, το άριστο, μήπως είσαι ναζί; Μήπως επειδή ψάχνεις το βέλτιστο, είσαι κατά βάθος οπαδός του Αδόλφου και δεν το ξέρεις; (Καλά που σε ενημέρωσε, επιτέλους, ο Αρβανίτης για να αρχίσεις να ανησυχείς).
Γνωρίζετε εσείς κάποιον μη διαταραγμένο που όταν πρόκειται να διαλέξει, επιλέγει το χειρότερο; Οι ίδιες οι εκλογές (το λέει και η λέξη) τι είναι; Δεν είναι επιλογή (κατά τη γνώμη του ψηφοφόρου) των καλύτερων απ' τους υποψηφίους – αλλιώς δεν θα αγωνιούσαν τα κόμματα, θα έπαιρναν διάφορους τυχάρπαστους απ' τον δρόμο, αγράμματους κι ανίκανους και θα τους έβαζαν στα ψηφοδέλτια. Θα πεις συμβαίνει κι αυτό, ως έχει αποδειχτεί, και βλέπουμε ενίοτε ως υποψηφίους ανεπαρκείς αρβανιτόβλαχους που επιπλέον ψηφίζονται.
Βέβαια και οι ψηφοφόροι κάνουν λάθη – μπορεί να στείλουνε στο Ευρωκοινοβούλιο κάποιον που θεώρησαν άριστο και είναι βαλούτα. Συμβαίνουν κι αυτά. (Περί ορέξεως σπανακοτυρόπιτα). Η τύφλωση δεν είναι σπάνια πάθηση στον πολιτικό χώρο – ίσως μάλιστα να είναι από τις πλέον συνήθεις.
Εξάλλου αυτό συμβαίνει και σε επίπεδο παρατάξεων: ουκ ολίγοι διαλέγουν με βάση τον ιδεοκαταναγκασμό τους, το κρανιοκόλλημα, ασχέτως πραγματικότητας, αίσθησης χρόνου, παγκόσμιων συσχετισμών, ικανοτήτων. Ισως διότι είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου από μικροί, μέσα στην οικογένεια, είτε αργότερα, στη νεότητα, και δεν θέλουν να αλλάξουν. Είτε το κάνουν από επίκτητο μιζεραμπιλισμό. Μπορεί και τους αρέσει να είναι τραβηγμένα χειρόφρενα, ερήμην της εξέλιξης και της Ιστορίας. Σε άλλους η πολιτική προτίμηση είναι πόζα, πρόβλημα ψυχικής τάξεως, ή, ηλικίας. Αλλοι ζητούν αναδρομική εκδίκηση επειδή, λένε, εξορίστηκε, κάποτε, μια μακρινή θεία τους στα Γιούρα. (Μπορεί, βέβαια, η θεία να είχε φάει τότε, στα νιάτα της, δυο-τρία άτομα, ή να προπαγάνδιζε την αυτονόμηση της Μακεδονίας – ποιος ξέρει;).
Πάντως αν αποζητάς το καλύτερο, το άριστο, μάλλον είσαι οπαδός του Χίμλερ και των Ες-Ες και πρέπει να πας να το κοιτάξεις στον γιατρό. (Αρκεί και ο γιατρός να μην είναι άριστος, διότι τότε μάλλον θα είναι και υποστηρικτής του Μένγκελε). Πρέπει να βρεις έναν μέτριο, ή καλύτερα έναν αποτυχημένο ψυχίατρο να σου κάνει διάγνωση, διότι οι σωστοί και καλύτεροι γιατροί είναι αναπόφευκτα και θιασώτες του Ναζισμού – τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Αρβανίτης.
Και αφού συμβαίνει έτσι, τότε γιατί στο κόμμα του επιλέγουν για αρχηγό τον Τσίπρα; Επειδή θεωρούν πως δεν είναι ο καλύτερος, και αν βάζανε έναν καλύτερο, επαρκέστερο, πιο ικανό, τότε αυτός θα ήταν αναπόφευκτα και υπέρ του Γκέριγκ και των στρατοπέδων εξόντωσης. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τα λεγόμενα του ευρωβουλευτή που επίσης δήλωσε ότι και ο Μητσοτάκης, ως άριστος που είναι, τώρα μεν εμφανίζεται ως αλληλέγγυος στους ΛΟΑΤΚΙ, αλλά «αύριο μπορεί να τους σκοτώσει». (Αφού τους βασανίσει πρώτα;).
Το αριστίνδην είναι κάτι επικίνδυνο – οφείλουμε με αυτή τη λογική να βρούμε τον χειρότερο και πιο ανίκανο κυρ-Παντελή να τον κάνουμε πρωθυπουργό, για να μας οδηγήσει στον γκρεμό, διότι άμα έχουμε έναν άξιο και ικανό άνθρωπο, τότε θα γίνουμε όλοι Τρίτο Ράιχ – θα πεις: εντάξει, πέταξε ένα πυρότουβλο και ο Αρβανίτης, διότι εκλογές έρχονται και επειδή κάποιοι φοβούνται πως θα χάσουνε, έχουνε αφρίσει, βρίζουν, καταριούνται, απειλούν ότι θα καταβροχθίσουν τους αντιπάλους τους σαν σνίτσελ. Επειδή δεν μπορούνε να τα βγάλουνε πέρα, πιστεύουν πως, αν δαιμονοποιήσουν τον αντίπαλο, κάτι θα καταφέρουνε επιτέλους. (Προοδευτικές μέθοδοι).
Αλλά να σκοτώσει και ο Μητσοτάκης τους ΛΟΑΤΚΙ, αυτό είναι απ' τ' άγραφα. Ισως το επόμενο που θ' ακούσουμε είναι πως θα κλείσει και τους ηθοποιούς στη Μακρόνησο μαζί με τον Σκαλούμπακα, θα επιβάλει μπούργκα στις γυναίκες και θα ξηλώσει από παντού τις ράμπες και τα πάρκινγκ των αναπήρων – αν δεν τους εκτελέσει μαζικά μαζί και με όλους τους συνταξιούχους για να ανασάνει επιτέλους και το ΙΚΑ.
Η τερατολογία μπήκε φορτσάτη στο παιχνίδι και η πλευρά που την ασκεί έχει πλέον απογοητευθεί απ' τις δημοσκοπήσεις και καβαλάει αλαλάζοντας από τρακτέρ μέχρι πατόζες. Λες σε λίγο να μπαίνουνε και στα καροτσάκια των σουπερμάρκετ και να κάνουνε βρουμ, βρουμμμμ; (Ενοχλητικό και το καλάθι της νοικοκυράς).
Δεν μπορούνε να τα βγάλουνε πέρα με την περίπλοκη, σύγχρονη πραγματικότητα και πασκίζουν να επινοήσουν μιαν αναδρομική Ακροδεξιά – έναν μπαμπούλα. Κατανοητό. Εδώ και οι Ρώσοι λένε «ναζί» τον Ζελένσκι. Ο Αρβανίτης λέει ναζί τον Μητσοτάκη. Κι ο κρύος κωμικός λέει κι αυτός Χίτλερ τον Αδωνι.
Κλισέ, κλισέ, κλισέ και μηδέν έμπνευση. Αλλά όταν φτάνουνε να ταυτίζουνε τον Χίτλερ με την αριστεία, δεν γίνονται και οι καλύτεροι διαφημιστές του; (Κόψε κάτι, βρε βουβωνοκήλη).
