Δεν δίνει συνεντεύξεις και δεν έχει τη διάθεση να εκμεταλλευθεί προσωπικά την περιέργεια που έχει προκαλέσει. Από πού ξεφύτρωσε η Νίκη; Εχει σχέσεις με ορισμένες μονές του Αγίου Ορους. Συνδέεται με παρεκκλησιαστικές οργανώσεις και οι πρώτοι οργανωμένοι πυρήνες της συμμετείχαν στο αντιεμβολιαστικό κίνημα και στο κίνημα κατά των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων. Εχει σχέσεις με τη Ρωσία; Μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πάντως δεν έχει σχέση με την ελλαδική Εκκλησία. Την εκμετάλλευση της θρησκευτικής πνευματικότητας με στόχο το πολιτικό κέρδος την καταδίκασε μέχρι στιγμής και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, και ο Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος, και ο Δημητριάδος Ιγνάτιος.
Είναι μάλλον αφελείς όσοι καταδικάζουν το κόμμα Νίκη ως κόμμα των «παπάδων» – κυρίως όσοι ενστερνίζονται τον φιλελευθερισμό με τον φανατισμό των ζηλωτών χριστιανών. Διότι δεν είναι το κόμμα των «παπάδων». Είναι επίσης αφελείς όσοι θεωρούν πως πρόκειται για ένα απλό υποκατάστατο της Χρυσής Αυγής. Δεν έχει σχέση ούτε με τη βαρβαρότητά της ούτε με τον νεοναζισμό της, τον οποίον ο Πειραιώς Σεραφείμ είχε χαρακτηρίσει παγανιστικό. Μπορεί αρκετοί σαλοί ιεράρχες να υπερασπίζονταν το κόμμα του Κασιδιάρη, μπορεί η Νίκη να πάρει τις ορφανές ψήφους του ΕΑΝ, όμως με την πρώτη της κιόλας εμφάνιση έδωσε το δικό της στίγμα. Εμφανίστηκε για να εκφράσει όσους αισθάνονται αποκλεισμένοι από την ηγεμονική ιδέα της προόδου που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο.
Την έξαρση του αντικληρικαλισμού, την αφ' υψηλού αντιμετώπιση της πίστης και των πιστών, τη συγκαταβατική συμπεριφορά απέναντι στο θρησκευτικό αίσθημα. Και εκεί εντοπίζεται ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύει η Νίκη για τη δημοκρατία μας. Ο μέσος θρησκευόμενος πολίτης είναι πολύ πιο εύκολο να ταυτισθεί με τον Νατσιό παρά με τον εθισμένο στη βία Κασιδιάρη. Ας μην εκπλαγούν οι πεφωτισμένοι φιλελεύθεροι αν διαπιστώσουν πως η Νίκη μπορεί να αποδειχθεί πως έχει κοινωνικές ρίζες. Οσο για τη μυωπική Αριστερά, το μόνο που βλέπει είναι ότι το νέο κόμμα μπορεί να εμποδίσει την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
