Το ερώτημα οφείλεται είτε σε αντιπολίτευση είτε απειρία. Το 90% των σκληρών μέτρων είναι άμεσες –και δυστυχώς αναδρομικές– περικοπές. Απλά ψαλιδίσματα συντάξεων, μισθών, επιδομάτων. Ήδη αυτό έχει γίνει με «μεγάλη επιτυχία ψαλιδίσματος» πέντε φορές έως τώρα.
Η κυβέρνηση, το υπουργείο Οικονομικών έχουν τεχνογνωσία δοκιμασμένη, θα έλεγα με ανατριχίλα έχουν «δοκιμασμένη εμπειρία».
Μα καλά, αφού τα σκληρά μέτρα του Μεσοπρόθεσμου 2013–2016 περιλαμβάνονται στον νέο Προϋπολογισμό, γιατί δεν τα ψήφισε η ΔΗΜΑΡ, γιατί ψηφίζει τώρα τον Προϋπολογισμό 2013; Τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς, αλλά και δεν είναι. Τα εργασιακά θέματα λ.χ., το αγκάθι του Πολυνομοσχεδίου, για τη ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει εδώ. Έπειτα, η ψήφος στον Προϋπολογισμό έχει διπλή πολιτική σημασία. Αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης της κυβέρνησης και επιπλέον ψήφο – διαβατήριο για την αποφυγή της άμεσης χρεοκοπίας, της δόσης των 31,5 δισ. (των άλλων δέκα περίπου ακόμα).
«Αυτά είναι τα τελευταία μέτρα περικοπών. Δεν αντέχει άλλο ο κόσμος» κατά τον πρωθυπουργό. Έχει συμπληρώματα και παρααναγνώσεις η δήλωση. Υπάρχει μια διάχυτη (καλλιεργούμενη αλλά και λόγω παρελθόντος) καχυποψία. Πάντως θα είναι τα τελευταία σκληρά μέτρα για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί καμία κυβέρνηση δεν θα μπορεί να προτείνει και να περάσει νέες περικοπές και στερήσεις. Δεύτερον, γιατί στη Βουλή ο Α. Σαμαράς δήλωσε (και πέρασε απαρατήρητο) ότι εάν χρειασθούν νέα μέτρα σε κάποιους μήνες αυτά θα προέλθουν από περικοπές στις κρατικές δαπάνες και σε νέα έσοδα από τη φοροδιαφυγή.
«Τελευταία σκληρά» και για έναν άλλο, σοβαρό λόγο. Ο κόσμος οργισμένος και αγανακτισμένος περιμένει σύντομα καλές ειδήσεις και αισιόδοξες γενικού χαρακτήρα (νέα δόση, 10 επιπλέον δισ., νέα έργα, ιδιωτικοποιήσεις, κυνήγι των απατεώνων και των οφειλετών του Δημοσίου, εξόφληση των υποχρεώσεων του κράτους) και στη συνέχεια ατομικές ανακουφίσεις. Ένα λίγο καλύτερο φορολογικό σύστημα, λιγότερος φόρος συνολικός στα ακίνητα, φάρμακα και συμμετοχές ασθενών, ρύθμιση στεγαστικών – καταναλωτικών δανείων από τις τράπεζες κ.λπ.
Τα νέα μέτρα είχαν συντριπτικό κόστος για το ΠΑΣΟΚ αλλά αρχίζουν να έχουν μεγάλο κόστος για τη Νέα Δημοκρατία. Μόνο τυφλοί και φανατικοί αυλικοί δεν βλέπουν ότι υπάρχουν διαθέσεις για κύματα φυγής και διαμαρτυρίας για τις ασυνέπειες των περικοπών προς ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται αντιστροφή.
Ο Μιχάλης Δημητρίου είναι δημοσιογράφος, ηγετικό στέλεχος μεγάλων εφημερίδων. Έχει διατελέσει Γενικός Διευθυντής της ΕΤ1, Γενικός Διευθυντής του Antenna Satellite και μέλος του ΕΣΡ.
