Αυτός ο όρος εκβιασμού, πίεσης μπορεί να είναι μέσα στο παιχνίδι της διαπραγμάτευσης (εάν μπορεί να είναι.....) αλλά καταρχήν παραμένει επικίνδυνος και κυνικός. Αναμφίβολα. Κυνικός ως προς τους Έλληνες και τη μοίρα τους. Επικίνδυνος ως προς το δημόσιο ύφος αντιπαράθεσης με κάποιους ισχυρότερους από εσένα ή από όποιους ζητάς νέες διευκολύνσεις και νέα δανεικά. Μια νοοτροπία τσαμπουκά, ακραία, η οποία μοιάζει σαν συνέχεια της προεκλογικής αντίληψης πολλών που προτίμησαν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. "Τι χειρότερο έχουμε να πάθουμε;" εννοώντας τις περικοπές και τις φορολογίες της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.
Μέχρι τώρα, φαίνεται ότι αυτή η κυνική "λυτρωτική άμεσα" επιλογή να τους βγήκε, να δικαιώθηκε. Δεν δικαιώθηκαν οι προφήτες της άμεσης καταστροφής ή όσοι παρέπεμπαν σε καταστάσεις Βενεζουέλας. Το Χρηματιστήριο έχει καταρρεύσει από καιρό τώρα, το ίδιο τα δημόσια έσοδα, οι αποσύρσεις καταθέσεων είναι μεγάλες (γύρω στα 300 και πλέον εκατ. την ημέρα) αλλά δεν υπάρχει γενική αναστάτωση και ανασφάλεια στην αγορά..
Η εμπιστοσύνη προς το καλύτερο έχει αυξήσει τα ποσοστά υποστήριξης της Κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, όπως συνέβαινε επί εβδομάδες το 2009 με την Κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Μαζί με την εκδίκηση και την εκτόνωση της οργής ή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσφέρει τόνους εθνικής υπερηφάνειας, διεκδίκησης, προσδοκίας. Μέχρι πόσο; Όλα θα εξαρτηθούν από την συνολική εικόνα των διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλλες για τις οποίες θα έχουν γίνει ήδη και θα γίνουν αρκετές εκπτώσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις, φυσικά με περισσότερες της απαιτούσης Ελλάδας. Διαφορετικά υπάρχει ο Αρμαγεδώνας.
Μέχρι να συμβεί το ένα ή το απευκταίο ας έχουμε υπόψη μας ότι μπορεί, μια-δυό φορές να αποφύγουμε να πάθουμε το χειρότερο αλλά αυτό θα γίνει όταν παίζουμε με τα σπίρτα του εθνικού εγωισμού ή της εθνικής επιπολαιότητας. Άλλωστε, εάν κομμάτια του Λαού (μικρά αλλά κρίσιμης σημασίας για μια εκλογική πρωτιά) ψήφιζαν σωστά και σοφά, τότε δεν θα είχαμε διαρκώς εκλογές σε κλίμα άρνησης, απαξίωσης και τελικά καταψήφισης.
Οι εκλογικές πρωτιές, οι μάζες που δίνουν την δύναμη της νίκης και της πρωτιάς, αποδεικνύονται αρκετά επιπόλαιες. Το δυστύχημα είναι ότι αυτή τους την αφροσύνη πληρώνουν τελικά οι υπόλοιποι Έλληνες, παθαίνοντας χωρίς να το αξίζουν το χειρότερο κάθε φορά.
