Μάλλον είναι ξεκάθαρες οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό. Ξέρουμε αρκετά από το χθες και το σήμερα. Πριν και μετά τη ΔΕΘ, η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει σοβαρά τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί. Γνωρίζουμε δηλαδή ποιός θα έλθει πρώτος στις νέες εκλογές και θα νικήσει. Ο Κυρ. Μητσοτάκης και η ΝΔ. Γνωρίζουμε ποιός θα νικηθεί. Ο Αλέξης Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλλον αυτή τη φορά οι ΑΝΕΛ του Παν. Καμμένου.
Είναι πολυ ασθενείς και βαρύτατα μάλιστα, σύμφωνα τόσο με τις δημοσκοπήσεις, όσο με το γενικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί. Με βεβαιότητα μπορούμε να προβλέψουμε ότι κανένα από τα υπόλοιπα κόμματα δεν πρόκειται να γίνει μεσαίο, δηλαδή μ´ ένα ποσοστό 12-15%. Θα παραμείνουν όλα μισά, από την " Χρυσή Αυγή " έως το ΚΚΕ, κάτω από το 10%. Τι απομένει; Πότε θα γίνουν οι εκλογές. Κυβέρνηση και Τσίπρας ομιλούν για εξάντληση της τετραετίας, τον Οκτώβριο του 2019, αλλά παρόμοιο επίτευγμα σταθερότητας έχει επιτευχθεί από το 1974, μόνο δύο φορές.
Η παράδοση από τη δεύτερη διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή (2007-2009), του Γιώργου Παπανδρέου και του Αντώνη Σαμαρά είναι γύρω στα δύο χρόνια (κοντά 2,5 του Σαμαρά). Ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει δύο χρόνια διακυβέρνησης τον επόμενο Ιανουάριο του 2017, έχοντας όχι μόνο κουράσει τους Έλληνες σε μια πρωτοφανή επίδειξη ανικανότητας αλλά και κουραστεί ο ίδιος. Φοβούμαι, ότι από πλευράς φθοράς ο Αλέξης Τσίπρας έχει τς πρωτεία, τους χαμηλότερους συντελεστές αξιοπιστίας, εμπιστοσύνης, αρχηγικής ικανότητας, σύγκρισης με τον Κυρ. Μητσοτάκη και παράστασης νίκης.
Ουδέποτε μέχρι σήμερα Πρωθυπουργός είχε τόση χαμηλή βαθμολογία σ´ αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και της πορείας έως σήμερα της Αριστερής Διακυβέρνησης. Κατάρρευση πραγματική. Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας έχει επιτύχει πολύ περισσότερο από άλλους προκατόχους του στο να κρατά συμπαγή και πειθαρχική την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και πιστούς υπηρέτες τους ΑΝΕΛ. Ακόμα και οι δημόσιες διαφοροποιήσεις του παρορμητικού Πάνου Καμμένου όπως λ.χ. για τον υπουργό Μουζάλα και τον μεγαλοεργολάβο Καλογρίτσα ούτε καν εξετάζονται σοβαρά, απορρίπτονται, αποσύρονται. Οι Κυβερνήσεις αποτυγχάνουν από αποτυχίες στα οικονομικά, από οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, από οργισμένες λαϊκές αντιδράσεις.
Δεν υπάρχουν οι τελευταίες, δημόσιες και ομαδικές. Δεν αποκλείεται να ξεσπάσουν, να κλιμακωθούν αφού υπάρχει το εύφλεκτο κοινωνικό υλικό, που θα πυροδοτήσει ένα " ακραίο γεγονός", ένα απρόβλεπτο συμβάν γενικής οργής. Οι αποτυχημένες Κυβερνήσεις πέφτουν τελικά - έστω αναγκαστικά - στη Βουλή, με την ψήφο άρνησης ή παραίτησης των βουλευτών λέει το Σύνταγμα, του Πρωθυπουργού λέει η έως τώρα πρακτική.
Μετά τη Θεσσαλονίκη, όπου πλέον δοκιμάζεται η μνήμη των Ελλήνων είναι αμφίβολο εάν ο Αλέξης Τσίπρας θα ξεπεράσει τη μικρή θητεία των τριών προκατόχων του, δηλαδή τη μισή περίπου τετραετία. Να γίνει αυτός παρένθεση της Ιστορίας στη μακρά διακυβέρνηση άλλων κομμάτων, πριν και μετά τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό μας λέει η βοή των επερχομένων γεγονότων.
