Φτάνουν τα ιστορικά και πολιτικά δεδομένα. Δύσκολα πολύ δύσκολα η σημερινή διακυβέρνηση θα μπορέσει να συνεχίσει τον βίο της για άλλα δυόμιση χρόνια. Ωστόσο πιστεύουν το αντίθετο, αν και όλο λιγότεροι. Ανάμεσα τους και ο Πρωθυπουργός.
Για μία ακόμα φορά πρόσφατα ο Α. Τσίπρας επανέλαβε τον δίπολο ισχυρισμό ότι «προτιμώ να κερδίζω τις εκλογές, παρά τις δημοσκοπήσεις. Οι εκλογές θα γίνουν το 2019. Τότε θα κριθούμε. Είμαι αισιόδοξος.»
Ανάλογες σοφιστείες επαναλαμβάνονται από - διαρκώς και λιγότερο, σε πιο υποτονικούς τρόπους-Υπουργούς, Βουλευτές και στελέχη, κατά τρόπο αυτάρεσκο και δημαγωγικό, ο οποίος προκαλεί συχνά αμηχανία σε πολιτικούς αντιπάλους, που καταφεύγουν στα αρνητικά δημοσκοπικά δεδομένα. Όμως οι ισχυρισμοί του Μαξίμου – και μάλιστα σε πολλά non papers γραμμής – αποτελούν ισχυρό συνδυασμό αφενός των αντικειμενικών δεδομένων του 2015 και μιας νεφελώδους προσδοκίας παράλληλα.
Η αντίκρουση μπορεί να διευρυνθεί, με επικουρικά επιχειρήματα ενός άλλου χαρακτήρα βασισμένα στην ισχυρή πολιτική και ιστορική εμπειρία. Συγκεκριμένα:
1. Καμία Κυβέρνηση από το 1974 δεν κέρδισε ποτέ τρεις συνεχείς βουλευτικές εκλογές. Δεν υπάρχει κανένα σοβαρό ιστορικό προηγούμενο. (Το ΠΑΣΟΚ του Α.Παπανδρέου κέρδισε την τρίτη εκλογή το 1993, μετά διακοπή και απώλεια της εξουσίας το 1989, με τα γνωστά εκφυλιστικά φαινόμενα).
2. Καμία διακυβέρνηση της τελευταίας δεκαετίας περίπου δεν είχε όριο επιβίωσης τα δύο έως το πολύ δυόμιση χρόνια. (δεύτερη θητεία Καραμανλή, Γ.Παπανδρέου, Α.Σαμαράς). Η διακυβέρνηση Τσίπρα κλείνει δύο χρόνια τα τέλη του Ιανουαρίου του 2017.
3. Ουδέποτε από το 1974 Κυβέρνηση μονοκομματική και Κυβέρνηση Συνεργασίας – όπως επί Σαμαρά – είχε τόσο μικρή δύναμη σε εκλογικά ποσοστά και σε έδρες, όσο η σημερινή του Ιανουαρίου αλλά και του Σεπτεμβρίου 2015. Ας σημειωθεί λ.χ ότι το 1990 ο Κ.Μητσοτάκης κατέκτησε 150 έδρες με ποσοστό 46.89% ενώ η σημερινή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει συνολικό ποσοστό 39.15%. Είναι Κυβέρνηση αισθητής κοινωνικής – λαϊκής μειοψηφίας, χάρη στον εκλογικό νόμο και μόνο. Κριτήρια που χρησιμοποιούσε κατά κόρο ο ΣΥΡΙΖΑ για τις άλλες Κυβερνήσεις.
4. Όσο αναφορά την τρίτη εκλογική νίκη, του Δημοψηφίσματος με ποσοστό 61.31% η αντίκρουση πρέπει να γίνεται επιθετικά, δηλαδή με βάση τον ευτελισμό του ΟΧΙ σε ΝΑΙ και τις σχετικές αποκαλύψεις των Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνη κ.ά για την αμηχανία Τσίπρα και Μαξίμου για το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος. Πρόκειται για το πρώτο Δημοψήφισμα μετά εκείνο του Δεκεμβρίου 1974 για την Βασιλεία από την ΝΔ, το μόνο αξιόπιστο, σεβαστό από τους πάντες το οποίο εδραίωσε την εμπιστοσύνη στους νέους θεσμούς της Πολιτείας.
5. Είναι πιθανό, για να μη πει κανείς βέβαιο, ότι η διακυβέρνηση της «πρώτης φορά Αριστεράς» δεν θα αποτελέσει κανένα σημαντικό γεγονός για την Ευρώπη, όπως μέχρι πρόσφατα διαλαλούσε ούτε για τη Μεσόγειο, όπως υποτονθορύζει ακόμα, αλλά ούτε καν για την Ελλάδα της δεκαετίας του 2010. Μόνο. Με κίνδυνο να μην αποτελέσει τίποτα περισσότερο από μια «σύντομη αριστερή παρένθεση» (κάτι σαν την ΕΔΑ προδικτατορικά)και ο Αλέξης Τσίπρας Πρωθυπουργός μικράς θητείας αλλά και εμβέλειας.
