Τελευταία μάλιστα και λόγω πανδημίας, όταν τα δικαστήρια έκλεισαν για καιρό, η συσσώρευση πολλών δικών, κυρίως στην ποινική δικαιοσύνη, έχει επιτείνει κατά πολύ τα ήδη υπάρχοντα σοβαρά προβλήματα. Επιπλέον, υπάρχει και έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής στα μεγάλα δικαστήρια, κυρίως της Αθήνας, με την ανυπαρξία δικαστικών αιθουσών, κατάλληλων για τη διεξαγωγή δικών με πολλούς κατηγορούμενους, όπως για παράδειγμα οι δίκες για το Μάτι και τη Χρυσή Αυγή, με αποτέλεσμα η εκδίκαση σημαντικών υποθέσεων να χρονίζει και να έχουμε φθάσει σε ρεκόρ, ντροπιαστικό για ένα κράτος δικαίου, καθώς η δίκη της Χ.Α. σε πρώτο βαθμό κράτησε 5,5 χρόνια!
Τα λειτουργικά προβλήματα της Δικαιοσύνης είναι γνωστά σε όλους και δεν είναι τυχαίο πως το δικαστικό μας σύστημα θεωρείται κατά κοινή ομολογία ο μεγάλος ασθενής του κράτους.
Ωστόσο, πέραν των υπαρκτών προβλημάτων για τα οποία την ευθύνη έχει η εκάστοτε κυβέρνηση, οι δικαστές που έχουν τη θεσμική υποχρέωση και φέρουν το συνταγματικό βάρος απονομής της δικαιοσύνης στους πολίτες, έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που επικρατεί.
Για παράδειγμα, δίκη με έναν κατηγορούμενο, τον γνωστό ηθοποιό Πέτρο Φιλιππίδη, που κατηγορείται για σεξουαλικής φύσεως αδικήματα εις βάρος συναδέλφων του, δεν είναι δυνατόν να έχει διαρκέσει ήδη δέκα ολόκληρους μήνες.
Τα προβλήματα με τη διαθεσιμότητα της δικαστικής αίθουσας που έχουν αντιμετωπίσει και άλλες δίκες, όπως εκείνη του σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη, ή της Ιωάννας Παλιοσπύρου (υπόθεση βιτριόλι) και δεκάδες ακόμα, δεν είναι ικανά να δικαιολογήσουν το δεκάμηνο, προς το παρόν, στη διάρκεια μιας δίκης με έναν κατηγορούμενο και με τρεις καταγγέλλουσες!
Η ευθύνη πρωτίστως της προέδρου που έχει την ευθύνη της διεύθυνσης της δίκης στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι εμφανής, αλλά δυστυχώς δεν αποτελεί μοναδική εξαίρεση. Και σε άλλες περιπτώσεις, δικαστές για λόγους είτε ελλείψεως ικανότητας διεύθυνσης της διαδικασίας, είτε για άλλους λόγους, για παράδειγμα επιθυμούν να αποφύγουν μετάθεση και προτιμούν την επιμήκυνση στη διάρκεια μιας δίκης, συμβάλλοντας καθοριστικά στο να διεξάγονται δίκες για μήνες, ενώ θα μπορούσαν να έχουν τελειώσει πολύ πιο σύντομα. Η απονομή της δικαιοσύνης σε εύλογο χρόνο δεν είναι θεωρητικού χαρακτήρα. Είναι ουσιαστικότατο στοιχείο στην απόδοση δικαιοσύνης και για τον κατηγορούμενο και για τους παθόντες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιβάλλει πρόστιμα σε χώρες που παραβιάζουν τη βασική αρχή ενός κράτους δικαίου για γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης.
