Πολύ κακή ιδέα, δεδομένου πως δική του αποκλειστικά ευθύνη είναι το 17,5%. Ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει και, κυρίως, ουδείς μπορεί να βρει έστω ένα ελαφρυντικό γι' αυτό το ταπεινωτικό ποσοστό. Απογοητευμένοι από την πορεία του κόμματός τους επέλεξαν τη χειρότερη δυνατή λύση, καθώς ο απελθών ηγέτης είναι καταγεγραμμένος στη συνείδηση των πολιτών ως loser. Μετράει μόνον ήττες.
Από την άλλη μεριά, μπορεί ο Στέφανος Κασσελάκης να νομίζει πως οι ευρωεκλογές διεξάγονται σε δύο γύρους, αλλά αυτά τα στοιχειώδη τα μαθαίνει κάποιος πολύ εύκολα και γρήγορα. Αλλωστε, μέρος της ευθύνης γι' αυτή την άγνοια φέρουν και όσοι τον προώθησαν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ή γνώριζαν τα γνωσιακά του ελλείμματα και αδιαφόρησαν ή τα είχαν αντιληφθεί και δεν φρόντισαν να του κάνουν ένα ταχύρρυθμο φροντιστήριο εφ' όλης της ύλης. Αλλά μικρό το κακό. Και ο απελθών έμαθε για τη Λέσβο και τη Μυτιλήνη σε «προχωρημένη» ηλικία, καθώς πρόκειται για γνώση γυμνασιακού επιπέδου.
Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την κυβερνητική προοπτική, έχασε και τον πολύτιμο κινητοποιητικό μύθο, είναι καταδικασμένος, με οποιαδήποτε ηγεσία, να διαχειρίζεται τη συντριβή τού 2023.
Σχεδόν το σύνολο των σχολιαστών δίνει χρόνο πολιτικής παρουσίας στον Στέφανο Κασσελάκη μέχρι τις ευρωεκλογές. Προεξοφλώντας τη θεαματική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, προδικάζουν και την τύχη του ηγέτη του. Εξ όσων γνωρίζω, πλην της παραιτήσεώς του, δεν υπάρχει καταστατικός τρόπος αποπομπής του. Αλλά αυτό αφορά τους τύπους. Το ερώτημα είναι «μετά τον Κασσελάκη, ποιος». Και από τα ονόματα που φιγουράρουν –για λόγους τακτ δεν τα αναφέρω– ουδέν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον. Είναι όλοι τους κλασικοί αριστεροί, ικανοί να συνομιλούν μόνο με αριστερούς. Δεν έχουν τον πολιτικό λόγο και το πολιτικό προφίλ που θα τους ξανοίξει στο εθνικό ακροατήριο.
Γιατί το έχει ο Κασσελάκης; θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Φυσικά και το έχει, και αυτό είναι το πρόβλημά του. Απευθύνεται πολιτικά και επικοινωνιακά σε έναν κόσμο που ελάχιστη σχέση έχει με αυτό που παραδοσιακά αποκαλούμε Αριστερά. Προσπαθεί να συγκροτήσει το δικό του κοινό, κάτι όμως που δεν λειτουργεί προσθετικά στο υπάρχον αριστερό ακροατήριο, διότι εκεί τον βλέπουν επιφυλακτικά. Δεν τον θεωρούν δοκιμασμένο σύντροφο. Στο βιογραφικό του δεν υπάρχουν πορείες και καταλήψεις, δεν βρέθηκε στους δρόμους της Γένοβας ή της πυρπολημένης Αθήνας το 2008. Η όψιμη επαναστατικότητά του δεν πείθει.
Δηλαδή ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να φρεσκάρει τη ριζοσπαστική Αριστερά; Να φρεσκάρει το κόμμα του ναι, μπορεί. Δεν γνωρίζω όμως αν στο τέλος, αυτό το φρεσκαρισμένο κόμμα θα είναι αριστερό. Ετσι, η όποια ανακαίνιση δύσκολα θα φέρει και την αύξηση της δύναμής του. Αλλά από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την κυβερνητική προοπτική, έχασε αυτόν τον πολύτιμο κινητοποιητικό μύθο, είναι καταδικασμένος, με οποιαδήποτε ηγεσία, να διαχειρίζεται τη συντριβή του 2023.
